Του Θεόδωρου Καλμούκου
Ο Επίσκοπος Μπραζαβίλ και Γκαμπόν κ. Παντελεήμων Αράθυμος του Κονγκό, δεν είναι ένας συνηθισμένος ιεράρχης από αυτούς που έχουμε συνηθίσει, χρυσοστόλιστους επάνω στους θρόνους, στα ξενοδοχεία των συνεδριάσεων και στα σαλόνια των δεξιώσεων. Είναι ένας ιεραπόστολος αρχιερεύς ο οποίος κυριολεκτικά δρα μέσα στη ζούγκλα.
Εκεί πεζοπορεί ώρες ολόκληρες κινδυνεύοντας από φίδια και αγρίμια, βαπτίζει κατά δεκάδες, παρέχει τροφή και ένδυση σε φτωχούς και έξω από τον κόσμο ζώντες ανθρώπους.
Πρόσφατα μετέβη στο τροπικό δάσος όπου κατοικεί η φυλή των Πυγμαίων, η οποία έχει μεταστραφεί την Ορθόδοξη πίστη, μίλησε για την Ανάσταση του Χριστού και προσέφερε ποσότητα αλατιού και σαπουνιού, υλικών απαραίτητων για τον κυνηγετικό τρόπο ζωής τους.
Ξεκινήσαμε με την ερώτηση, πώς σας υποδέχθηκε η φυλή των Πυγμαίων, στην οποία απάντησε πως «οι Πυγμαίοι είναι άνθρωποι ευγενείς. Αν και τα παλαιότερα χρόνια απέφευγαν συστηματικά την επαφή ιδιαιτέρως με τους λευκούς, αφού είχαν υποφέρει από αυτούς κατά τα έτη της αποικιοκρατίας, είναι κοινωνικοί, με αξίες, αρχές αλλά και μυστικά της φυλής που διαφυλάσσουν με αυστηρότητα. Προσωπικώς τους επισκέπτομαι στο τροπικό δάσος, στον παραδοσιακό καταυλισμό τους, κάθε φορά που θα βρεθώ στο βόρειο Κονγκό. Αλλωστε, τυγχάνω ο Ποιμενάρχης τους, αφού στην πλειοψηφία τους οι Πυγμαίοι του Κονγκό-Μπραζαβίλ έχουν ασπασθεί την Ορθόδοξη Πίστη».
Είπε ότι «ζουν στα τροπικά δάση της Κεντρικής και Δυτικής Αφρικής, καθώς και στην αφρικανική στέπα Καλαχάρι, αρνούμενοι συνειδητά να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους και να ενστερνισθούν τον σύγχρονο "δυτικό" τρόπο ζωής».
Τόνισε πως «το όνομά τους το οφείλουν στον Ηρόδοτο, ο οποίος τους ονόμασε Πυγμαίους (στα γαλλικά Pygmees) επειδή έχουν μικρό σώμα "σαν το μέγεθος μιας γροθιάς" πυγμής στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Επίσης, ήταν γνωστοί στους αρχαίους Αιγυπτίους, οι οποίοι τους ονόμαζαν Ακα. Πρόκειται δηλαδή για μία εκ των αρχαιοτέρων ανθρωπίνων φυλών που επιβιώνει έως σήμερα».
Στην ερώτηση πώς ζουν, είπε «οι Πυγμαίοι θεωρούνται οι καλύτεροι ιχνηλάτες και οι καλύτεροι κυνηγοί στον κόσμο. Χαρακτηριστικά θα σας πω ότι έχουν την ικανότητα και τον τρόπο να καθίστανται σχεδόν "αόρατοι" με διάφορες τεχνικές που έχουν αναπτύξει στην πορεία των αιώνων από τα θηράματά τους και να τα σκοτώνουν με ακόντια και βέλη σχεδόν εξ επαφής. Επειδή λοιπόν είναι κυνηγοί, μετακινούνται διαρκώς ακολουθώντας τα κοπάδια των άγριων ζώων ανάλογα με τις ετήσιες μεταναστεύσεις των ζώων που συντελούνται στην Αφρική κατά την περίοδο των βροχών».
Συμπλήρωσε πως «έχουν βαθιά γνώση της φύσης και τρέφουν μεγάλο σεβασμό προς αυτήν. Γνωρίζουν απόλυτα τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών, σέβονται τα ζώα, αρνούνται κάθε κατάχρηση σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Ετσι, φτάνουν σε βαθιά γεράματα, όπως ο προσφάτως κοιμηθείς υπεραιωνόβιος αρχηγός της φυλής, ο μακαριστός Bokale. Ζουν σε καλύβες, φτιαγμένες από ξύλα, σκεπασμένες με φύλλα μπανανιάς ή φύλλα φοινίκων, όμορφα πλεγμένων, σε οικισμούς εντός των τροπικών δασών του αφρικανικού ισημερινού».
Περιγράφοντας το χωριό τους ο Επίσκοπος κ. Παντελεήμων είπε, πως«είναι απλοί οικισμοί ως σταθερά σημεία αναφοράς και άλλοι παροδικοί κατά την περίοδο μεταναστεύσεως των ζώων. Η πρώτη καλύβα, η πλησιέστερη στην ‘είσοδο’ του οικισμού ανήκει στον αρχηγό της φυλής, ο οποίος αποφασίζει αν κάποιος ξένος, κάποιος επισκέπτης, θα εισέλθει στην κοινότητα των Πυγμαίων και αν τα υπόλοιπα μέλη της φυλής θα έλθουν σε επαφή μαζί του».
Πρόσθεσε πως «το παρελθόν δεν έχει ιδιαίτερη σημασία γι’ αυτούς διότι έφυγε ανεπιστρεπτί. Το μέλλον δεν επιθυμούν να το ελέγξουν διότι δεν υφίσταται ακόμη. Το παρόν είναι αυτό που τους αφορά. Θέλουν να ζουν ειρηνικά. Η έμφυτη ευγένεια, η μουσική, ο χορός και το τραγούδι τους, μία πλούσια λαϊκή παράδοση, η δυνατότητά τους να ελέγχουν ένα περίπλοκο περιβάλλον, όλα αυτά αντανακλούν τον ιδιαίτερο πολιτισμό τους. Στο παρελθόν υπέφεραν ιδιαιτέρως από τον κανιβαλισμό, αφού θεωρούνταν κατώτερο είδος έως τα τέλη σχεδόν του 20ού αιώνα και θανατώνονταν για τις "θεραπευτικές – θαυματουργικές" ιδιότητες που διαθέτουν, σύμφωνα με τις αντιλήψεις άλλων φυλών. Επίσης, οι Πυγμαίοι βλέπουν τα δάση που κατοικούν να καταστρέφονται για τη χρήση της ξυλείας και αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τις εστίες τους. Πολλές φορές τους αφαιρούνται βασικά δικαιώματα, καθώς δεν θεωρούνται ισότιμοι πολίτες».
Ολόκληρη η συνέντευξη στο romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου