http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/diafora-2/6152-o-xamenos-agonas-os-niki
Μαρίας Χατζηαποστόλου
Αγαπώ τους ηττημένους. Γιατί οι ηττημένοι είναι οι αληθινοί νικητές. Κι όχι, τούτο δεν είναι αντίφαση. Γιατί μόνο οι ηττημένοι, μονάχα εκείνοι, γνωρίζουν καλά πως η ουσία όλη βρίσκεται στον αγώνα κι όχι στο αποτέλεσμα. Και, στ’ αλήθεια, μόνο εκείνοι που τολμούν να σταυρωθούν, μονάχα εκείνοι που αφήνονται εκούσια ν’ ανέβουν στο Σταυρό, θα γνωρίσουν και Ανάσταση. Γιατί ο άνθρωπος που αγωνίζεται –ακόμη κι αν χάσει –είναι ήδη νικητής.
Χρονια πολλα και ευλογημενα! Ευχομαι η Γεννηση του Θεανθρωπου να φερει για το νεο ετος υγεια, αγαπη, ευτυχεια και μετανοια στις καρδιες ολων των ανθρωπων της γης! Λεγοντας για ηττημενους και νικητες θα ηθελα να παραθεσω καποιες δικες μου σκεψεις για προβληματισμο! Οταν βλεπει ενας ανθρωπος μια πυραμιδα η αν προτιμαει καποιος ενα κοιλο βουνο και θελει να το ανεβει θα αποφασισει οπως ειναι τις πεισσοτερες φορες αναμενομενο να το ανεβει απο το εξωτερικο του τειχος ωστε να φτασει στη κορυφη! Οταν θα φτασει στη κορυφη του βουνου θα θεωρησει οτι "κατεκτησε" τη κορυφη του βουνου η της πυραμιδας και θα θεωρησει τον εαυτο του "νικητη". Εαν η κορυφη ομως του βουνου η της πυραμιδας ειναι πολυ μυτερη η απλα πολυ μικροσκοπικη σε μεγεθος ποσο καλη "ισσορροπια" μπορει να εχει καποιος για να κρατηθει στη κορυφη και να μη πεσει απο εκει? Η ποσο ανθεκτικος μπορει να ειναι ωστε να μη το "ταυματισει" η μυτεροτητα της κορυφης? Εαν πεσει απο εκει και ειναι "τυχερος" η μαλλον για να το πουμε πιο σωστα Εκεινος που χορηγει τη ζωη το κρατησει ζωντανο και θελησει να ξαναεπαναλαβει την ανοδο με τον ιδιο τροπο τοτε θα ξαναεπαναληφθει το ιδιο φαινομενο! Και εαν μεινει παλι ο ορειβατης ζωντανος τοτε θα βλεπουμε ενα αναλογο φαινομενο οπως στο μυθο του Σισσυφου! Εαν ομως Εκεινος που το κραταει ζωντανο του δειξει καποια "μυστικη" εισοδο που απο τη βαση του βουνου η της πυραμιδας μπαινει μεσα στο εσωτερικο του κτισματος και αρχιζει απο το εσωτερικο να ανεβαινει προς τα πανω χρησιμοποιωντας ενα σχοινι τοτε θα αποφασισει εφωσον το επιθυμει πραγματικα να αγωνιστει και να αρχισει να σκαρφαλωνει! Οσο ομως ανεβαινει προς τα πανω τοτε θα μπαιναι σε ολο και πιο στενο χωρο προκειμενου να φτασει στη κορυφη! Αναγκαστικα λοιπον για να μπορεσει να χωρεσει και να προχωρησει ολο και περισσοτερ θα πρεπει να γινεται ολο και περισσοτερο "λεπτος". Θα πρεπει να γινεται ολο και περισσοτερο μικροσκοπικος και αδυνατος ωστε να χωρεσει στη κορυφη του βουνου η της πυραμιδας! Οταν πια τα καταφερει και "ενσωματωθει" με τη κορυφη απο εκει δε θα μπορει να πεσει αφου θα εχει "κολλησει" με τη κορυφη! Το σημαντικο κιολας ειναι οτι οταν ανεβαινει μεσα απο το εσωτερικο του κτισματος τοτε δε το παρατηρουν αλλοι θεατες ωστε με τα σχολια, τις παρατηρησεις η και τους επαινους τους να του αποσπασουν τη προσοχη και ετσι να πεσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήυποθετω οτι ολα οσα εγραψα θα ακουγονται απο λιγο εως πολυ "μυστικιστικα" και μπορει να παραπεμπουν σε διαφορους θρησκευτικους συμβολισμους ωστοσο ειναι μονο καποιες παρατηρησεις που εκανα εγω! Ουτως η αλλως δεν αποτελει ολη αυτη η παρατηρηση καποια Αγιοπατερικη διδαχη αλλα δε ξερω εαν ολο αυτο αποτελει εναν "αποσυμβολισμο" ενος συμβολου που το βλεπουμε αρκετα συχνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜυστικιστικά δεν ξέρω αν φαίνονται σε κάποιους, ενδιαφέροντα πάντως είναι. Καλή χρονιά!
Διαγραφή