Το βιβλίο του Εκκλησιαστού γράφτηκε τον πέμπτο αιώνα π.Χ. και το περιεχόμενό του στρέφεται στο πρόβλημα,ποια είναι η αξία του παρόντος βίου και ποια η πρέπουσα χρήση των αγαθών του.Η διδόμενη από το βιβλίο απάντηση στο πρόβλημα αυτό είναι περίπου η εξής:Όλα τα εγκόσμια είναι μάταια,χωρίς εξαίρεση και αυτής της ανθρώπινης σοφίας("ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης",1,2).
Ας απολαμβάνει ο άνθρωπος εν καιρώ και εν μέτρω τα αγαθά του παρόντος βίου(2,24εξ.3,1-15.5,17.9,7 εξ.)αλλά ας μη λησμονεί το ν Θεό και τις εντολές Του και την μέλλουσα κρίση(3,14.4,17-18.11,9 12,8.13 εξ.).Το όλο βιβλίο τελειώνει με αυτή την χαρακτηριστική κατακλείδα:Τέλος λόγου,το παν άκουε,τον Θεόν φοβού και τας εντολάς αυτού φύλασσε,ότι τούτο πας άνθρωπος.Ότι σύμπαν το ποίημα ο Θεός άξει εν κρίσει εν παντί παρεωραμένω εαν τε αγαθόν και εάν πονηρόν"(12,13).Δηλαδή,στο όλο βιβλίο συναντάμε μια απαισιοδοξία,που υπερνικάται από αισιοδοξία εμπνεόμενη από την πίστη στο Θεό. Ο Εκκλησιαστής,παρά την ματαιότητα των εγκόσμιων πραγμάτων που τονίζει,οδηγεί το πνεύμα του ανθρώπου στον Θεό,στον Οποίο μόνο μπορεί να βρει την ευτυχία του και το πραγματικό νόημα της ζωής του.Μόνο στον Θεό μπορούμε,πραγματικά,να πετύχουμε την απελευθέρωση από τις ματαιότητες της ζωής και από την δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου(βλ.κεφ.12)Ο Εκκλησιαστής περιέχει έναν υπαινιγμό περί αθανασίας(12,7)αλλά το θέμα αυτό δεν αναπτύσσεται.
Ιερεμία Γόρτυνος,Η Παλαιά Διαθήκη,Αθήναι 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου