Στην εποχή μας μπόλικες δόσεις χιούμορ και οι ευεργετικές του επιδράσεις θα βοηθούσαν ίσως να αντιμετωπίσουμε πράξεις και συμπεριφορές που μοιάζουν ακατανόητες. Εάν δικαιολογημένα πάει ο νους σας πως θα αναφερθώ σε πολιτικές αποφάσεις της εγχώριας ή της διεθνούς σκηνής, θα σας απογοητεύσω. Υπάρχουν ειδικότεροι μελετητές. Δεν θα τις σχολιάσω, αν και ομολογώ ότι κάποιες αποφάσεις χρήζουν αντιμετώπισης με πολύ χιούμορ για να εξακολουθήσει ένας πολίτης να δρα και να δημιουργεί με κέφι και όρεξη υπό τις παρούσες συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το χιούμορ απασχόλησε λόγιους και επιστήμονες ήδη από την αρχαιότητα. Επιχειρηματολόγησαν για τη φιλοσοφική του διάσταση και αναζήτησαν τα χαρακτηριστικά του μανιωδώς και ενίοτε όχι με χιούμορ. Ως αυτάρεσκο συναίσθημα συναντάται ήδη από τους λόγους του Πλάτωνα. Από τον Αίσωπο και τον ιεροφάντη του είδους Αριστοφάνη μέχρι τον Λασκαράτο, τον Σουρή, τον Σκαρίμπα, αλλά και τους πολύ νεότερους η χώρα μας δεν στερήθηκε ποτέ προσωπικοτήτων που διέθεταν άφθονο χιούμορ.
Την αφορμή για τις "βαθυστόχαστες" σκέψεις μού έδωσε η τελική ανάγνωση μίας εξαιρετικής διατριβής που κομπάζω ότι επέβλεψα. Οι σύγχρονοι μελετητές διακρίνουν πως οι κατηγοριοποιήσεις του χιούμορ εδράζονται σε Θεωρίες Ανωτερότητας ή Ασυμφωνίας-Ασυμβατότητας. Δηλαδή ανατροπής του προσδοκώμενου από την πραγματικότητα σε μία έκπληξη, η οποία προκαλεί το γέλιο. Χιούμορ λεκτικό ή αναφορικό.
Η συνέχεια εδώ : https://slpress.gr/koinonia/ki-omos-to-chioumor-einai-sovari-ypothesi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου