Της όρισε:"Κόρη μου,να μην κλαις,μον' άκουσε τα λόγια που σου λέω:
Τώρα της Αραπιάς η ρήγισσα εσύ,δικιά μου κληρονόμος.
Από δω κι εμπρός πάνω σου θα στηρίζεται ετούτο το βασίλειο.
Σοφά το χρέος σου να πράττεις,με ηρεμία κι εξυπνάδα!
Τα ρόδα όπως και την κοπριά,το ίδιο δυνατά ο ήλιος τα φωτίζει
Ποτέ σου μην κουραστείς ίδια καλή με όλους να 'σαι!
Ο γενναιόδωρος και τον ελεύθερο και τον ιδιοτελή όμοια θα σκλαβώσει.
Απλόχερα να δίνεις,στου πέλαγου την αγκαλιά πάνε κι έρχονται νερά.
Στους βασιλιάδες πρέπει η απλοχεριά όπως τα ρόδα της Εδέμ,
Τον γενναιόδωρο όλοι τους προσκυνάνε,ακόμα και οι δολεροί,
Καλά να τρως καλά να πίνεις,κι αυτό που περισσεύει τι χρησιμεύει;
Ό,τι χαρίζεις παντοτινά δικό σου μένει κι ό,τι κρατήσεις για πάντα το 'χεις χάσει!"
Ο αντρειωμένος με τη δορά της τίγρης(απόσπασμα),Σότα Ρουσταβέλι,Ανθολογία Γεωργιανής ποίησης,εκδ.Καστανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου