Αντιμετωπίζοντας τους ιούς φυσικά

https://www.spartacus.gr/i-fysiki-antimetopisi-tis-iogenoys-loimoxis/

Ο Louis Pasteur υπήρξε μια εξέχουσα προσωπικότητα και ένας από τους πρώτους που επισήμαναν τον ρόλο των μικροβίων στη διαδικασία της ασθένειας. Η άποψη του για την καθοριστική σημασία αυτού του ρόλου δέχτηκε κριτική και μέχρι σήμερα αμφισβητείται. Υπάρχει μία άποψη ότι και ο ίδιος την αναθεώρησε λίγο πριν τον θάνατό του και δέχτηκε την κριτική (κυρίως από τον γάλλο επιστήμονα Antoine Béchamp) που υποστήριζε ότι τον μεγαλύτερο ρόλο σε μία μικροβιακή λοίμωξη τον παίζει το «έδαφος» (η φράση που του αποδίδεται είναι: «Ο Béchamp είχε δίκιο, το μικρόβιο δεν είναι τίποτα, το έδαφος – terrain – είναι τα πάντα»).

Ο εκφυλισμός όμως της θεωρίας του Pasteur έχει οδηγήσει σε έναν υπέρμετρο φόβο κάθε μικροβίου ως αποκλειστικού παράγοντα της ασθένειας.


Σήμερα, η επιστημονική ιατρική κοινότητα αναγνωρίζει ότι κινδυνεύουμε να νοσήσουμε σοβαρά από οποιονδήποτε ιό, βακτήριο ή μύκητα, μόνο όταν συνυπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Και αυτές έγκειται στην αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Σε αυτό ακριβώς πρέπει λοιπόν να εστιάσουμε. Το ανοσοποιητικό μας είναι ένα πολύπλοκο σύστημα, το οποίο αποτελεί τον αμυντικό μηχανισμό του σώματος, έτοιμο να αντιμετωπίσει ανά πάσα στιγμή οποιονδήποτε απρόσκλητο εισβολέα.

Ανεξάρτητα από το είδος του ξενιστή εισβολέα (ιό, βακτήριο, μύκητα ή παράσιτο), το αμυντικό μας σύστημα καλείται να τον εξολοθρεύσει.

Απλώς η αντιμετώπιση κάθε εχθρικού εισβολέα επιδέχεται και διαφορετική προσέγγιση.

Όπως γνωρίζετε, σε μια μάχη ή πόλεμο, υπάρχουν τραυματισμοί και απώλειες εκατέρωθεν.

Τα δύο αντιμαχόμενα στρατεύματα, που στην περίπτωσή μας είναι οι έξωθεν εισβολείς (ιοί, βακτήρια, κλπ) και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, παράγουν ελεύθερες ρίζες προκειμένου να εξολοθρεύσουν το ένα το άλλο.

Η μάχη αυτή που επιστημονικά καλείται λοίμωξη, πρέπει να αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή σε κάθε περίπτωση που κινδυνεύει άμεσα η ζωή του ασθενή.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση (με ήπια και ελεγχόμενα συμπτώματα), η πιο αποτελεσματική προσέγγιση, κατά τη γνώμη μου, είναι να αντιμετωπίζεται η λοίμωξη με φυσικά μέτρα όπως, ανάπαυση στο σπίτι, άφθονο ύπνο, νηστεία με υγρά ροφήματα ή ωμοδιατροφή (χυμοί, φρούτα και λαχανικά) και οπωσδήποτε λήψη αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων διατροφής (μετά από υπεύθυνη καθοδήγηση).  


Βιταμίνη C για Μέγιστη Προστασία
Σύμφωνα με αρκετές μελέτες, η λήψη βιταμίνης C έχει θεωρηθεί το πιο αποτελεσματικό και άμεσο μέτρο πρόληψης αλλά και προφύλαξης σε οποιοδήποτε στάδιο της λοίμωξης.

Η λήψη βιταμίνης C θεωρείται ακίνδυνη και μπορεί να συνοδεύσει οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή χωρίς να παρουσιάζει αντενδείξεις.

Μπορεί να ληφθεί σε μεγάλες ημερήσιες ποσότητες από μικρούς και μεγάλους, είτε από το στόμα είτε και μέσω ενδοφλέβιας χορήγησης (μόνο από ιατρούς).

Η βιταμίνη C και η αποτελεσματικότητά της στη θετική έκβαση και στον περιορισμό της επιδείνωσης οποιασδήποτε ασθένειας, έχει αποδειχτεί με πολυάριθμες δημοσιευμένες ιατρικές έρευνες που ανατρέχουν μέχρι 80 χρόνια πίσω (1940)!

Όποιος λαμβάνει προληπτικά βιταμίνη C σε καθημερινή βάση, θέτει ισχυρά θεμέλια στην προάσπιση της υγείας του, καθώς δυναμώνει το ανοσοποιητικό του σύστημα.

Σε περίπτωση που νοσήσει, έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες τα συμπτώματα του να είναι ήπια και πολύ πιο αντιμετωπίσιμα.

Έχει παρατηρηθεί ότι δύο με τρία 24ωρα είναι συνήθως αρκετά για την πλήρη ανάρρωση, σε αντίθεση με κάποιον που δεν έχει λάβει βιταμίνη C και έχει προσβληθεί από έναν ιό.

Στη δεύτερη περίπτωση, τα πάντα εξαρτώνται από την κράση και την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε ασθενή.

Μία λοίμωξη μπορεί να κρεβατώσει έναν ασθενή για 7-10 ημέρες ή ακόμη χειρότερα να εξελιχθεί σε γρίπη, αναπνευστική πάθηση- πνευμονία ή και θάνατο ακόμη (στην περίπτωση των αποδυναμωμένων ηλικιωμένων και των ευπαθών ομάδων).

Έτσι λοιπόν σε περίπτωση ιογενούς λοίμωξης και με τα πρώτα ανησυχητικά συμπτώματα σταματάμε άμεσα τα πάντα (εργασία, συναναστροφές, εξόδους, γυμναστική) και μένουμε κλεισμένοι και απομονωμένοι στο σπιτάκι μας!

Αυτό επιβάλλει το σώμα μας και η λογική και δεν χρειάζεται να μας το ορίσουν οι ειδικές συστάσεις, μας το ορίζει το ίδιο μας το ένστικτο. 

Και επειδή η καλύτερη άμυνα είναι η κατά μέτωπο επίθεση, δεν μένουμε παθητικοί συνεχίζοντας να τρώμε και να πίνουμε όπως συνήθως.

Όταν το σώμα νοσεί, χρειάζεται την άμεση βοήθεια και συμπαράστασή μας. Γι’ αυτό λοιπόν φροντίζουμε για τα εξής μέτρα:  


ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Μένουμε στο σπίτι και αναπαυόμαστε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο κρεβάτι ή στον καναπέ.
Κοιμόμαστε 10-16 ώρες ημερησίως (τουλάχιστον).

Αποφεύγουμε την τηλεόραση, το διαδίκτυο και το ραδιόφωνο, για να μη σπαταλάμε άσκοπα τη νευρική-ζωτική ενέργεια του σώματος, που αποτελεί το παν για την πλήρη ανάρρωση.

Αναζητούμε την απομόνωση και την ησυχία και δεν σπαταλάμε νευρικές δυνάμεις σε άσκοπες, περιττές και ανούσιες συζητήσεις.

Σιτιζόμαστε μόνο με εύπεπτα φαγητά και ροφήματα, τα οποία δεν απαιτούν χρονοβόρα και ενεργοβόρα πέψη, δηλαδή με φρούτα, χυμούς, λαχανικά.

Εάν έχουμε πυρετό, ναυτία ή ανορεξία δεν σιτιζόμαστε και νηστεύουμε μόνο με νερό ή βοτανικά ροφήματα και χυμούς φρούτων.

Δεν λαμβάνουμε φαρμακευτική αγωγή για «ψύλλου πήδημα» και ειδικά χωρίς ιατρική συνταγή και αντίστοιχες οδηγίες.

Λαμβάνουμε πρόσθετα συμπληρώματα διατροφής, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες ενός επιστήμονα φυσικοπαθητικού ή ιατρού.

Φροντίζουμε να παραμένουμε ζεστοί (ειδικά στα πόδια) και εάν μπορούμε επιδιώκουμε να προκαλέσουμε φυσική ή τεχνητή εφίδρωση (μπάνιο με άλατα θειικού μαγνησίου – epsom salts, σάουνα, χαμάμ). Ο πυρετός είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας και μία ισχυρή απόδειξη ότι διαθέτουμε ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα.

Κρατάμε την ψυχραιμία μας και αποβάλλουμε ανησυχίες, στρες, φοβίες και αρνητικές σκέψεις. Η ψυχολογία αποτελεί το δεξί μας χέρι στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε ασθένειας και εάν συνοδεύεται από την πίστη στη Θεία Πρόνοια, τότε η θεραπεία αποτελεί απλώς «ζήτημα χρόνου».