Βασιλεύ ουράνιε ,Παράκλητε:εν Αγίω Πνεύματι,ο Θεός υπερβαίνει την ίδια Του την υπερβατικότητα,σύμφωνα με μιαν αγαπητική υπέρ-συγκατάβαση-αν μπορούμε να δεχτούμε τον όρο-δώρο που μας κάνει από τον εαυτό Του,ο Οποίος από εντελώς απρόσιτος,καθίσταται εντελώς μεθεκτός.Όπως το περιέγραφε ο Βλαντιμίρ Λόσκυ,ο Θεός "δρασκελίζει τον τοίχο της υπερβατικότητάς Του" εν Αγίω Πνεύματι.Δι'Αυτού και εν Αυτώ,ο Λόγος δεν παύει να φανερώνεται διά μέσου των πολλαπλών εκφράσεων της Σοφίας και της προφητείας,"φως φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον",διά του Οποίου και εν τω Οποίω ο Λόγος σαρκώνεται ακατάπαυστα:επειδή η Σάρκωση του Λόγου πραγματοποιείται διά του Πνεύματος-και διά της διαυγούς και ισχυρής ελευθερίας της Παρθένου.Το Πνεύμα είναι αξεχώριστο από την ελευθερία.
Γι'αυτό όταν λέμε "Πνεύμα της Αληθείας"δεν προσδιορίζουμε μια έννοια,ένα σύνολο εννοιών,ένα οποιοδήποτε σύστημα-και υπάρχουν τόσα!-αλλά Κάποιον,ο οποίος μας είπε,μας λέει ότι είναι "η οδός,η Αλήθεια και η Ζωή",και επειδή οι λέξεις "οδός" και "ζωή" εμπεριέχονται σε ό,τι είναι αληθές,τίμιο και αξιόπιστο,προσδιορίζουν,φαίνεται,πιο συγκεκριμένα το Άγιο Πνεύμα.
Η Αλήθεια και η αποκάλυψη,αξεχώριστες από την αλήθεια του Θεού και την αλήθεια του ανθρώπου,είναι ο Σαρκωθείς Λόγος,ο ενανθρωπήσας Θεός.Αυτόν ακριβώς το Πνεύμα καθιστά παρόντα για μας μέσα στα μυστήρια της Εκκλησίας,μέσα στην Εκκλησία που,χάρη στο Άγιο Πνεύμα,είναι το μυστήριο της Αναστάσεως.
Ο Χριστός βαδίζει με τους δύο μαθητές στους Εμμαούς.Εκείνοι δεν Τον γνωρίζουν:εντούτοις όμως ο λόγος Του,ο οποίος διαποτίζεται από το Πνεύμα Του,ζεσταίνει την καρδιά τους.Και κατά την κλάση του ήδη ευχαριστιακού άρτου,αποκαλύπτεται και,ταυτόχρονα,συγκαλύπτεται.Δεν μπορεί πια να υπάρχει εκεί παρά εν Αγίω Πνεύματι.Να γιατί η Εκκλησία-Σώμα του Χριστού είναι και Ναός του Αγίου Πνεύματος.Εν Χριστώ,η Εκκλησία είναι η Εκκλησία του Πνεύματος.
Olivier Clement,Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον,εκδ.Παρρησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου