του Κωνσταντίνου Μπλάθρα*
«Είναι ευκολότερο να γιατρέψεις μια βαρειά ασθένεια από το να βγάλεις από τον άνθρωπο τον φόβο που έχει καρφωθεί μέσα του», έλεγε τις προάλλες σε φιλική συζήτηση ένας γιατρός, διευθυντής μεγάλης κλινικής. Καθώς, λοιπόν, μπήκαμε στον τρίτο χειμώνα της πανδημίας, ο φόβος όλο και πιο βαθειά καρφώνεται, με ανυπολόγιστες συνέπειες όχι μόνο στην κοινωνική και πολιτική ζωή, αλλά και στην ίδια τη λογική. Κι ο διχασμός παίρνει ολοένα και περισσότερο νέα μορφή: εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι. Οι «ψεκασμένοι», όπως συνηθίσαμε να ονομάζουμε όσους αντιδρούν παράλογα στην πανδημία, πλέον δεν βρίσκονται μόνο από την πλευρά των αντιεμβολιαστών.
Εξαπλώνονται και στους εμβολιασμένους. Γιατί τα εμβόλια προστατεύουν μεν αυτούς που το κάνουν, αλλά κανένας γιατρός δεν υποστήριξε ότι είναι το φίλτρο της Θέτιδος που έλουσε τον Αχιλλέα και ήταν άτρωτος στη μάχη. Τα εμβόλια είναι ένα αποτελεσματικό όπλο κατά του κορωνοϊού, προστατεύει αυτόν που το κάνει (κατά ένα ποσοστό 80%, σύμφωνα με τον ιατρό Σωτήρη Αδαμίδη) αλλά δεν είναι πανάκεια, όπως, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται, με συνέπεια και ο κόσμος να διχάζεται αναίτια και η αρρώστια να καλπάζει. Γιατί είναι πλέον φανερό ότι και οι εμβολιασμένοι κολλούν και μεταδίδουν τη νόσο. Η ελευθεροκοινωνία τους, άρα, χωρίς προφυλάξεις και χωρίς κανένα μέτρο, όχι μόνο δεν περιορίζει τα κρούσματα, αλλά τα αυξάνει ραγδαία. Αυτή η πραγματικότητα, που αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο ορατή, είναι που επιτείνει τον φόβο και οδηγεί σε περαιτέρω μη λογικές επιλογές. Φαύλος κύκλος.
Ας αρχίσουμε από τον διχασμό. Σε τί πράγματι ωφελεί στην αντιμετώπιση της πανδημίας ο διχασμός, που δυστυχώς επιτείνεται από την κυβέρνηση;
Είναι λογικό οι μεν εμβολιασμένοι να συμπεριφέρονται σα να έχουν καταπιεί το ελιξίριο του Οβελίξ; Είναι, κοντά σ’ αυτό ανθρώπινο —χριστιανικό δεν είναι, βέβαια— το καλά να πάθουν όσοι δεν εμβολιάστηκαν, για χ, ψ λόγους ή, αυτό που ακούγεται και από επίσημα
χείλη, ότι οι μη εμβολιασμένοι δεν δικαιούνται νοσηλείας; Ας σοβαρευτούμε. Η νόσος απειλεί όλους, με άδηλες συνέπειες και για τους μεν και για τους δε.
Ναι. Το εμβόλιο προστατεύει, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να φαγωθούμε μεταξύ μας. Το επιχείρημα ότι η αύξηση των ποσοστών εμβολιασμένων θα φρενάρει την πανδημία έχει ήδη από τα πράγματα ακυρωθεί.
Συνεπώς. Όλοι κινδυνεύουμε. Γι’ αυτό θα πρέπει να ληφθούν μέτρα, ίσως περισσότερο αποτελεσματικά, με αυτή τη λογική. Και, επιτέλους! Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το κακό θα πρέπει να το αντιπαλέψουμε όλοι μαζί.
Τί θα μπορούσε να γίνει; Το πρώτο μέτρο, το οποίο έχει προταθεί από πολλούς, αλλά κανείς δεν ακούει, είναι ράπιντ-τεστ σε όλους, ώστε να ελέγχεται με μεγαλύτερη ακρίβεια η εξάπλωση των κρουσμάτων. Καθώς μάλιστα τα τεστ αυτά στοιχίζουν –κόστος– μόλις λίγα
λεπτά του ευρώ, το λογικό θα είναι να τα παρέχει δωρεάν ο ΕΟΠΠΥ. Σίγουρα είναι ψίχουλα μπροστά στα εκατομμύρια που μοίρασε η κυβέρνηση στα κανάλια. Και μιας και λέμε για τα εκατομμύρια των καναλιών, αυτά τα χρήματα τα δικαιούνταν μόνο το σύστημα υγείας.
Το ότι δόθηκαν αλλού είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο.
Μια δεύτερη δράση, που έπρεπε ήδη να έχει αναληφθεί, είναι στα μέσα μεταφοράς. Επιτέλους, θα πρέπει να βρεθούν λύσεις. Το πάκτωμα των επιβατών στις ώρες αιχμής, ιδιαίτερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, είναι μια βόμβα μετάδοσης και αναμετάδοσης της ασθένειας.
Κοντά σ’ αυτά και άλλα που θα πρέπει με κάποια περισσότερη ευστροφία να σκεφτούν οι αρμόδιοι, θα πρέπει να γίνει, έστω τώρα, κατανοητό, ότι ο φόβος όχι μόνο δεν προστατεύει, αλλά είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Η πολιτική του εκφοβισμού, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2020, οδηγεί την κοινωνία και τους πολίτες ολοένα και πιο βαθειά στην κατάθλιψη — οι γιατροί που παρακολουθούν τα πράγματα το γνωρίζουν. Και η κατάθλιψη κάνει το πράγμα πολύ χειρότερο. Και η κατάθλιψη, εκτός από «ψεκασμένους» γεννά τη μισαλλοδοξία. Αν δει λίγο κανείς τί γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουμε πέσει ο ένας να φάει τον άλλον.
Σε αυτό ευθύνεται εν πολλοίς η κυβέρνηση, που προωθεί τον διχασμό και τη μισαλλοδοξία. Δυστυχώς! Μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά ένα από τα κύρια θέματα που προέκυψαν με την πανδημία, είναι η περιθωριοποίηση των γιατρών. Οι γιατροί δεν θα έπρεπε να έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο και στη θεραπεία και στην πορεία της πανδημίας; Κι όμως. Στα εμβόλια, φερ’ ειπείν, οι γιατροί είναι ανύπαρκτοι. Οι πολίτες οδηγούνται σε απρόσωπα εμβολιαστικά κέντρα, ενώ είναι σίγουρο ότι πολλοί περισσότεροι θα εμπιστεύονταν αυτή τη διαδικασία, εάν γίνονταν μέσω των γιατρών. Φτάσαμε στο σημείο, ακόμα και η Ιερά Σύνοδος, πλήρως αναρμόδια, να εξαπολύει πολυσέλιδη εγκύκλιο για να αποδείξει ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή! Το βρίσκετε λογικό;
Τα παραπάνω δεν αποτελούν μια συστηματική διερεύνηση του προβλήματος. Είναι μόνο κάποιες σκέψεις που προκύπτουν από τα όσα ζούμε στην αρχή αυτού του χειμώνα. Θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να αξιοποιηθούν από τους αρμόδιους. Δεν είναι, άλλωστε,
πρωτότυπες. Έχουν διατυπωθεί και από άλλους. Εάν οι αρμόδιοι έχουν αυτιά ν’ ακούσουν και μάτια να δουν. Ή μήπως τους τυφλώνουν τα μέτρα τους, τα δικά τους μέτρα, που γίνονται ολοένα και πιο αυταρχικά, ολοένα και πιο αναποτελεσματικά;
Μόνο μία ευχή ταιριάζει για τέλος αυτών των λίγων σκέψεων: Βοήθα, Θεέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας!
Υστερόγραφο: Όπως θα έχει παρατηρήσει ο προσεκτικός αναγνώστης της εφημερίδας
μας, δεν εμπλακήκαμε στις σελίδες μας σε κανενός είδους συζήτηση περί εμβολίων, θεραπειών, θεωριών πρόληψης ή θεωριών γενικά περί κορωνοϊού. Η «Χριστιανική» δεν είναι ιατρική επιθεώρηση. Ούτε θέλει να γίνει. Είναι πολιτική εφημερίδα. Άρα μας ενδιαφέρει άμεσα η πολιτική, κοινωνική, οικονομική πλευρά του θέματος. Και η θεολογική, φυσικά, αφού πρωτίστως είμαστε είμαστε Χριστιανοί. Συνεπώς, αυτό που λέμε είναι μόνο ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι βαρβαρότητα. Και η επίθεση κατά της Εκκλησίας και της κοινωνίας ομοίως. Για το αν θα πρέπει να εμβολιαστείτε, ρωτήστε το γιατρό σας. Τα υπόλοιπα παρέλκουν.
*Πρωτοσέλιδο φύλλου 1091 της “Χριστιανικής”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου