Σε δύο μεριές στρέφεται η προσοχή μας στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή.Από τη μία βρίσκονται οι Μαθητές που είδαν αναστημένο τον Κύριο και από την άλλη ο απόστολος Θωμάς ο οποίος δεν βρισκόταν μαζί τους κατά την εμφάνιση του Ιησού και δυσπιστούσε.
Το πρώτο που προσέχουμε είναι η αδυναμία των μαθητών να πείσουν,να δώσουν μαρτυρία για την Ανάσταση του Χριστού.Και όπως αυτοί δεν μπορούσαν τότε να δώσουν την καλή μαρτυρία,έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε σήμερα.Όπως τότε δεν πείστηκε ο Θωμάς έτσι δεν πιστεύουν οι περισσότεροι βαπτισμένοι χριστιανοί σήμερα.Ο Θωμάς άκουσε τους άλλους μαθητές να του λένε για τον Αναστημένο Κύριο αλλά δεν είδε πάνω τους καμία αλλαγή.Δεν έδιναν την εικόνα κάποιων που πράγματι είχαν δει Αυτόν που νίκησε τον θάνατο.Είχαν ακόμα όλες τις φοβίες τους και τις αμφιβολίες τους.Για τον ίδιο λόγο δεν πείθουμε κι εμείς σήμερα.Ας παρατηρήσει κάποιος μια καφετέρια,ένα παζάρι,μια οποιαδήποτε εκδήλωση στην οποία μαζεύεται πολύς κόσμος ή οποιαδήποτε σκηνή της καθημερινότητάς μας.Τι κάνει αυτούς που εκκλησιάζονται να ξεχωρίζουν από αυτούς που είτε πιστεύουν χλιαρά είτε δεν πιστεύουν καθόλου;Τίποτα απολύτως.Δεν ξεχωρίζουμε σε τίποτα.Ούτε στη συμπεριφορά ούτε στον τρόπο ζωής ούτε σε ο,τιδήποτε άλλο.Πώς λοιπόν θα πείσουμε τον οποιοδήποτε ότι στην Εκκλησία βρίσκεται η Αλήθεια;
Στην άλλη μεριά βρίσκεται ο απόστολος Θωμάς.Ο οποίος ζητά κάποιες αποδείξεις.Να δει έστω τα σημάδια στο σώμα του Χριστού.Και τότε εμφανίζεται μπροστά του ο ίδιος ο Κύριος.Και του αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο και αυτός θα γίνει πιστός αλλά και τους άλλους θα πείσει.Βάλε τα χέρια σου στα σημάδια Μου,του λέει.Τι να σημαίνει όμως αυτό για τον Θωμά,τότε,αλλά και για εμάς σήμερα;Τι μας ζητά ο Χριστός;Μας ζητά να συμμετάσχουμε στο πάθος Του με όσους τρόπους προσφέρονται κάθε φορά.Με την άσκησή μας,με την προσευχή μας,με την αντοχή μας στις στερήσεις και τις κακουχίες.Έτσι συμμετέχουμε,κατ'αναλογία φυσικά,στα Πάθη του Χριστού.Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα στην αφή των πληγών.Όταν απαλύνουμε τον πόνο αυτών που υποφέρουν,είτε επισκεπτόμενοι όσους είναι άρρωστοι είτε βοηθώντας όσους είναι άποροι είτε κερνώντας έναν καφέ όσους είναι μοναχικοί ή απόκληροι τότε απαλύνουμε τον πόνο του ίδιου του Χριστού.
Η Ορθόδοξη παράδοση δεν κηρύττει απλά έναν παράδεισο σε μια άλλη,μεταθανάτια ζωή.Αυτό δεν θα τη διαφοροποιούσε από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.Διδάσκει έναν Παράδεισο εδώ και τώρα.Και καλεί εμάς,που λέμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί,να διαμορφώσουμε αυτό τον Παράδεισο παρά τις όποιες δυσκολίες.Από αυτή εδώ τη ζωή ξεκινά η παραδείσια κατάσταση την οποία θα έχουμε και μετά θάνατον.Και αυτός ο τρόπος ζωής είναι που θα μας κάνει να ξεχωρίσουμε.Για αυτόν τον τρόπο ζωής μίλαγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν έλεγε:Αν οι χριστιανοί ζουν πραγματικά σαν χριστιανοί,τότε όλος ο κόσμος θα βαπτιστεί.
Πολύ καλό το κείμενο τής απόδοσης τών νοημάτων τής εορτής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό πού θά ήθελα νά επισημάνω, είναι το "κεκλεισμένων τών θυρών, γιά τόν φόβο", καί το "Ειρήνη υμίν", τού Χριστού μας.
Κεκλεισμένων των θυρών λόγου τού φόβου, είναι οι κλειστές πόρτες της καρδιάς μας, λόγω τού φόβου καί των παθών, είναι η ταραχή τού μέσα μας πού δημιουργεί απόνερα στίς σκέψεις μας καί στην Πίστη μας.
Μέ την κυριαρχία των παθών χαλαρώνει η Πίστης, αδυνατίζει, ψυχραίνει, γι αυτό καί πρώτα ο Χριστός μας, είπε το Ειρήνη υμιν, όχι μία αλλά τρείς φορές!!!, αυτεπάγγελτα χωρίς νά τού τό ζητήσουν γιατί ζούσαν στήν ταραχή των λογισμών, καί γνωρίζει ο Χριστός μας, ότι ο άνθρωπος τής ταραχής δύσκολα ξεφεύγει γιά προσευχή καί ειρήνευση.
Καί ήρθε ο Χριστός μας, καί έφερε τήν ειρήνη στους λογισμούς πρώτα, καί μετά αποκάλυψε τά Μυστήρια τής αμφισβήτησης Τού Θωμά, πού είναι όλων μας αμφισβήτηση σέ φάσεις στη ζωή μας, γιατί ξεφεύγουμε ώς άνθρωποι καί ψυχραινεται η Πίστης μας.
Όλους μας εξέφρασε καί μας κάλυψε ο Απόστολος Θωμάς, γιατί όλοι περνάμε από την ολιγοπιστία στην Πίστη καί αντίστροφα.
Χριστός Ανέστη!!!
(Δικές μου οι σκέψεις, καί δέν κατέχω αλάθητο!)
Ωραίο κείμενο!Θα το χρησιμοποιήσω του χρόνου!
Διαγραφή