Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

 

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, είναι αυτός που σε μια μεταβατική τότε περίοδο του γνωστού κόσμου, έθεσε τις βάσεις για μια νέα Αυτοκρατορία, η οποία επέζησε και επηρέασε τον ευρωπαϊκό -και όχι μόνο- πολιτισμό για πάνω από χίλια χρόνια, είναι αυτός που έθεσε υπό την προστασία του την Εκκλησία, σταματώντας τους διωγμούς, οι οποίοι την απειλούσαν με εξαφάνιση ουσιαστικά, και υπογράφοντας το διάταγμα ανεξιθρησκείας στα Μεδιόλανα. Από εκεί και πέρα η Εκκλησία είχε την άνεση να εργαστεί χωρίς να ανησυχεί για τους διωγμούς και τις εκτελέσεις πια αλλά βεβαίως είχε πλέον και τον πειρασμό του εναγκαλισμού με την κρατική εξουσία. 

Η Αγία Ελένη έχει μεγάλο μερίδιο στην ανατροφή του γιου της, του Μ. Κωνσταντίνου, ε χριστιανικές αρχές, έστω κι αν δεν βαπτίστηκε χριστιανός παρά προς το τέλος της ζωής του και είναι αυτή που θαυματουργικά ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας. 

Τόσο η ζωή του Αγίου Κωνσταντίνου όσο και της Αγίας Ελένης, περιστράφηκαν γύρω από τον σταυρό. Τον σταυρό είδε σε όραμα ο Μ.Κωνσταντίνος πριν τη κρίσιμη μάχη που έδωσε, τον Τίμιο Σταυρό ανακάλυψε η Αγία Ελένη. 

Αυτή είναι η ουσία της σημερινή γιορτής και για εμάς. Κατά πόσο ο Σταυρός του Κυρίου μας, σύμβολο των Παθών αλλά και της Ανάστασής Του αλλά κυρίως σύμβολο της σωτηρίας των ανθρώπων παίζουν κάποιο πραγματικό ρόλο στη ζωή μας. Κατά πόσο καθορίζει τις πράξεις και τις επιλογές μας. Κατά πόσο είναι το αντικείμενο, το συμβολικό αντικείμενο της εσωτερικής μας αναζήτησης. Κατά πόσο πιστεύουμε πως είναι σημάδι της σωτηρίας μας και σημάδι προστασίας μας από την επιρροή των δαιμόνων. 

Ο Σταυρός είναι που μας θυμίζει να θυσιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας. Ο Σταυρός μας θυμίζει πως η δικαιοσύνη των ανθρώπων οδήγησε τον μόνο αθώο που περπάτησε στη γη στην σταύρωση. Ο Σταυρός μας δίνει θάρρος και υπομονή ώστε να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα και τις στεναχώριες και να αγωνιζόμαστε για την Ανάσταση. Ο Σταυρός είναι σύμβολο ελευθερίας και σύμβολο αδελφότητας. Είναι η γέφυρα από τη γη στον ουρανό. 

Η σημερινή γιορτή, μια γιορτή της Εκκλησίας, μια γιορτή του σταυρού, η γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης είναι μια καλή ευκαιρία να στοχαστούμε πάνω σε αυτά τα θέματα.

 

Judas Priest - Blood Red Skies

 

Νεκρός σε δυστύχημα με ελικόπτερο ο Πρόεδρος του Ιράν

 

https://sputnikglobe.com/20240520/life-of-late-iranian-president-ebrahim-raisi-1118531327.html

Ο πρόεδρος του Ιράν Εμπραχίμ Ραΐσι πέθανε όταν το ελικόπτερο που τον μετέφερε κατέπεσε για άγνωστη αιτία στην επαρχία του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν της χώρας στις 19 Μαΐου. Ήταν 63 ετών.

Η Τεχεράνη επιβεβαίωσε επίσημα τον θάνατο του Ιρανού προέδρου την Κυριακή. Ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι λόγοι της συντριβής και ποιος ήταν ο ρόλος του στον πολιτικό κόσμο του Ιράν;

Ο Ebrahim Raisi εξελέγη πρόεδρος με γενική ψηφοφορία το 2021, σε ηλικία 61 ετών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το Ιράν αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία - χωρίς δυτική μεσολάβηση. Η χώρα βελτίωσε επίσης πολύ τους δεσμούς της με τη Ρωσία, αποδέσμευσε από το δολάριο και επέκτεινε τους οικονομικούς της δεσμούς με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, ήταν υπό τον Ραΐσι που το Ιράν έγινε πλήρες μέλος του οργανισμού BRICS +.

Ένας Πρόεδρος για  Σταθερότητα

Η εκλογή του Raisi στη θέση του προέδρου έδειξε τη δίψα της κοινωνίας για αξιόπιστη και προβλέψιμη διακυβέρνηση. Η νίκη του Raisi ήταν αναμενόμενη: οι ειδικοί την είχαν προβλέψει πολύ πριν από τις εκλογές. Έτσι, όταν το 62% τοις εκατό των ψηφοφόρων υποστήριξε τον Ραΐσι,  η ψήφος έγινε σύμβολο για τη σταθερότητα. (Τις δύο προηγούμενες προεδρικές εκλογές κέρδισαν δύο πολιτικοί, των οποίων οι υποψηφιότητες είχαν χαρακτηριστεί από έμπειρους ειδικούς ως «περιθωριακές».) Μετά την ψηφοφορία, ο Ραΐσι συμπεριφέρθηκε ως μετριοπαθής συντηρητικός, έχοντας συμπάθεια για τον απλό κόσμο και βοηθώντας τους στη δύσκολη θέση τους - Η δουλειά του Raisi σε ένα ισλαμικό φιλανθρωπικό ταμείο με το όνομά του βοήθησε στην ενίσχυση αυτής της εικόνας.

Υπό τον Ραΐσι, το Ιράν ξεπέρασε βίαιες ταραχές της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης το 2022-2023. Οι ταραξίες χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα την τραγική περίπτωση μιας νεαρής γυναίκας που πέθανε υπό αστυνομική κράτηση.

 

Ο Raisi αναγνώρισε και καταδίκασε τον θάνατο της γυναίκας από τα χέρια ακτιβιστών, αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της ταραχώδους περιόδου συνέχισε να καλεί τους ανθρώπους να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να χρησιμοποιήσουν τους νόμιμους τρόπους για να εκτονώσουν το θυμό τους. Αυτό έγινε δεκτό από τον πληθυσμό.

Από την επαναστατική νεολαία σε μια γρήγορη καριέρα

Ο Raisi γεννήθηκε στην οικογένεια Raissi ενός σιίτη  κληρικού στην πόλη Mashhad (η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν) στις 14 Δεκεμβρίου 1960. Ως νεαρός άνδρας, ήταν υποστηρικτής της Ισλαμικής Επανάστασης του 1978-79 και σύμφωνα με πληροφορίες συμμετείχε στη φοιτητική εξέγερση.

Αφού αποφοίτησε από ένα ισλαμικό σχολείο στο Qom και τελείωσε τις σπουδές του στο ισλαμικό δίκαιο στο πανεπιστήμιο Shaheed Motahari, ο Raisi ακολούθησε καριέρα στο δικαστικό σύστημα της χώρας, υπηρετώντας ως αναπληρωτής εισαγγελέας της Τεχεράνης από το 1985 έως το 1989. Αργότερα διορίστηκε στη θέση του εισαγγελέα της Τεχεράνης.

Το 1994, έγινε επικεφαλής του Οργανισμού Γενικής Επιθεώρησης του Ιράν, θέση που κράτησε μέχρι το 2004, όταν διορίστηκε αναπληρωτής Πρωθυπουργός του Ιράν. Από το 2012 έως το 2021, ο Ραΐσι κατείχε και το αξίωμα του γενικού εισαγγελέα του Ειδικού Δικαστηρίου για τους Κληρικούς της χώρας.

Προεδρική θητεία

Το 2021, ο Raisi, ο οποίος αντιπροσώπευε τη συντηρητική Ομάδα του Συνδέσμου Μαχητικού Κλήρου, εξελέγη Πρόεδρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, κερδίζοντας περίπου το 62% των ψήφων.

Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, ο Ραΐσι υποστήριξε στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα και προσπάθησε να φτιάξει τους δεσμούς με τη Σαουδική Αραβία που κυριαρχείται από τους Σουνίτες, αποκαθιστώντας τις διπλωματικές σχέσεις με το Ριάντ. Υπό την ηγεσία του, το Ιράν ενίσχυσε την ικανότητά του να προστατεύει τα συμφέροντα και την κυριαρχία του, χρησιμοποιώντας  όχι μόνο  διπλωματία, αλλά και  στρατιωτική δύναμη.

Το παράδειγμα των Μυροφόρων.

 

Η ησυχία δεν είναι αφωνία. Η σιωπή, μέσω των πράξεων, είναι βροντερή και ηχηρότατη. Η ησυχία δεν αντιδιαστέλλεται με τον λόγο αλλά με την πολυλογία.

Η σεμνότητα δεν είναι θέμα ρουχισμού. Η σεμνή γυναίκα φαίνεται σεμνή από την όλη στάση της είτε φορά ράσο είτε μπικίνι.

Οι Μυροφόρες αψήφησαν ένα ολόκληρο σύστημα εκείνη την εποχή- τόσο των Φαρισαίων όσο και των Ρωμαίων- που θεωρούσε τις γυναίκες πάνω κάτω ως πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας και σίγουρα αδύναμες και επιρρεπείς στην ανοησία. 

Το παράδειγμα των Μυροφόρων δεν καλεί τις γυναίκες να κλείσουν τα στόματά τους και να κλειστούν στο σπίτι κοιτώντας το νοικοκυριό. Αν το έκαναν αυτό οι Μυροφόρες δε θα αξιώνονταν να μάθουν πρώτες την Ανάσταση του Κυρίου. Και από το σπίτι βγήκαν και τους κανόνες ευπρέπειας καταπάτησαν και λαλίστατες ήταν ανακοινώνοντας στους φοβισμένους μαθητές ότι αναστήθηκε ο Κύριος. 

Ο Κλέφτης

 

Υπάρχει η εξής ιστορία για κάποιον παγανιστή δάσκαλο. Είπε ο δάσκαλος αυτός σε έναν άλλον: "Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάτι μέσα μου που λάμπει στη διάνοιά μου. Γνωρίζω καλά ότι υπάρχει κάτι, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τι μπορεί να είναι αυτό. Νομίζω πάντως πως αν μπορούσα να το συλλάβω, θα κατείχα πια όλη την αλήθεια". Ο άλλος απάντησε: "Αναζήτησέ το με επιμονή! Διότι αν μπορέσεις να το συλλάβεις, θα έχεις πια κάθε αγαθό και την αιώνια ζωή!" Ο Άγιος Αυγουστίνος μίλησε με το ίδιο πνεύμα: "Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι υπάρχει μέσα μου, που φέγγει και αστράφτει μπροστά στη ψυχή μου. Αν μπορούσε να τελειοποιηθεί και να εγκατασταθεί μόνιμα μέσα μου, αυτό θα ήταν σίγουρα αιώνια ζωή!"

Κρύβεται, λοιπόν, κι όμως φανερώνεται. Έρχεται, αλλά σαν τον κλέφτη που έχει σκοπό να πάρει τα πάντα από την ψυχή. Έτσι, όπως προβάλλει και φανερώνεται λιγάκι, στοχεύει να μαγέψει την ψυχή και να την ελκύσει προς το μέρος του, να τη ληστέψει και να της στερήσει τον εαυτό της. Λέει ο προφήτης σχετικά με αυτό: "Κύρια, απομάκρυνε το πνεύμα τους και δώσε τους το δικό σου πνεύμα". Αυτό είναι και το νόημα των λόγων της ψυχής: "Η ψυχή μου ελιποθύμισεν εις τον λόγον αυτού"(Άσμα Ασμάτων, Ε: 6). Όταν εκείνος εισήλθε, εγώ έπρεπε να απομακρυνθώ. Το ίδιο εννοούσε και ο Χριστός λέγοντας: "Δεν υπάρχει κανείς που άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια εξαιτίας εμού και του ευαγγελίου, που δεν θα λάβει εκατό φορές περισσότερα"(Μρκ. 10:29)

Μάιστε Έκχαρτ, Η Πνευματική Διάσταση των Γραφών, εκδ. Πύρινος Κόσμος

Motley Crue - Kickstart My Heart

 

Οι Μυροφόρες

 

Εκείνο τον καιρό, ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του συνεδρίου, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να του ζητήσει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο· μετά κύλησε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσήφ παρακολουθούσαν που τον έβαλαν. Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει· εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε». Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος· δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.

Οι Μυροφόρες γυναίκες παρακολούθησαν που ενταφιάστηκε ο Ιησούς και πήγαν να τελέσουν τα νεκρικά έθιμα που όφειλαν. Να το προσέξουμε αυτό στην παραπάνω περικοπή. Δεν τους το είπε κάποιος κρυφά, δεν το πληροφορήθηκαν. Παρακολούθησαν, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσήφ πού θάφτηκε ο Κύριος. Ρίσκαραν και τη ζωή τους ακόμα σε περίπτωση που κάποιος θα τις έπαιρνε χαμπάρι! Και την επόμενη μέρα τρεις γυναίκες η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, πήγαν στον τάφο για να αλείψουν το σώμα του Ιησού. Την προηγούμενη, ο Ιωσήφ, μέλος του συμβουλίου με φήμη και ο Νικόδημος ο Φαρισαίος, ο νυχτερινός μαθητής όπως λέγεται επειδή πήγαινε τις νύχτες στον Ιησού για να διδαχθεί από τον Κύριο, πήραν το σώμα του Ιησού και το έθαψαν.

Οι γυναίκες αυτές και οι δύο άντρες ρίσκαραν πολλά για να προσφέρουν τις νεκρικές τιμές στον Ιησού. Στην πραγματικότητα διακινδύνεψαν πολλά για να έρθουν κοντά στον Χριστό. Λέμε όλοι πως θέλουμε να έρθουμε κοντά στον Χριστό. Τι κάνουμε όμως γι' αυτό; Υπάρχει μια περίεργη εκδοχή πνευματικότητα που θέλει να μας πείσει πως με μικρή ή και μηδενική προσπάθεια μπορούμε να έρθουμε κοντά στον Χριστό. Χωρίς να ρισκάρουμε τίποτα. Χωρίς να ιδρώσουμε καθόλου. Όμως αυτό είναι ένα ψέμα. 

Ναι, ο Χριστός όλους μας δέχεται και δε βάζει προϋποθέσεις. Αλλά όταν βρεθείς ή όταν θες να βρεθείς κοντά Του και όταν θες να παραμείνεις κοντά Του, θα αλλάξεις μόνος σου τη ζωή σου. Θα ρισκάρεις την κοινωνική σου θέση, την αξιοπρέπειά σου, την εικόνα σου, τη ζωή σου ακόμα. Θα σε κοροϊδέψουν, θα βοηθήσεις λάθος ανθρώπους, θα θεωρηθείς γελοίος. Όλα αυτά που κινδύνεψαν να πάθουν και τα πρόσωπα της σημερινής περικοπής δηλαδή. Γιατί αυτά που ρίσκαραν, τα διακυβεύματα, είναι αυτά τα ίδια διακυβεύματα της πνευματικής ζωής. 

Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ, Ρωσογερμανός Ορθόδοξος την εποχή του Χίτλερ στη Γερμανία, φλεγόμενος από την πίστη του στον Χριστό αντιτάχθηκε στο ναζιστικό καθεστώς και εκτελέστηκε. Η Αγία Μαρία Σκομπτσόβα, Ρωσίδα μετανάστρια στη Γαλλία, πέθανε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς παίρνοντας τη θέση μιας Εβραίας που θα εκτελούνταν, την ίδια περίοδο. Η Αγία Γαβριηλία, αγάπησε τόσο τον Χριστό που πήγε χωρίς μια δεκάρα στη τσέπη της και χωρίς καμία συνοδεία μέσω Μέσης Ανατολής στην Ινδία όπου πρόσφερε την ανιδιοτελή της αγάπη σε φτωχούς και άρρωστους Ινδούς στο όνομα του Χριστού. Στη γειτονική Βουλγαρία, ένας παππούς, ονομαζόμενος Ντόμπρι Ντόμπρεβ, έζησε όλη του τη ζωή σαν άστεγος ζητιάνος και όσα λεφτά μάζευε από την επαιτεία τα έδινε για να χτίζονται εκκλησίες, ορφανοτροφεία και σχολεία. Αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι ήρθαν κοντά στον Χριστό χωρίς προϋποθέσεις. Δεν μπορούσαν όμως να μείνουν αναλλοίωτοι από την φλόγα της αγάπης του Κυρίου. Άφησαν ανέσεις, άφησαν θέσεις, άφησαν τελικά την ίδια τη ζωή τους κάποιοι γιατί, όπως και ο Χριστός αγάπησαν πολύ. Όπως και οι Μυροφόρες. όπως και ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας και ο Νικόδημος. όπως όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Χριστό και δεν κοιτούν να επωφεληθούν από τη θέση και τη σχέση τους με την Εκκλησία αλλά για χάρη της Εκκλησίας και του Χριστού αναλώνονται για τους συνανθρώπους τους. 

Αυτή είναι η πνευματική ζωή. Αυτή είναι η φωτιά που έβαλε ο Χριστός στον κόσμο. Αυτός είναι ο αγώνας που καλούμαστε να αναλάβουμε. Αυτός είναι ο τρόπος ζωής που καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Και ας προσέξουμε κι αυτό. Δε μας ζητά ο Χριστός καν να φτάσουμε σε τέτοια επίπεδα όπως τα παραπάνω παραδείγματα. Δε μας ζητά καν αν καούμε. Απλά να ζεσταθούμε λίγο. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει Αυτός...

Η Ευρώπη από τον Διαφωτισμό στο σήμερα...

 

BONFIRE-You make me feel

 

Διαβόητοι!

 

Το κακό είναι ότι βάζουμε την υπόληψή μας πάνω απ' όλα. Κάποτε ήθελα να βοηθήσω σε ένα θέμα κάποιο άτομο. Έκανα κάποια τηλέφωνα και κάποιες ερωτήσεις. Οι πιο συνηθισμένες απαντήσεις ήταν του στυλ: "μη μπλέκεσαι γιατί μπορεί να εκτεθείς, μπορεί να πουν για σένα" κλπ. Ε και; Ας εκτεθούμε και λίγο. Ας πουν και μια κακιά κουβέντα για εμάς αν είναι να βοηθήσουμε κάποιον(έτσι κι αλλιώς λένε αυτοί που είναι να πουν). Ας σπιλωθεί το όνομά μας λιγάκι αν προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε κάποιον να βγάλει μιαν άκρη. Ούτε το όνομα ούτε και η υπόληψη είναι τόσο σημαντικά όσο νομίζουμε. Όπως έλεγε και ο Τζελαλεντίν Ρουμί, ας γίνουμε διαβόητοι!

Οι Σιωνιστές χρησιμοποιούν το θέμα του Ολοκαυτώματος προς όφελός τους

  

https://edromos.gr/ravinos-yisroel-dovid-weiss-oi-sionistes-metatrepoyn-ti-thriskeia-se-ethnikismo/

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι μια σημαντική μερίδα των Εβραίων όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ, αλλά θεωρεί και τους σιωνιστές εγκληματίες, μη Εβραίους, που αλλοίωσαν και προσάρμοσαν τον εβραϊσμό στα μέτρα και τις επιδιώξεις τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα.

Ένας από τους πλέον διακεκριμένους Εβραίους, ο Ραβίνος Yisroel Dovid Weiss, εκπρόσωπος της ορθόδοξης εβραϊκής τάσης Neturei Karta, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στο Σιωνισμό και τον Ιουδαϊσμό.(απομαγνητοφώνηση-μετάφραση από το TRT WORLD)

Δεν είναι μόνο δικά μου τα συναισθήματα, είναι τα συναισθήματα των Εβραίων σε όλο τον κόσμο που είναι πιστοί στη θρησκεία μας, τον εβραϊσμό των τριών χιλιάδων χρόνων. Πονάμε, υποφέρουμε με τον λαό της Γάζας πέρα από λόγια για αυτό που του συμβαίνει, δεν υπάρχει τρόπος να το εκφράσουμε στην απογοήτευσή μας, γιατί η διπλή Νάκμπα (Καταστροφή) έχει γίνει στο όνομα της θρησκείας μας τριών χιλιάδων ετών από ένα κίνημα που είναι εδώ και εκατό περίπου χρόνια ένα πολιτικό εθνικιστικό κίνημα μη θρησκευόμενων Εβραίων. Σιωνιστές, οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν τη θρησκεία μου σε εθνικισμό και να χρησιμοποιήσουν τη θρησκεία της υποταγής στον θεό για να καλύψουν τη δημιουργία ενός κράτους που κατέχει έναν άλλο λαό, φιμώνοντας ως αντισημίτη όποιον θέλει να μιλήσει. Αυτό είναι αποτρόπαιο, δεν είναι καθόλου αληθινό∙ η θρησκεία μου είναι να υπηρετώ τον θεό, η θρησκεία μου δεν είναι να σκοτώνω και να κλέβω, δεν είναι να καταλαμβάνω γη και δεν πρέπει καν να έχουμε κράτος από την καταστροφή του ναού πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Οι Εβραίοι κράτησαν αυτή την πεποίθηση για δύο χιλιάδες χρόνια αυστηρά και ζήσαμε με τους μουσουλμανικούς λαούς ειρηνικά, ζήσαμε σε κάθε αραβική και μουσουλμανική χώρα με ειρήνη και αρμονία. Δεν έχει καμία σχέση με θρησκευτική σύγκρουση αυτό που συμβαίνει εδώ.

Riverside - We Got Used To Us

 

Αδυναμία αντίληψης

 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως λειτουργεί το μυαλό κάποιου που σκοτώνει τη σύζυγό του(φίλη του, αρραβωνιαστικιά του κλπ κλπ) επειδή τον παράτησε, τον απάτησε και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο τόσο πολύ τρομερό για την υπόληψή του. Και μάλιστα στη μέση του δρόμου! Επίσης δεν καταλαβαίνω πώς η υπόληψη κάποιου συνδέεται με το αν η σύζυγός του είναι πιστή ή όχι. 

Δεν μπορώ να καταλάβω τις γυναίκες που συγχωρούν και δίνουν δεύτερες ευκαιρίες σε αυτούς που θα σηκώσουν το χέρι έστω μισή φορά. Δεν υπάρχει "δε θα το ξανακάνει", δεν υπάρχει "φταίω εγώ που με χτύπησε". Υπάρχει με το πρώτο χαστούκι, με το πρώτο σπρώξιμο, με τη πρώτη απειλή "γεια σας και αντίο". Δεν είναι ταινία του Δαλιανίδη η ζωή.

Δεν καταλαβαίνω τα συνεχή κενά και τις συνεχείς τρύπες στη λειτουργία του συστήματος, είτε αφορούν την αστυνομία είτε τη δικαιοσύνη, που επιτρέπει στον κάθε ηλίθιο με υπερτροφικό εγώ να σκοτώνει αυτή που υποτίθεται ότι αγαπάει. 

Δεν καταλαβαίνω αυτούς που σιγά σιγά αποδέχονται αυτή τη κατάσταση, ως φυσιολογική, ως μια ακόμα στατιστική. Έξι γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τους συζύγους/συντρόφους τους σε πέντε μήνες. 1,2 το μήνα...Αυτή δεν είναι μια στατιστική που μπορεί να γίνει αποδεκτή. Και μετρήστε και τα παιδιά που μένουν στο δρόμο και βιώνουν μια τέτοια κατάσταση.

Αν κάποιος τα καταλαβαίνει όλα αυτά, ας μου τα εξηγήσει...

υγ. Δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα, αλλά με τίποτα κάποιες γυναίκες που λένε "ναι αλλά και οι γυναίκες χτυπάνε τους άντρες". Εδώ σηκώνω ψηλά τα χέρια. Η διαφορά είναι τεράστια και σε περιστατικά και σε θέμα άσκησης βίας και δεν μπαίνει καν σε συζήτηση  αυτό.

Dirty Tricks - Back Off Evil (1975)

 

Ειλικρινά

 

Πολλοί άνθρωποι ζητούν να τους πεις ειλικρινά τη γνώμη σου γι' αυτούς. Κι όταν τους τη λες, δε σου ξαναμιλάνε ποτέ. Αν η ειλικρίνεια επικρατούσε τότε όλος ο κόσμος από μικρή ως μεγάλη κλίμακα, από διώροφα, τριώροφα, πολυκατοικίες, χωριά, γειτονιές, πόλεις, δήμους, νομούς, χώρες ολόκληρες, θα γινόταν ένα απέραντο πεδίο μάχης. Η συνέχιση της ζωής στον πλανήτη στηρίζεται στην ικανότητα να είμαστε εντελώς ανειλικρινείς.

Σωτηρία και μυστικοί

 

Η πεποίθηση ότι μπορεί ένας άνθρωπος να σωθεί εκτός των ορίων της ορατής  Εκκλησίας απαιτεί την επανεξέταση από την αρχή όλων των στοιχείων της πίστης, πράγμα που αποδεικνύει πλήρη ασυνέχεια. Διότι ολόκληρο το οικοδόμημα είναι χτισμένο γύρω από την αντίθετη άποψη, την οποία σχεδόν κανείς σήμερα δεν θα τολμούσε να υποστηρίξει. 

Ωστόσο κανείς δεν θέλει ν ομολογήσει την ανάγκη μια παρόμοιας αναθεώρησης. Την αποφεύγει με θλιβερά τεχνάσματα. Οι ανακολουθίες καλύπτονται με τεχνητά επιθέματα, με ηχηρά λογικά άλματα. 

Αν η Εκκλησία δεν ομολογήσει σύντομα αυτή την ανάγκη, κινδυνεύει να αποτύχει στην εκπλήρωση της αποστολής της.

Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς "νέα γέννηση", χωρίς εσωτερικό φωτισμό, χωρίς την παρουσία του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή. Αν λοιπόν υπάρχει πιθανότητα σωτηρίας εκτός Εκκλησίας, είναι εξίσου πιθανές οι προσωπικές ή οι συλλογικές αποκαλύψεις εκτός χριστιανισμού. Τότε, η πραγματική πίστη αποτελεί ένα είδος αποδοχής πολύ διαφορετικής από εκείνη που συνίσταται στην υιοθέτηση της μιας ή της άλλης άποψης. Είναι ανάγκη να επανεξεταστεί από την αρχή η έννοια της πίστης.

Πράγματι, οι μυστικοί σχεδόν όλων των θρησκευτικών παραδόσεων συγκλίνουν σχεδόν μέχρι του σημείου της ταύτισης.  Αυτοί αποτελούν την αλήθεια της κάθε παράδοσης.

Η πνευματική θεωρία των Ινδών, των Ελλήνων, των Κινέζων κα είναι υπερφυσική όσο και εκείνη  των χριστιανών μυστικών. Συγκεκριμένα, υπάρχει μια στενότατη συγγένεια ανάμεσα στον Πλάτωνα και τον Ιωάννη του Σταυρού λόγου χάρη. Όπως επίσης ανάμεσα στις ινδουιστικές Ουπανισάδες και τον άγιο Ιωάννη του Σταυρού. Παρομοίως και ο ταοϊσμός είναι πολύ κοντά στον χριστιανικό μυστικισμό. 

Ο ορφισμός και ο πυθαγορισμός ήταν γνήσιες μυστικές παραδόσεις. Το ίδιο και τα Ελευσίνια μυστήρια.

Σιμόν Βέιλ, επιστολές προς έναν ιερέα, εκδ. Ευθύνη

BLACK SABBATH Iron Man

 

Συναλλαγή

 

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι υποστηρίζουν με πάθος πως το χρήμα δε φέρνει ευτυχία και πως οι πλούσιοι έχουν πολλά προβλήματα και στεναχώριες που δεν έχουν οι φτωχοί. Κανείς από αυτούς όμως δε δέχτηκε να μου δώσει μεγάλο κομμάτι των χρημάτων τους σε αντάλλαγμα με ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι από την ευτυχία μου...

Δίκαιο

 

Σε μια χώρα όπου η φιλοδοξία κάθε νομιμόφρονα πολίτη είναι να έχει περισσότερα από τους άλλους, μου φαίνεται όχι μόνο δίκαιο αλλά και φυσικό την εξουσία να την έχει κάποιος που θα έχει περισσότερα από τους άλλους

Wolinski - Σκέψεις, εκδ. Ροές

Budgie - I Can't See My Feelings

 

Καλύτερα έξω...

 

 Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα κοιμητήριο, υπηρεσία. Με πλησιάζει ένας εργαζόμενος και αφού με καλημερίζει μου λέει: "Χαρούμενο σε βλέπω πάτερ, έχει κίνηση;". "Μπα, καθόλου" του απαντάω χαμογελώντας. "Τότε γιατί είσαι έτσι χαρούμενος;" με ξαναρωτά. "Βλέπεις όλους αυτούς γύρω μας που είναι στο χώμα μέσα; Ε, εγώ δεν είμαι" του λέω. Μερικές φορές ξεχνάμε τα πολύ βασικά πράγματα και τα παραβλέπουμε.

Η αληθινή ταυτότητα

 

Το να λες ότι είμαι φτιαγμένος κατ' εικόνα Θεού σημαίνει ότι η αγάπη είναι ο λόγος της ύπαρξής μου, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Η αγάπη είναι η αληθινή μου ταυτότητα. Η ανιδιοτέλεια είναι ο αληθινός μου εαυτός." - Thomas Merton, New Seeds of Contemplation (Νέα Υόρκη, ΝΥ: A New Directions Paperbook, 1961) 60.

Dust - From a Dry Camel

 

Το φαγητό της μαμάς

 

Ημέρα της Μητέρας και ακούγοντας έναν ραδιοφωνικό σταθμό το πρωί τα μηνύματα των ακροατών, των αντρών ακροατών, έχω να πω, πως η ψύχωση των Ελλήνων με τη μητέρα τους φτάνει σε άλλα επίπεδα. Τι υπερβολές ακούστηκαν, τι πομπώδη μηνύματα, τι μελιστάλαχτες, γλυκερές ανοησίες δεν περιγράφεται. Δε λέω να μην αγαπάνε την μάνα τους οι άνθρωποι αλλά κι αυτή η τόση υπερβολή πια! Ούτε μετά τη πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Confernece δεν ακούστηκαν τόσες σαχλαμάρες. Και θυμήθηκα και εκείνη τη κλασική ατάκα, "το φαγητό της μαμάς μου" που λέγανε(λένε ακόμα;) οι σύζυγοι στις συζύγους. Ήθελα να ήξερα όλων αυτών οι μανάδες ήταν διασταύρωση των παρουσιαστών του master chef; 

Να πω σοβαρά την άποψή μου. Να βλέπω άντρα άνω των 25 να έχει τέτοιο κόλλημα με τη μάνα του, μου φαίνεται αν μη τι άλλο γκροτέσκο. Άλλο αγάπη κι άλλο ψυχασθένεια. Και άλλο ψυχολογική εξάρτηση. Και απ' ό,τι κατάλαβα στην Ελλάδα το έχουμε πάει σε άλλο, διαστρικό, επίπεδο. Εμείς και οι Ιταλοί, οι οποίοι λέγεται ότι μας ξεπερνάνε σε αυτό το άθλημα(φοβάμαι να σκεφτώ καν τι θα γίνεται εκεί). 

Ναι, το κείμενο είναι αρκετά καυστικό και κάπως απόλυτο  φαντάζομαι ότι κάποιοι θα εκνευριστούν. Και κάποιες. Οι οποίες κάποιες όταν θα ξαναπαραπονεθούν για το "φαγητό της μαμάς" να κάτσουν λίγο και να σκεφτούν τι σχέση χτίζουν με τους δικούς τους γιους, όσες έχουν. Για τους κάποιους έχω να πω: ωριμάστε ρε επιτέλους! Έχετε γίνει κοτζάμ μαντράχαλοι και έχετε οικογένειες και κλαψουρίζετε για το φαγητό της μάνας σας και θέλετε και αγκαλιές λες και είστε μπέμπηδες. Άντε ντε!

Εθνικιστής

 

Ο κ. Κόυνερ δεν θεωρούσε απαραίτητο να ζει σε μία συγκεκριμένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έτυχε να περνάει από μια πόλη που την είχε καταλάβει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σ' αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο, μα προπαντός ενάντια στη χώρα που εκπροσωπούσε ο άνθρωπος αυτός, τόσο , που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να καταποντιστεί. Γιατί, ρώτησε ο κ.Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξαλείψουμε τη βλακεία· γιατί κάνει βλάκες κι αυτούς που τη συναντούν.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, από τις "Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ", Αν οι άνθρωποι ήταν καρχαρίες εκδ. Παρά Πέντε

King Crimson - The Court Of The Crimson King

 

Κυριακή του Θωμά

 

Την ίδια εκείνη μέρα, την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στάθηκε στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ’ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι». Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω». Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ’ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!» Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι’ αυτού τη ζωή. 

Υπάρχει η αμφιβολία και υπάρχει και η άρνηση. Υπάρχει ο αναζητητής της αλήθειας και υπάρχει και αυτός που προφασιζόμενος την αναζήτηση απλά δεν θέλει να δεχτεί την αλήθεια. Η πρώτη περίπτωση είναι του Θωμά. Στη δεύτερη περίπτωση απευθύνεται ο Ιησούς όταν λέει «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!» . Στην πρώτη περίπτωση αυτός που ερευνά πραγματικά ζητά να βρει την αλήθεια, στη δεύτερη αυτός που λέει πως ερευνά ζητά συνεχώς κι άλλες και άλλες δήθεν αποδείξεις ώστε να μπορεί συνεχώς να την αρνείται. Επιπλέον δεν γίνεται να ζητάμε όλοι να εμφανιστεί ο Χριστός μπροστά μας ή να κάνει ένα θαύμα ή με κάποιον τρόπο αισθητή τη παρουσία του στον κόσμο για να Τον πιστέψουμε. Αυτό μας θυμίζει τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς οι οποίοι κορόιδευαν τον Χριστό πάνω στον σταυρό και του ζητούσαν να κατέβει από τον σταυρό για να Τον πιστέψουν. Αυτό δεν είναι αποκάλυψη της αλήθειας -αυτή γίνεται μέσα από τις διδασκαλίες του Ιησού, των Αποστόλων, των Πατέρων και των Μητέρων της Εκκλησίας μας - αλλά επιβολή της αλήθειας η οποία ακυρώνει την ελευθερία του ανθρώπου. Λένε πολλοί "γιατί δε σταματά ο Θεός τους πολέμους ώστε να τον πιστέψουμε;". Οι πόλεμοι δε θα σταματήσουν με μια θαυματουργική επέμβαση του Θεού η οποία θα μας αφαιρέσει και κάθε δικαίωμα επιλογής, θα σταματήσουν όταν εμείς επιλέξουμε να γίνουμε πραγματικά παιδιά του Θεού και δούμε όλους τους ανθρώπους ως αδέρφια μας. Η ελευθερία είναι πολύτιμη και φέρει και το βάρος της ευθύνης. Αυτό που ζητούν λοιπόν όσοι αμφιβάλλουν με τον δεύτερο τρόπο είναι ο Θεός να μας αφαιρέσει την ελευθερία, τη δυνατότητα επιλογής, ώστε μετά να μπορούν να κατηγορούν και τον Θεό-δυνάστη...

Υπάρχει όμως και η αμφιβολία η υγιής. Αυτή που ψάχνει, που αναζητά, που ζητά να δει πέρα από το πέπλο του κόσμου, της παραδοσιοκρατίας, της αυθεντίας. Ο Απόστολος Θωμάς δε πιστεύει στα λόγια των άλλων μαθητών. Γιατί; Γιατί αυτοί, αν και έχουν δει τον αναστημένο Χριστό, δεν παρουσιάζουν κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά τους, στον τρόπο τους. Είναι ακόμα σαστισμένοι και φοβισμένοι. Πώς να δεχτεί τον λόγο τους; Πολλές φορές στην Εκκλησία κάποιοι μιλούν για παράδοση και για πραγματική Ορθοδοξία. Και είναι βουτηγμένοι στο άγχος, τα νεύρα, τον φόβο για ορατούς και αόρατους εχθρούς. Ποια Ορθοδοξία και ποιον αποκεκαλυμμένο Χριστό πιστεύουν αυτοί; Ποια είναι η πραγματική τους σχέση με τον Χριστό των Ευαγγελίων, με τις διδαχές της Εκκλησίας; Καμία. Θλιβεροί συνεχιστές και ενθύμια των φορών που η Εκκλησία, ως προς το ανθρώπινο σκέλος της, έχει υποκύψει στον κόσμο είναι. Κι ας καταφέρονται εναντίον του κόσμου. Για να αποφεύγουμε να πέσουμε στην παγίδα και να πειστούμε από  τέτοιους ανθρώπους, χρειαζόμαστε το ερευνητικό και δύσπιστο πνεύμα του Αποστόλου Θωμά. Για να μην καταπίνουμε αμάσητο ό,τι μας πουλάνε. Και ας μας μαλώσει ο Χριστός και λίγο όταν τελικά Τον προσκυνήσουμε πραγματικά. Δεν πειράζει, κι αυτό για καλό μας θα είναι.

Η σημερινή Κυριακή, η σημερινή γιορτή, δεν έχει σκοπό να καταδικάσει την αμφιβολία, δεν έχει σκοπό να σταματήσει την έρευνα. Έχει σκοπό να μας κάνει να δούμε την πραγματική από τη πλαστή αναζήτηση της αλήθειας και έχει σκοπό να μας εκπαιδεύσει στο να ξεχωρίζουμε αυτούς που πραγματικά είδαν τον Αναστημένο Χριστό και που άλλαξαν τη ζωή τους για χάρη Του από αυτούς που είδαν μεν τον Κύριο αλλά παρέμειναν κλεισμένοι στις πρότερες αντιλήψεις τους. Είναι μια γιορτή διδακτική και όχι αφοριστική. Μια Κυριακή που μας καλεί να χρησιμοποιούμε το μυαλό και την καρδιά μας και όχι να τα εγκλωβίζουμε. 

Ελμαδάμ, ο Λογικός

 

Μου ζητάτε να μιλήσω για τον Ιησού. Είναι πολλά αυτά που ΄χω να σας πω, μα δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα. Ο,τιδήποτε ωστόσο, λέω γι' Αυτόν τώρα είναι αληθινό, γιατί τα λόγια ειν' άχρηστα, εκτός κι αν φανερώνουν την αλήθεια.

Ιδού ένας άνθρωπος ατίθασος, ενάντιος σε κάθε τάξη· ένας επαίτης αντίθετος σε κάθε αποχτήματα· ένας μέθυσος που διασκέδαζε με καθάρματα κι απόκληρους.

Δεν ήταν ο περήφανος γιος του Κράτους, μήτε ο προστατευμένος πολίτης της Αυτοκρατορίας. Γι' αυτό ένιωθε περιφρόνηση και για το Κράτος και για την Αυτοκρατορία.

Μπορούσε να ζήσει ελεύθερος κι ανυπάκουος σαν τα πτηνά του ουρανού, γι' αυτό οι κυνηγοί Τον κατέβασαν με τα βέλη τους στη γη.

Κανείς δε μπορεί να γκρεμίσει τους πύργους του χθες και να ξεφύγει απ' τις πέτρες που γκρεμίζονται.

Κανείς δεν μπορεί ν' ανοίξει τους υδατοφράχτες των προγόνων του δίχως να πνιγεί. Αυτός είναι ο νόμος, Επειδή ο Ναζωραίος παραβίασε το νόμο, Εκείνος και οι άφρονες οπαδοί Του έφτασαν στο μηδέν. 

Κι έζησαν πολλοί άλλοι σαν κι Εκείνον, άνθρωποι που θα μπορούσαν ν' αλλάξουν την πορεία του πεπρωμένου μας.

Οι ίδιοι άλλαξαν και βρέθηκαν χαμένοι. 

Υπάρχει ένα κλήμα δίχως καρπό που φυτρώνει στα τείχη της πόλης. Αναρριχάται και προσκολλάται στις πέτρες. Αν έλεγε το κλήμα, "Με τη δύναμη και το βάρος μου θα καταστρέψω τούτα τα τείχη", τι θ' απαντούσαν τ' άλλα φυτά; Σίγουρα θα γελούσαν με την ηλιθιότητά του.

Λοιπόν, δεν μπορώ παρά να γελάσω μ' αυτόν τον άνθρωπο και τους άφρονες μαθητές Του.

Χαλίλ Γκιμπράν, Ιησούς ο γιος του ανθρώπου, εκδ. Ιάμβλιχος

Aphrodite's Child - The Four Horsemen

 

Ένας φόρος τιμής στο μαροκινό ποδόσφαιρο.

 

Το παρόν κείμενο είναι διαφορετικό καθώς είναι ποδοσφαιρικό. Ήταν στο παγκόσμιο κύπελλο του 1994 όταν ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το μαροκινό ποδόσφαιρο. Ήταν η πρώτη φορά που είδα την εθνική ομάδα του Μαρόκου, μιας χώρας που με γοήτευε με αυτή τη βορειοαφρικάνικη εξωτικότητα που εξέπεμπε. Εκείνη η ομάδα, τότε την αποκαλούσαν- με αρκετή δόση υπερβολής είναι η αλήθεια- "Βραζιλία της Αφρικής", έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο αλλά τελικά αποκλείστηκε. Μπροστάρη είχε έναν εκπληκτικό μεσοεπιθετικό με αλογοουρά τον Μουσταφά Χατζί. Ένας παίκτης χάρμα ιδέσθαι, με μεγάλη γκάμα κινήσεων και επινοήσεων. Θυμάμαι ότι ξενυχτούσα για να δω τα παιχνίδια του, το μουντιάλ γινόταν στις ΗΠΑ. Δυστυχώς εκείνη η ομάδα αποκλείστηκε νωρίς από τη διοργάνωση.

Εκεί που όμως ερωτεύτηκα το ποδόσφαιρο των Μαροκινών ήταν όταν έπεσε στην αντίληψή μου η δράση του κεντρικού αμυντικού Ρασίντ Νεκρούζ. Πολύ καλός αμυντικός με λίγο...ανορθόδοξο παιχνίδι ώρες ώρες(ναι, κάνει στον αντίπαλο επιθετικό αυτό ακριβώς που νομίζετε ότι βλέπετε στη φωτογραφία. Έκτοτε έγινε αφοσιωμένος οπαδός του ποδοσφαίρου της χώρας αυτής. 

Στον Ολυμπιακό ήρθαν κατά καιρούς αρκετοί Μαροκινοί ποδοσφαιριστές. Οι πρώτοι δεν προσέφεραν και πολλά, κατά σύμπτωση οι δύο που θυμάμαι ήταν κεντρικοί αμυντικοί, μέχρι που έπιασε λιμάνι, σε κάπως μεγάλη ηλικία, ο καταπληκτικός επιθετικός με το όνομα Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Πολύ καλή παρουσία που συνοδεύτηκε με τίτλους και κάποια καλά ματς στην Ευρώπη. Σύντομα έγινε αγαπημένος όλων των φιλάθλων και οπαδών του Ολυμπιακού. 

Και φέτος μας ήρθε τούτος εδώ. Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί, ο οποίος έμελλε να βάλει πέντε συνολικά γκολ στην Άστον Βίλα και να χαρίσει την πρόκριση στον τελικό στην ομάδα μας. Όταν ήρθε το καλοκαίρι, οι "βαθιοί γνώστες" του ποδοσφαίρου που έχουν γνώμη ειδικού και γνώσεις παιδιού του νηπιαγωγείου και ξέρουν να λένε ότι η ομάδα τους μονίμως αδικείται και μονίμως νικάει δίκαια, ως εκεί φτάνουν οι γνώσεις και οι ποδοσφαιρικές τους σκέψεις, αρχικά μουρμούριζαν και σιγά σιγά έφτασαν στο συμπέρασμα ότι το παιδί δεν κάνει. Εγώ επειδή να πω την αλήθεια τους έχω σιχαθεί όλους αυτούς τους βλάκες στην Ελλάδα που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να λένε πως έσκισε η ομαδάρα τους τον αντίπαλο(κι ας βοήθησε ο διαιτητής, ο πρόεδρος της ομάδας, ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της δημοκρατίας) βλέπω αποσπασματικά πια κάποια πράγματα. Βλέποντας κάποιες κινήσεις του παίκτη στα πρώτα φιλικά είπα ότι ο τύπος είναι πολύ καλός. Δε περίμενα ότι θα ήταν τόσο καλός βέβαια. Και φυσικά έχω διπλή χαρά για το γεγονός ότι η πρόκριση ήρθε  από δικό του σόου στα δυο παιχνίδια με τους Άγγλους και που είναι πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση. Ε, δεν ξέρω τι θα γίνει στον τελικό, δε τρελαίνομαι κιόλας, μακάρι να το πάρουμε και να βάλει άλλα πέντε γκολ και ο "δικός μου". 

Meat Loaf - I'd Do Anything For Love (But I Won't Do That) (Official Music Video)

 

Τα δεσμά

Κατά τη διάρκεια των δημόσιων προσευχών ένας πλούσιος άρχοντας αναφώνησε: "Θεέ μου, σπλαχνίσου με και ευλόγησέ με!". Ένας δερβίσης που έτυχε ν' ακούσει τη προσευχή του, του είπε: "Τολμάς και ζητάς το έλεός Του όταν η συμπεριφορά σου μοιάζει να λέει: "Η γη μόλις και μετά βίας μπορεί να σηκώσει ένα άτομο της δικής μου αξίας". Έχεις υψώσει ένα παλάτι προς τον ουρανό, διακοσμημένο με χρυσάφι, που σαστίζει κανείς όταν το βλέπει· δέκα νεαρά αγόρια και δέκα κορίτσια σε περιμένουν για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις σου. Πώς, λοιπόν, μπορείς και ζητάς το έλεός Του; Δες τη ζωή σου, όλα αυτά που κατέχεις -δεν υπάρχει χώρος για έλεος μέσα σε αυτό το χάος! Ντροπή σου, άνθρωπε! Μέχρι να απομακρυνθείς από την εξουσία και τον πλούτο και όλη τη δυσώδη περηφάνια σου, τίποτε δε μπορεί να γίνει- μετανόησε τώρα και δες πως σαν ήρωας μπορείς ακόμη να σπάσεις τα δεσμά σου και να ελευθερωθείς.

Φαρίντ Αττάρ - Το Συνέδριο των Πουλιών εκδ. Αρχέτυπο

Προσευχή και κέρδος

 

Στην ευαγγελική περικοπή της Παρασκευής της διακαινησίμου, διαβάζουμε πως ο Ιησούς βρίσκοντας στην αυλή του ναού τους εμπόρους, αναποδογύρισε τους πάγκους τους, έδιωξε τα ζώα που πωλούσαν και έριξε κάτω τα κέρματα που είχαν μαζέψει, λέγοντάς τους να μην μετατρέπουν τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου. 

Πολλοί μένουμε σε μια επιφανειακή ανάγνωση αυτής της περικοπής και θεωρούμε πως μιλούσε ο Κύριος εναντίον του χρήματος. Δε μιλούσε βέβαια εναντίον του χρήματος αλλά εναντίον της λατρείας του χρήματος, εναντίον της λατρείας του κέρδους. 

Κέρδος όμως δεν έχουμε μόνο από τα χρήματα. Το κέρδος μπορεί να είναι και πολιτικό, πόσοι υποψήφιοι δεν κάνουν ουσιαστικά περιοδείες στους ναούς της περιφέρειας ή του δήμου τους, μπορεί να είναι επιχειρηματικό, μπορεί να είναι κέρδος που αποκομίζει κάποιος ιερέας. Αυτά όμως είναι γνωστά και εύκολα τα καταδικάζουμε. Ας μπούμε όμως λίγο σε πιο βαθιά, σε πιο εσωτερικά μονοπάτια, τι λέτε;

Γιατί πηγαίνουμε στην εκκλησία; Γιατί προσευχόμαστε; Προσευχόμαστε για υγεία; Για κάποια επαγγελματική επιτυχία δική μας ή των παιδιών μας; Ίσως για μια θέση στον Παράδεισο; Αυτά δεν αποτελούν προσπάθεια για την αποκόμιση κάποιου κέρδους; Κέρδος δεν είναι μόνο αυτό που μετριέται σε ευρώ. Κέρδος είναι και το να πούμε "Κύριε, σου προσφέρω τρεις ώρες από τη ζωή μου, ή πέντε ή δέκα ή δύο, προφύλαξε εμένα και τους δικούς μου από κάθε κακό. Αυτό όμως είναι συναλλαγή. Αυτό είναι εμπόριο. Πουλάμε το χρόνο μας ή κάποια προσπάθεια που καταβάλλουμε όταν πάμε στην εκκλησία για να κερδίσουμε κάτι άλλο που έχει αναλογικά μεγαλύτερη αξία. Είναι κακό θα πει κάποιος να ζητάμε κάτι τέτοιο; Δεν είναι το σωστό θα του απαντήσω μα είναι ανθρώπινο. Είναι κομμάτι της πεπτωκυίας ανθρώπινης φύσης, είναι κομμάτι του ειδωλολάτρη ανθρώπου που μας έχει μείνει και μας ταλαιπωρεί. Όταν προσευχόμαστε για ο,τιδήποτε εκτός από το να γίνει το θέλημα του Θεού, προσευχόμαστε λάθος, όσο κι αν μας φαντάζει σωστό. Άλλωστε το ίδιο σωστό φαντάζει και σε ένα πολιτικό να έρθει στην εκκλησία σε προεκλογική περίοδο αλλά και σε έναν μικροπωλητή να απλώσει τον πάγκο του έξω από την εκκλησία σε ένα πανηγύρι. Δεν είναι όμως. 

Στο σημερινό ευαγγέλιο βλέπουμε πόσο εύκολα το λάθος λογίζεται σωστό αλλά και πως το μυστικό, το εσωτερικό είναι άρρητα συνδεδεμένο με το κοινωνικό, το εξωτερικό και πως η προσπάθεια να διαχωριστούν αυτά είναι μάταιη εκτός από λανθασμένη. Σήμερα λοιπόν, ημέρα που γιορτάζει η Παναγία, η Ζωοδόχος Πηγή, ας λουστούμε κι εμείς με τα νερά της αληθινής πίστης και ας βουτήξουμε στη θάλασσα της πραγματικής προσευχής, μακριά από κάθε έννοια κέρδους και συναλλαγής.

Θάρρος και πανουργία

 

O αδύναμος στο θάρρος είναι δυνατός στην πανουργία

από τις "Παροιμίες της Κόλασης" του William Blake, εκδ. Χατζηνικολή

Led Zeppelin - Stairway To Heaven

 

Διακόνισσες λοιπόν!

 

Φυσικά και η χειροτονία διακόνισσας από τον Ζιμπάμπουε Σεραφείμ ξεσήκωσε αντιδράσεις από τους "φύλακες της ορθόδοξης παράδοσης". Οι οποίοι πολύ βολικά ξεχνούν πως οι διακόνισσες, ο θεσμός των διακονισσών είναι πανάρχαιος και αναπόσπαστο κομμάτι της Ορθόδοξης Παράδοσης(όπως και ο άλλος που βολικά ξεχνιέται από τους "παραδοσιακούς" και με συγκεκριμένες κοινωνικές αντιλήψεις, αυτός της κοινοκτημοσύνης) για αιώνες. Υπάρχουν αγίες διακόνισσες, όπως η συνεργάτιδα, στενή συνεργάτιδα του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, η αγ. Ολυμπιάδα. 

Βέβαια, είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για αλλαγή της θέσης της γυναίκας στην Εκκλησία, ο Ζιμπάμπουε είναι μια ξεχωριστή περίπτωση Μητροπολίτη εδώ και χρόνια και δύσκολα θα βρεθούν ακόλουθοι, ή ακόμα και για να μιλάμε για το άνοιγμα κάποιας συζήτησης περί του θέματος. 

Αλλά, αν θέλουμε πράγματι να ανοίξουμε τέτοια κουβέντα, θα πρέπει να παραδεχτούμε κάποια πράγματα αρκετά άβολα. Όλοι αυτοί και αυτές που αντιδρούν, δεν κόπτονται για την παράδοση. Ένας μανδύας είναι αυτός που καλύπτει τον μισογυνισμό τους, ο οποίος στο χώρο της Εκκλησίας ανθεί από αιώνες. Και όχι τόσο από κάποιες εβραϊκές καταβολές, στη Π. Διαθήκη και προφήτιδες έχουμε και γυναίκες Κριτές, όσο από επιρροές της Τουρκοκρατίας και άλλων κοινωνικών αντιλήψεων τις οποίες πολύ εύκολα και αβασάνιστα εγκολπώθηκε η Εκκλησία αντί να τις πολεμήσει. Για πολλούς και πολλές λοιπόν εντός της Εκκλησίας, οι γυναίκες το μόνο σκοπό που έχουν είναι η αναπαραγωγή και οι δουλειές του νοικοκυριού(άντε και του ναού). 

Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας αυτής είναι ότι μόνο η γυναικεία ομορφιά θεωρείται αμαρτία και καταπολεμείται(τρόπον τινά) και όχι η ανδρική. Και όταν υπάρχουν κείμενα που απευθύνονται σε άντρες μοναχούς και τους λένε να φυλάγονται από όμορφες γυναίκες για να μη παρασυρθούν, αυτό είναι λογικό, όταν αυτό όμως γενικεύεται στη ζωή όλων των πιστών, ε, είναι κομμάτι προβληματικό. Γιατί οι άνθρωποι, τείνουν να παντρεύονται με άλλους ανθρώπους όταν τους θεωρούν και όμορφους. Εκτός κι αν στο μυαλό κάποιων θεωρείται ιδανικός ο γάμος που κανονίζεται από τους γονείς και μόνο, με ανταλλαγή κοπαδιών αιγοπροβάτων.

Όσο για το επιχείρημα ότι σήμερα έχουμε νηπιοβαπτισμό και δε χρειάζονται διακόνισσες, είναι και επίσκοπος αυτός που το έγραψε, δείχνει ότι μερικοί έχουν καιρό να ασχοληθούν με την ποιμαντική και δε ξέρουν καν τι γίνεται στις ενορίες. Εγώ μόνο, που δεν έχω και πολλά χρόνια παπάς και 4,5 εξ αυτών στα Κύθηρα που δεν είναι και η περιοχή με τη μεγάλη εκκλησιαστική δραστηριότητα λόγω του πληθυσμού, έχω κάνει πάνω από δέκα βαπτίσεις ενηλίκων γυναικών. Μπορεί να μην έχουμε ανάγκη πολλών διακονισσών αλλά ανάγκη διακονισσών έχουμε. Και κυρίως στην Αφρική, την Ασία και την Αμερική που είναι πολύ πιο συχνό το βάπτισμα ενηλίκων.

Από εκεί και πέρα δεν πρέπει το ζήτημα να εκπέσει σε ένα είδους φεμινιστικής φύσεως συζήτηση ή ένα θέμα που άπτεται των θεμάτων ισότητας τα οποία για τη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν λυθεί εδώ και αιώνες("Δε δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, δεν επαινώ την συνήθεια. Οι νομοθέτες ήταν άνδρες, γι’ αυτό η νομοθεσία είναι κατά των γυναικών", "Ένας δημιουργός του άντρα και της γυναίκας, ένα χώμα και οι δυο, μία εικόνα (του Θεού), ένας νόμος, ένας θάνατος, μία ανάσταση. Ομοίως, γίναμε και από άντρα και από γυναίκα", έγραφε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος) ούτε και να ευτελιστεί σε ένα τρικ ώστε να φανούμε σύγχρονοι ντε και καλά.

Επιπλέον δε πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν φωτοβολίδα εντυπωσιασμού αυτή η κίνηση, όπως και κάποιες άλλες στο παρελθόν, ούτε σαν όχημα για άλλου είδους πράγματα και τελικά βρεθούμε σε ένα κυκεώνα προβληματικών καταστάσεων και συγκρούσεων. Με προσεκτικά βήματα και όπου προκύπτει ανάγκη, να υπάρξει η ανάλογη ποιμαντική και λειτουργική δράση, με σεβασμό στη παράδοση του θεσμού και όχι με δικές μας εφευρέσεις.

Rainbow - Rainbow Eyes

 

Xειροτονήθηκε διακόνισσα στη Ζιμπάμπουε

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2024/05/blog-post_174.html#more

Την πρώτη γυναίκα που θα ιερουργεί έχει πλέον στο δυναμικό της η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ζιμπάμπουε.

Θα έχει λειτουργικές και ποιμαντικές ιδιότητες

Πρόκειται για την διακόνισσα Αγγελική η οποία χειροτονήθηκε τη Μεγάλη Πέμπτη στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής από τον μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ.

«Στην αρχή ήμουν νευρική που πήγαινα στο ιερό, αλλά όταν ο μητροπολίτης Σεραφείμ με ευλόγησε να μπω στο ιερό ως μέρος της προετοιμασίας μου, αυτά τα συναισθήματα εξαφανίστηκαν και ένιωσα άνετα. Είμαι έτοιμη», ανέφερε η διακόνισσα, περιγράφοντας τα συναισθήματά της. Θετικά την υποδέχτηκε και η τοπική κοινότητα.

Οι δραστηριότητες της διακόνισσας Αγγελικής όπως  και των μελλοντικών διακόνων στην Αφρική θα είναι λειτουργικές και ποιμαντικές αρμοδιότητες, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Σεραφείμ.

«Θα κάνει αυτό που κάνει ο διάκονος στη Λειτουργία και σε όλα τα μυστήρια στις Ορθόδοξες ακολουθίες μας. Τα συγκεκριμένα καθήκοντά της θα αντιμετωπίσουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των ενοριών στη Ζιμπάμπουε.Ένα από τα σημαντικότερα πεδία εργασίας της διακόνου ήταν η άσκηση των έργων αγάπης. Ήταν οι άγγελοι του ελέους και οι επισκέπτριες αδερφές των ασθενών, των πενθούντων και των φτωχών γυναικών, που τους μετέδιδαν τα δώρα της χριστιανικής αγάπης. Οι διακόνισσες επισκέφθηκαν τους φυλακισμένους χριστιανούς, προσφέροντάς τους ό,τι μπορούσαν», ανέφερε ο Σεβασμιώτατος.

φωτογραφίες: Facebook/St. Phoebe Center for the Deaconess

Πηγή: newsbreak

Η πορεία

 

Είναι εύκολο να είσαι δούλος. Ο δούλος δεν κάνει επιλογές, δεν έχει ευθύνες και δε χρειάζεται να καταλάβει τι λέει ο αφέντης του. Το εκτελεί είτε από φόβο μη τον τιμωρήσει είτε με την ελπίδα να τον ανταμείψει. Ο φίλος όμως είναι αυτός που με χαρά και με τη θέλησή του ακολουθεί τον φίλο του και συνεργάζεται μαζί του, όχι για να κερδίσει κάποια εύνοια ούτε για να αποφύγει κάποια ποινή. Το κάνει επειδή συμμερίζεται το όραμα του φίλου του, συμφωνεί με τον σκοπό του. Ακόμα κι αν κάποιες φορές δεν το καταλαβαίνει σε όλη του τη πληρότητα. Η πορεία του χριστιανού είναι αυτή. Από δούλος του Θεού που είναι στην αρχή, να ωριμάσει και να γίνει τελικά φίλος του Θεού. Μόνο έτσι θα νιώσει τη πληρότητα της αγάπης, της ζωής και της ελευθερίας που μας πρόσφερε ο Κύριος.

Gethsemane (I Only Want To Say)

 

Το πραγματικό πρότυπο

 

 "Υπάρχει μια ολόκληρη "στοχαστική μυστηριακή αύρα", ένα πρότυπο που οι άλλοι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει για σένα. Σε αποκαλούν στοχαστή ή ερημίτη και μετά απαιτούν να συμμορφωθείς με την εικόνα που έχουν στο μυαλό τους. Αλλά το πραγματικό στοχαστικό πρότυπο είναι να μην έχεις κανένα πρότυπο, να είσαι μόνο ο εαυτός σου». - Τόμας Μέρτον

Η Ανάσταση του σώματος

 

Ο Χριστός δεν αναστήθηκε μόνο πνευματικά αλλά αναστήθηκε και σωματικά. Δεν πέταξε μόνο η ψυχή του στα ουράνια αλλά και το σώμα Του εγκατέλειψε τον τάφο. Ο Χριστιανισμός δεν είναι σαν τα φιλοσοφικοθρησκευτικά ρεύματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Δεν δέχεται ένα κακό σώμα και ένα καλό πνεύμα. Για τον χριστιανισμό σώμα και πνεύμα είναι το ίδιο άγια. Κι ας υπόκειται το σώμα σε περισσότερους περιορισμούς και δυσκολίες. Η Ανάσταση του Κυρίου είναι μια γιορτή του σώματος όπως μας λέει ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Και σώμα αγιασμένο σημαίνει φύση αγιασμένη. Το σώμα μας κατά τη θεολογία είναι φτιαγμένο από τα υλικά της γης, από τα υλικά της φύσης. Και αφού αγιάζεται το σώμα αγιάζεται μαζί και όλη η δημιουργία γύρω μας, ομοίως και όταν το σώμα πέφτει, πέφτει μαζί του και η φύση. 

Αλλά αγιασμένο σώμα σημαίνει εκτός από φύση αγιασμένη και αγιασμένες δραστηριότητες. Αθλητισμός, τέχνες, έρωτας, φιλίες και άλλα πολλά. Με το σώμα να αντανακλά τη δόξα του Θεού και σε αυτές τις δραστηριότητες του σώματος αντανακλάται η δόξα του Θεού. Όταν το σώμα πέφτει στην παρακμή της αμαρτίας, το ακολουθούν κι η τέχνη κι ο έρωτας και η ζωή ολόκληρη. 

Το σώμα μας είναι ο ναός του Θεού. Είναι ο ναός που γκρέμισε ο Χριστός και σε τρεις ημέρες τον ξαναέχτισε. Προστατεύοντας και φυλάσσοντάς το, προστατεύουμε και φυλάμε τη φύση, τις τέχνες, τις σχέσεις, τις κατασκευές μας. Αφήνοντάς το να εκπέσει, ρίχνουμε και όλο τον κόσμο μαζί του.

Secret Garden - Nocturne

 

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: “η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει μέσα στον Σταυρό, στο πάθος, όταν το αποδεχόμαστε όπως ο Χριστός”.

 

https://www.orthodoxianewsagency.gr/aytokefales_ekklisies/ekklisia_albanias/arxiepiskopos-alvanias-ypernikisi-ton-thlipseon-me-ti-dynami-tis-anastaseos-to-minyma-gia-to-agion-pasxa-2024/

Ο Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος στο μήνυμά του για το Άγιον Πάσχα 2024 είπε μεταξύ άλλων ότι “η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει μέσα στον Σταυρό, στο πάθος, όταν το αποδεχόμαστε όπως ο Χριστός”.

“Αυτή η κοινωνία των παθημάτων και της Αναστάσεως κρατύνει την αντοχή μας, ώστε να μην καταποθούμε από κατάθλιψη και απελπισία. Ο ουσιώδης επινίκιος ύμνος που σταθερά μέσα μας αντηχεί – «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας..», αποτελεί την κεντρική διακήρυξη της ορθόδοξου χριστιανικής πίστεως και συνοψίζει το βαθύτερο νόημα της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού“, υπογράμμισε ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας.

Παρακάτω το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας:

Πάσχα 2024

Υπερνίκηση των θλίψεων με τη δύναμη της Αναστάσεως

«Τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν

δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ» (Φιλ. 3:10)

Νικητήρια και παρήγορα αντηχεί και πάλι ο αναστάσιμος παιάνας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας…», μέσα στο έρεβος της μελαγχολίας από τα ποικίλα οδυνηρά γεγονότα, στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν, στην Αϊτή και σε άλλα μέρη της γης∙ αλλά ακόμα και στο άμεσο περιβάλλον μας, που συχνά ταλανιζεται από στενοχώριες, διχασμούς, εχθρότητες, σοβαρές ασθένειες, ποικιλόμορφες κρίσεις. Η χριστιανική πίστη μάς ενισχύει με μία μεγάλη βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ότι είμαστε ευάλωτοι, ότι έχουμε “τὸν θησαυρὸν τοῦτον (τῆς πίστεως) ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ” (Β’ Κορ. 4:7-8), όμως, αυτό συμβαινει «ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν·».

Η πασχαλινή περίοδος ιδιαιτέρως μας προσκαλεί να προσεγγίσουμε τον παθόντα και αναστάντα Χριστό με έναν προσωπικό βιωματικό τρόπο: «τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενοι τῷ θανάτῳ αὐτοῦ» (Φιλ. 3:10). Δύο βασικές αλήθειες φωτίζουν τον δρόμο για τη στενότερη σχέση με τον παθόντα και αναστάντα: Η αποδοχή της κοινωνίας των παθημάτων και η συμμόρφωση τῷ θανάτῳ Αὐτοῦ. Και άλλοτε έχουμε τονίσει ότι η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει μέσα στον Σταυρό, στο πάθος, όταν το αποδεχόμαστε όπως ο Χριστός. Και αντιστρόφως, η βίωση της Αναστάσεως προϋποθέτει πάντα τη συμμόρφωση με τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό.

Αυτή η κοινωνία των παθημάτων και της Αναστάσεως κρατύνει την αντοχή μας, ώστε να μην καταποθούμε από κατάθλιψη και απελπισία. Ο ουσιώδης επινίκιος ύμνος που σταθερά μέσα μας αντηχεί – «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας..», αποτελεί την κεντρική διακήρυξη της ορθόδοξου χριστιανικής πίστεως και συνοψίζει το βαθύτερο νόημα της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Αυτή τη διπλή εμπειρία του Σταυρού και της Αναστάσεως βιώνουν στη διάρκεια των αιώνων οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Κι εμείς «δι᾿ ὑπομονῆς ἄς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες (ἀτενίζοντες) εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν” (Εβρ. 12:1-2).

Εν ευγνωμοσύνη δοξολογώντας τον Tριαδικό Θεό, κατά την πασχαλινή περίοδο ας εντείνουμε την προσπάθειά μας να βιώσουμε τη βεβαιότητα αυτή και να μεταφέρουμε την παρηγορία με στοργή στο περιβάλλον μας.

Χριστὀς ἀνέστη, αδελφοί μου!

Ευλογημένο Πάσχα με υγεία, αντοχή και σταυροαναστάσιμο φρόνημα!

Αιρετικός

 

Είχα διαβάσει κάπου πως κάποιος γέροντας ή άγιος έλεγε πως μπορούμε τα πάντα να ανεχόμαστε χωρίς να απαντούμε εκτός από το να μας πουν αιρετικούς. Αλλά εδώ θα σημειώσω το εξής: Έχει σημασία και ποιος σε λέει αιρετικό. Πόση προσβολή μπορεί να είναι να σε πει αιρετικό αυτός που στη μουσική, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη ποίηση, το χορό και στο θέατρο δε βλέπει τους δρόμους που ανοίγονται και οδηγούν στον Θεό; Ή που θέλει είτε να εξοστρακίσει είτε να δέσει αυτές τις τέχνες μέσα σε αυστηρά θρησκευτικά πλαίσια(χωρίς να παραγνωρίζουμε και την αξία αυτών των τεχνών, των θρησκευτικών); Τι σημασία έχει αν με πει αιρετικό κάποιος που τον έρωτα φοβάται και την ομορφιά τη τρέμει; Πόσο ορθόδοξος μπορεί να είναι εκείνος που τον θάνατο μπέρδεψε με τη ζωή, τον Γολγοθά με την Ανάσταση και τις φωτιές της Κόλασης βλέπει σαν τα δέντρα του Παραδείσου; Ας με πουν και αιρετικό και άπιστο όλοι αυτοί. Τι νόημα έχει για τέτοιων ανθρώπων τις απόψεις έστω και λίγο να ταραχθώ;

Blackmore's Night - Where Are We Going from Here

 

Οι Σιχ της Ελλάδας γιόρτασαν το νέο χρόνο

 

https://www.protothema.gr/greece/article/1494875/to-neo-etous-tous-giortasan-hthes-oi-indoi-sih-stin-athina-deite-video-kai-fotografies/

Την έλευση του νέου έτους τους γιόρτασαν προχθες οι Ινδοί Σιχ που ζουν στην Αθήνα, σε μια τελετή που ονομάζεται Βαϊσάκχι.

Η τελετή και η λιτανεία με τα πολύχρωμα στολισμένα οχήματα πραγματοποιήθηκε, όπως κάθε χρόνο, στην περιοχή του Ταύρου.

Ο Σιχισμός είναι μονοθεϊστική θρησκεία, η οποία ξεκίνησε το 15ο αιώνα μ.Χ. στη βόρεια Ινδία, με επιρροές κυρίως από τον Ινδουισμό και το Ισλάμ.Η ονομασία «Σιχισμός» προέρχεται από τη λέξη Sikh (Σιχ), η οποία προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα śiṣya που σημαίνει «απόστολος» ή «αρχάριος», ή śikṣa που σημαίνει «διδασκαλία». Οι πιστοί του Σιχισμού είναι γνωστοί ως Σιχ.

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες: