Κατά μία περίεργη σύμπτωση της ιστορίας, ο θάνατος του 83χρονου Ζάιν αλ-Αμπιντίν Μπεν Αλή, του πάλαι ποτέ πανίσχυρου δικτάτορα της Τυνησίας, έλαβε χώρα την ώρα οι Τυνήσιοι ετοιμάζονται να προσέλθουν στην κάλπη για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών τους εκλογών. Ο θάνατος του Μπεν Αλή δε συνιστά το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας, καθώς η πατρίδα του και γενέτειρα της Αραβικής Άνοιξης διανύει αυτή τη νέα εποχή ήδη από το 2011. Η είδηση του θανάτου του ωστόσο αναζωπυρώνει τη συζήτηση για το τυνησιακό “success story’’, αλλά και για το μέλλον της δημοκρατίας στον αραβικό κόσμο εν γένει.
Αυτό το μικρό βορειοαφρικανικό κράτος παρουσιάζει πολλά κοινά με τις υπόλοιπες αραβικές χώρες. Παράλληλα όμως, διακριτές είναι και οι διαφορές σε βαθμό που οι αναλυτές ενίοτε αναφέρονται σε μια "τυνησιακή ιδιαιτερότητα". Ήδη από τον 19ο αιώνα, η κυβερνώσα ελίτ της χώρας υπό τον υπουργό Χαϊρεντίν Πασά (1820–1890) ήταν δεκτική στις μεταρρυθμίσεις και τους πολιτικούς πειραματισμούς. Άλλωστε στην Τυνησία γράφτηκε το πρώτο σύνταγμα (Destour) του αραβοϊσλαμικού κόσμου.
Τέθηκε σε ισχύ το 1861 και φιλοδοξούσε να μετατρέψει την χώρα σε συνταγματική μοναρχία, προβλέποντας στα άρθρα του τις διακριτές εξουσίες του νομοθετικού συμβουλίου και του δικαστικού σώματος από αυτές του Μπέη. Όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για την Γαλλία που, συνεχίζοντας την Mission Civilizatrice στη νότια ακτή της Μεσογείου και χρησιμοποιώντας σαν πρόφαση την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας, κατέκτησε την Τυνησία το 1881.
Ολόκληρο το άρθρο : https://slpress.gr/diethni/tynisia-to-akoyrasto-quot-ergastiri-quot-tis-dimokratias-ston-araviko-kosmo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου