Οπτική

Με την ευκαιρία του αποκλεισμού,έκατσα και σκέφτηκα για διάφορα θέματα.Είδα πολλά κάπως αλλιώς.Έφτασα σε συμπεράσματα.Δεν ξέρω αν θα τολμήσω να εφαρμόσω αυτά που ανακάλυψα,δεν ξέρω ακόμα πόσα από αυτά είναι σωστά και πόσα λάθος.

Άλλαξα άποψη για ανθρώπους,καταστάσεις,στάσεις ζωής,φιλοσοφίες,θεολογικές προσεγγίσεις,ιδεολογίες.Αν μπορούσα θα έσκιζα ή θα έκαιγα κάμποσα από τα κηρύγματα που έχω γράψει και τα περισσότερα από αυτά άλλων που έχω διαβάσει.


Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις μπούρδες,γίνονται ζυμώσεις.Για δεύτερη φορά στη ζωή μου(η πρώτη ήταν όταν πρωτοχειροτονήθηκα αλλά τότε υπήρχε κι αυτός ο φοβερός ενθουσιασμός)είμαι σίγουρος πως το ουσιώδες,το πραγματικό είναι αόρατο ή έστω καλά κρυμμένο.Ίσως κάποιοι μπορούν να δουν μια κάποια μικρή εικόνα.Ίσως κάποιοι υποπτεύονται και βλέπουν κάτι παραπάνω.Ίσως να το οσμίζονται.Μάλλον,εγώ δε θα το δω ούτε θα το μυρίσω ποτέ.Αλλά παρ'όλα αυτά είμαι σίγουρος πως είναι εκεί.

Το ζήτημα του μυστικού,του μυστηρίου,δεν είναι να βρεις αόρατους πολέμους,δράκοντες,δαίμονες,μάγους και νεράιδες που υφαίνουν συνωμοσίες για την κατάκτηση του κόσμου.Αυτά είναι κατώτερα και σχεδόν πάντα παραπλανητικά.Το ζήτημα του μυστικού είναι να νικήσεις τον κόσμο,να φέρεις το αόρατο στο ορατό.

Και το μεγάλο θέμα είναι πως αυτό εφαρμόζεται καθημερινά.Με αδιαφορία για το ορατό,με ενασχόληση με αυτό από την προοπτική του αοράτου ή με ξεπέρασμα των διλημμάτων αυτών;Αυτό είναι πολύ νωρίς να το πω.

Το χιούμορ πάντως,είναι μια γέφυρα...