Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Ισραηλινοί έποικοι έκαψαν 18 μηνών βρέφος



Οι Ισραηλινοί έποικοι έκαψαν δυο σπίτια Παλαιστινίων τα ξημερώματα της Παρασκευής χρησιμοποιώντας βόμβες μολότοφ και άλλες βόμβες φωτιάς.Ο,18 μηνών,Ali Saad Dawabsha κάηκε ζωντανός.Οι γονείς του και ο τετράχρονος αδελφός του μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.Παρά τις προσπάθειες τους δεν κατάφεραν να σώσουν τον 18μηνο γιο τους.
Ο Ban Ki Moon,γενικός γραμματέας του ΟΗΕ ,αποκάλεσε τρομοκρατική την πράξη των εποίκων(πάλι καλά).
Έχει προκληθεί,φυσικά,οργή στην Παλαιστινιακή πλευρά.
Αυτά είναι σχεδόν καθημερινότητα στη ζωή των Παλαιστίνιων όσο κι αν πολλά ΜΜΕ και ιστοσελίδες προσπαθούν να κάνουν το άσπρο...κατάμαυρο.

Τα πλήρη ρεπορτάζ εδώ

Πώς το έλεγαν οι παλιοί;Καλός άνθρωπος,επιστήμων!






Ο Σεσίλ, το πιο εμβληματικό λιοντάρι της Ζιμπάμπουε, θανατώθηκε από έναν αχαρακτήριστο αμερικανό κυνηγό που μάλιστα ανάρτησε φωτογραφίες με το θύμα του στο διαδίκτυο.
Σύμφωνα με την βρετανική Telegraph, ο κυνηγόςΓουόλτερ Τζέιμς Πάλμερ, ένας οδοντίατρος από τη Μιννεσότα των ΗΠΑ και πατέρας δύο παιδιών, πλήρωσε πάνω από 40.000 Ευρώ για να σκοτώσει με το τόξο του το κοσμαγάπητο λιοντάρι που ζούσε στο Εθνικό Πάρκο Χουάνγκε της νοτιοαφρικανικής χώρας.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις αντέδρασαν οργισμένα στα νέα του θανάτου του 13χρονου λιονταριού: αφενός επρόκειτο για ένα λιοντάρι σχετικάεξοικειωμένο με την ανθρώπινη παρουσία και αφετέρου το δίποδο που το θανάτωσε το δελέασε ώστε να βγει εκτός ορίων εθνικού πάρκου και στη συνέχεια το σκότωσε εκτοξεύοντας τα βέλη του.
Ο οδοντίατρος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι δεν γνώριζε την ταυτότητα του άγριου ζώου και υποστήριξε ότι οι οδηγοί του είχαν εξασφαλίσει όλες τις προβλεπόμενες άδειες που πρέπει να κατέχουν όσοι σκοτώνουν άγρια ζώα “για διασκέδαση”.
Ο αμερικανός και τα υπόλοιπα ανθρωπόμορφα όντα που θανάτωσαν το περήφανο ζώο στη συνέχεια τοαποκεφάλισαν και το έγδαραν.
Οι αρχές της Ζιμπάμπουε έχουν ασκήσει ποινική δίωξη εναντίον του επαγγελματία κυνηγού Θίο Μπρόνκχορστ της εταιρείας Bushman Safaris και του ιδιοκτήτη της έκτασης που συνορεύει με το πάρκο με την κατηγορία ότι καθοδήγησαν τον οδοντίατρο και ότι προσέλκυσαν το λιοντάρι εκτός εθνικού πάρκου.
—Ο βίος και η πολιτεία του λαθροκυνηγού
Οι έρευνες των χρηστών του διαδικτύου έβγαλαν “λαυράκια” για την ταυτότητα και τις συνήθειες του Πάλμερ. Το 2008 πλήρωσε πρόστιμο όταν μετά από δικαστήριο αποδείχθηκε πως είχε σκοτώσει μια μαύρη αρκούδα σε προστατευόμενη περιοχή και προσπάθησε αν καλύψει τα ίχνη του όταν οιθηροφύλακες τον εντόπισαν.
Στο παρελθόν έχει βρεθεί κατηγορούμενος για σεξουαλική παρενόχληση από μια πρώην υπάλληλο, που το 2009 τον κατήγγειλε. Σύμφωνα με τα έγγραφα που δημοσιεύονται, ο γιατρός παρενοχλούσε την υπάλληλο λεκτικά και σωματικά ενώ στη δικογραφία αναφέρεται πως η καταγγέλουσα δεχόταν άσεμνες χειρονομίες στο στήθος και τα γεννητικά όργανα.
Εκατοντάδες χρήστες έχουν μπει στη σελίδα του γιατρού στο Yelp και αφήνουν αρνητικές κριτικές με σκοπό να βλάψουν την κλινική που διευθύνει. Κάποιοι μάλιστα αναφέρουν πως εφόσον σκότωσε το λιοντάρι, είναι ώρα αυτοί να σκοτώσουν την καριέρα του. Δεκάδες είναι και οι σελίδες στο Facebook πoυ καλούν σε μποϊκοτάζ της επιχείρησης και στέλνουν μηνύματα μίσους.
Στο Twittter τα μηνύματα είναι ακόμη πιο επιθετικά με το ρυθμό να δίνει η Peta η οποία προχώρησε σε ένα σκληρό μήνυμα που ανέφερε πως ο Walter “θέλει κρέμασμα”.
Παράλληλα ξεκίνησαν και διαδικτυακές καμπάνιες για συγκέντρωση υπογραφών που ζητούν παραδειγματική τιμωρία των εμπλεκόμενων ενώ όλες οι φιλοζωικές ασκούν πιέσεις στην κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε να λάβει αυστηρά μέτρα και να φέρει άμεσα ενώπιον δικαιοσύνης τους δράστες.
econews




Η παραπάνω φωτογραφία είναι από τις διαμαρτυρίες έξω από το γραφείο του Παλμερ
Την αλίευσα από το RT.com

Και για όποιον ενδιαφέρεται συγκέντρωση υπογραφών εδώ:


Αρχίζει η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου-Μνήμη της αγίας Ελέσσας





Ξεκινά από αύριο η νηστεία για την κοίμηση της Θεοτόκου.Κρατάει από την 1η ως την 14η Αυγούστου.Κρατάει τόσο επειδή η ίδια η Παναγία νήστεψε 15 μέρες πριν την Κοίμησή της.
Ένα καλό μπλογκ που έχει πολλές πληροφορίες για τη νηστεία και πολλές ωραίες συνταγές είναι αυτό https://nisteia.wordpress.com/


Αύριο γιορτάζει και μια τοπική αγία των Κυθήρων,η αγία Ελέσσα
Η Αγία Ελέσα γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος άρχοντας Έλληνας, αλλά ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Ελλάδιος. Η μητέρα της όμως, Ευγενία, ήταν μια αγία γυναίκα με πολλές αρετές και πλούσια χαρίσματα. Δεν είχε παιδιά και γι’ αυτό παρακάλεσε τον Θεό να την λυπηθεί και να την αξιώσει να γεννήσει ένα παιδί. Μια μέρα ενώ βρισκόταν μόνη στο σπίτι και προσευχόταν, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που της έλεγε «Σε ελέησε ο Θεός σε ότι του ζήτησες, και σου έδωσε καρπόν κοιλίας». Όταν γεννήθηκε η Ελέσα (την ονόμασαν Ελέσα από τη φωνή που είχε ακούσει η μητέρα της «ἐλέησέ σε ὁ Θεός»), η μητέρα της την αφιέρωσε στον Κύριο και την βάπτισε χριστιανή, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο δυνάμωνε η πίστη της και η αγάπη της προς το Θεό. Μετά από την αγία κοίμηση της μητέρας της, ενώ η αγία ήταν 14 χρονών, σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει με τον ειδωλολάτρη πατέρα της ο οποίος ήθελε να την παντρέψει με έναν άρχοντα. Γι' αυτό μετά από πολλή προσευχή και όταν βρήκε κατάλληλη ευκαιρία, έφυγε αφού μοίρασε πολλές ελεημοσύνες σε φτωχούς και σε ορφανά, μαζί με δύο δούλες της και ασκήτευε σε ένα βουνό των Κυθήρων.

Όμως ο πατέρας της, έψαξε και την βρήκε και προσπάθησε να την γυρίσει πάλι πίσω στο σπίτι τους. Στην άρνηση όμως της Αγίας, ο πατέρας της εξοργισμένος την κατεδίωξε. Η Αγία διωκόμενη έφθασε στή ρίζα του βουνού που σήμερα ονομάζεται βουνό της Αγίας Ελέσας και παρεκάλεσε το Θεό λέγοντας «σκίσε γη και κρύψε με». Από τη σχισμή που ανοίχθηκε στο βουνό πέρασε η Αγία και έφθασε στην κορυφή, όπου κατέφθασε αλλόφρων ο πατέρας της και την αποκεφάλισε την 1η Αυγούστου 375 μ.Χ. Στον τόπο του μαρτυρίου της η υπηρέτριά της την έθαψε.

Οι πρώτοι χριστιανοί που ήλθαν στο νησί για να προσκυνήσουν τον τάφο της Αγίας, ανήγειραν μικρό ναΐσκο χωμένο κατά το πλείστον εντός του εδάφους, στον οποίο οι προσκυνητές κατέβαιναν με 5-6 σκαλοπάτια. Η Αγία Τράπεζα του ναΐσκου εστήθη πάνω από τον τάφο της Αγίας. Η παράδοση λέει ότι κατά τους παλαιοτάτους χρόνους έρχονταν προσκυνητές από τη Μάνη κατά την 1η Αυγούστου και τιμούσαν την μνήμη της Αγίας. Αυτός ο μικρός Ναός σωζόταν μέχρι το 1867 μ.Χ. ως ιδιόκτητος της οικογενείας Κασιμάτη - Γεράκα. Το 1871 μ.Χ. ανηγέρθη ο σημερινός ευρύχωρος Ναός με συνδρομές των χριστιανών πάνω στα ερείπια του παλαιού Ναού, ο οποίος επιχωματώθηκε για να ισοπεδωθεί το έδαφος στο σημείο όπου θα ανεγειρόταν ο νέος Ναός. Πάνω ακριβώς από τον παλαιό Ναό εκτίσθη το άγιο Βήμα και πάνω από το σημείο, όπου ήταν ο τάφος της Αγίας εκτίσθη και του νέου Ναού η Αγία Τράπεζα. Την ίδια περίοδο χτίστηκαν γύρω από το Ναό και τα πρώτα κελλιά ισόγεια με βόλτα (καμάρες). Ο Ναός ήταν συναδελφικός με αδελφούς τους Βενέρηδες του χωριού Γερακιάνικα. Το 1945 μ.Χ. ο Ναός έγινε ενοριακός του γειτονικού χωριού Πούρκου. Κατά τη δεκαετία του '50 ξεκίνησε ο εξωραϊσμός και η ανάδειξη του Προσκυνήματος με την εκτέλεση μεγάλων έργων, όπως ήταν ο εξωραϊσμός του ναού, η ανέγερσις νέου κωδωνοστασίου, η διαμόρφωση του περιβάλλοντος, η ανέγερση ηγουμενείου και σύγχρονων κελλίων, ο ηλεκτροφωτισμός και η κατασκευή αυτοκινητόδρομου, που ήταν και το δυσκολώτερο έργο, λόγω του δυσπρόσιτου της περιοχής, που δημιουργείται από τους κάθετους απόκρημνους βράχους.

Η Αγία Ελέσα με τον Όσιο Θεόδωρο θεωρούνται προστάτες των Κυθήρων και ο λαός πιστεύει ότι η Αγία έχει «χαλινώσει» τα φίδια των Κυθήρων και δεν είναι δηλητηριώδη.

πηγή

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Και κάτι οικολογικό από τα Κύθηρα



Στήθηκε η περίφραξη στην Αγία Πελαγία, για την προστασία του χώρου που έχει γεννήσει η χελώνα τα αυγά της !! 

Περιφράχτηκε σήμερα ο χώρος που γέννησε η Καρέτα-Καρέτα ώστε τα νεογέννητα χελωνάκια να κατευθυνθούν με ασφάλεια στην θάλασσα. 

Υπολογίζεται ότι η έξοδος από την άμμο θα γίνει μεταξύ 10 με 18 Αυγούστου. 



Παρακαλούνται οι κάτοικοι της Αγίας Πελαγίας μόλις τα αντιληφθούν να απομακρύνουν τον κόσμο από τον περιβάλλοντα χώρο και να βοηθήσουν τα χελωνάκια να κατευθυνθούν προς τη θάλασσα δίνοντας τους φως με ένα φακό. 


Τα φώτα των καταστημάτων μπερδεύουν τα χελωνάκια νομίζοντας πως είναι το φεγγάρι και ακολουθούν προς την αντίθετη πλευρά της θάλασσας. 



Για οποιαδήποτε πληροφορία ή βοήθεια επικοινωνήστε: 6980993912 - 2736031032 Δημήτρης Μπαλτζής. 

Να σημειώσουμε εδώ ότι ήδη στην Κρήτη τα πρώτα χελωνάκια έκαναν την εμφάνιση τους !!!

Αγαπάμε Καρέτα-Καρέτα !



Ευχαριστούμε τα παιδιά απά το λιμεναρχείο Πελαγίας και το καφέ Πόρτο Μπ'ελο για τη δροσερή γρανίτα
---------------------------------------------------------------------
Πηγή:  I Love Kythera.com-Δημήτρης Μπαλτζής
---------------------------------------------------------------------

Δεν αντέχεται η αλήθεια...

Μας αρέσει να μας χαϊδεύουν τα αυτιά.
Μας αρέσει να μας πουλάνε παραμύθια(όσο πιο απίστευτα,τόσο το καλύτερο).
Μας αρέσει να μας τάζουν πράγματα που είναι αδύνατον να μας δώσουν.
Γενικά μας αρέσει ο,τιδήποτε εκτός από την πραγματικότητα...

Ο εκδημοκρατισμός της Ουκρανίας συνεχίζεται απρόσκοπτα...






ROMFEA.GR | Μια ακόμη δολοφονία σε διάστημα τριών ημέρων κατά κληρικών της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας του Πατριαρχείου Μόσχας, διαπράχθηκε σήμερα στο Κιέβο.
Μετά το πυροβολισμό εν ψυχρώ από δύο αγνώστους που κόστισε την ζωή ενός 40χρονου ιερέα της Εκκλησίας της Ουκρανίας, μια μοναχή της Ιεράς Μονής Φλωρόφσκι βρέθηκε νεκρή στο κελί της.
Συγκεκριμένα η αδελφή Αλεβτίνα βρέθηκε από άλλες αδελφές με τα χέρια του δεμένα εντός του προσωπικού της χώρου, σύμφωνα με μαρτυρία του Πρωθιερέα Βλαντιμίρ Γκαμάρι.
Οι δολοφονίες έχουν προκαλέσει την έντονη αντίδραση του Πατριάρχη Μόσχας κ. Κυρίλλου, ο οποίος κρούει το κώδωνα του κινδύνου και για άλλες δολοφονίες στο μέλλον εαν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.


Σχόλιο:Τα δώρα της Δύσης προς τους "καθυστερημένους" λαούς της Ανατολής συνεχίζονται με αμείωτη γενναιοδωρία.Ουκρανία,Γεωργία,Ιράκ,Συρία,Λίβανος,Λιβύη,Νιγηρία κλπ κολυμπάνε στην ευτυχία που προκάλεσαν ενέργειες του Άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ-Τουρκίας-Σ.Αραβίας.Ευτυχώς σε μας τα δώρα ήταν,για την ώρα,μόνο οικονομικής φύσεως.



Καμερούν-Νιγηρία:Ο πόλεμος κατά της παραφροσύνης συνεχίζεται


Από το PressTV http://www.presstv.com/
Το Καμερούν αποφάσισε να στείλει 2000 στρατιώτες επιπλέον στην απομακρυσμένη βόρεια περιοχή του για να σταματήσει τις διασυνοριακές θανατηφόρες επιδρομές της οργάνωσης τακφιριστών Boko Haram,η οποία έχει τη βάση της στη Νιγηρία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ στη Ραδιο-Τηλεόραση του Καμερούν τα στρατεύματα θα αναπτυχθούν στην επαρχία Far North,γνωστή και ως Extreme North Region,η οποία συνορεύει με την ΒΑ Νιγηρία,μια περιοχή που συγκλονίζεται από ένοπλες συγκρούσεις.

Περίπου 2000 επιπλέον στρατιώτες θα αναπτυχθούν στην Extreme North Region,μετέδωσε η κρατική τηλεόραση.

Το ρεπορτάζ πάντως,δεν έδωσε περισσότερες πληροφορίες ούτε και κάποιο χρονοδιάγραμμα για την ανάπτυξη των στρατιωτικών μονάδων.

Ένοπλες ομάδες έχουν πραγματοποιήσει αρκετές διασυνοριακές επιδρομές και βομβιστικές επιθέσεις με στόχο τα χωριά και τις πόλεις μέσα στο Καμερούν κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών. Οι μαχητές takfiri έχουν επίσης απαγάγει και σφάξει ένα μεγάλο αριθμό αμάχων σε ολόκληρη την ασταθή περιοχή.  

 Μια άνευ προηγουμένου σειρά πέντε βομβιστικών επιθέσεων από τη Boko Haram έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους στο Καμερούν κατά το περασμένο δεκαπενθήμερο.

Σχεδόν πάνω από τριάντα άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την τρομοκρατική οργάνωση σε τρεις επιθέσεις στην αγορά της πόλης Maroua σε λιγότερο από μία εβδομάδα.

Σύμφωνα με τοπικές πηγές ασφαλείας,οι  μαχητές έχουν σφαγιάσει και αποκεφαλίσει τουλάχιστον επτά άτομα στην περιοχή από τις 26 του Ιουλίου.

Εν τω μεταξύ,ο  Γκάρμπα Σέχου, εκπρόσωπος του Προέδρου της Νιγηρίας Muhammadu Buhari, είπε ότι θα μεταβεί στο Καμερούν, την Τετάρτη για συνομιλίες με τον Πρόεδρο Paul Biya "για να οικοδομήσουμε μια ισχυρή περιφερειακή συμμαχία για να αντιμετωπίσουμε την παραστρατιωτική ομάδα."

Τα τρία ομόσπονδα κρατίδια της Νιγηρίας Adamawa, Borno και Yobe, που βρίσκονται στα βορειοανατολικά της Νιγηρίας, ήταν στο επίκεντρο των έξι ετών βίας από την Boko Haram , η οποία έχει στοιχίσει πάνω από 15.000 ζωές και έχει εκτοπίσει πάνω από 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η βία έχει εξαπλωθεί στις γειτονικές χώρες της Νιγηρίαςτρατιώτες από τη Νιγηρία, το Τσαντ, το Καμερούν και το Νίγηρα μάχονται τους τρομοκράτες κατά τους τελευταίους μήνες. 
Ο ηγέτης της Boko Haram,Abubakar Shekau έχει επανειλημμένως απειλήσει ότι θα επιτεθεί στους γείτονές της Νιγηρίας, που ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον των παραστρατιωτικών.

Θυμώνουν οι χριστιανοί;





Κάτι που μ'έχει απασχολήσει πολύ είναι η στάση του Ορθόδοξου στην καθημερινή ζωή.Υπάρχει μια άποψη ότι ο χριστιανός μένει εντελώς απαθής(μάλλον παθητικός) μπροστά στις αδικίες και τις κακίες  και απλά τις αφήνει να γίνονται.Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα άνετα με αυτή τη "νιρβάνεια" έκδοση της χριστιανικής ζωής.Θυμώνω με την αδικία,με το ραγιαδισμό που είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία,με το να κάνει αυτός που θεωρείται ισχυρός ό,τι του καπνίσει.Βρήκα λοιπόν το παρακάτω κείμενο από τα εκατό κεφάλαια του αγίου Διαδόχου Φωτικής.Γράφει,λοιπόν ο άγιος Διάδοχος:

Ο θυμός, περισσότερο από τα άλλα πάθη, ταράζει και συγχύζει την ψυχή· κάποτε όμως και την ωφελεί πολύ. Γιατί όταν τον μεταχειριζόμαστε χωρίς ταραχή κατά των ασεβών ή ασελγών για να σωθούν ή να ντραπούν, τότε προσθέτομε πραότητα στην ψυχή μας, γιατί συμβαδίζομε με το σκοπό της δικαιοσύνης και της αγαθότητας του Θεού. Αλλά και το γυναικώδες φέρσιμο της ψυχής πολλές φορές το μετατρέπομε σε αρρενωπό, όταν οργιστούμε πολύ κατά της αμαρτίας. Και δεν πρέπει να αμφιβάλλομε ότι, όταν βρισκόμαστε σε πολλή αθυμία, αν αγανακτήσομε πνευματικά κατά του δαίμονα της φθοράς, υψωνόμαστε πάνω από την καύχηση του θανάτου. Για να μας διδάξει αυτό ο Κύριος, δύο φορές αγανάκτησε κατά του θανάτου και τάραξε τον εαυτό Του, αν και χωρίς ταραχή μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, και έτσι ανάστησε τον Λάζαρο(Ιω. 11, 33-38). Ώστε, νομίζω ότι ο φρόνιμος θυμός δόθηκε ως όπλο δικαιοσύνης στην ανθρώπινη φύση από τον δημιουργό Θεό. Αν η Εύα χρησιμοποιούσε αυτό το όπλο κατά του φιδιού, δεν θα νικιόταν από την εμπαθή εκείνη ηδονή. Γι’ αυτό, νομίζω ότι εκείνος που μεταχειρίζεται από ζήλο προς την ευσέβεια με σύνεση τον θυμό, θα βρεθεί οπωσδήποτε καλύτερος στη ζυγαριά των ανταποδόσεων από εκείνον που λόγω δυσκινησίας του νου δε θυμώνει ποτέ. Αυτός ο δεύτερος φαίνεται ότι έχει αγύμναστο τον ηνίοχο των ανθρωπίνων φρενών, ενώ ο πρώτος τρέχει πάντοτε στον αγώνα καθισμένος στα άλογα της αρετής και περνά ανάμεσα από τις δαιμονικές παρατάξεις, γυμνάζοντας το τέθριππο άρμα της εγκράτειας με φόβο Θεού. Αυτό το άρμα η Γραφή το ονομάζει «άρμα Ισραήλ»(Δ΄ Βασ. 2, 11) στην ανάληψη του θείου Ηλιού, επειδή στους Ιουδαίους πρώτους φαίνεται ότι μίλησε με διάφορους τρόπους ο Θεός για τις τέσσερις αρετές (φρόνηση, σωφροσύνη, δικαιοσύνη και ανδρεία). Γι’ αυτό και πάνω σε άρμα πυρός αναλήφθηκε ο μέγας αυτός μαθητής της σοφίας· καθώς νομίζω, χρησιμοποίησε φρόνιμα ως άλογα του άρματος τις αρετές του, καθώς τον άρπαξε το Πνεύμα στο φύσημα της πύρινης αύρας.

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Ποιος θυμάται πια την καλλιγραφία;

Θυμάμαι όταν ήμουν στη δευτέρα δημοτικού,το 1985 νομίζω,ανάμεσα στα άλλα  μαθήματα,υπήρχε και αυτό της καλλιγραφίας.Δεν θυμάμαι να το ξανασυνάντησα αυτό το μάθημα δεύτερη χρονιά.Τα δικά μου γράμματα μοιάζουν με συνδυασμό σφηνοειδούς και Γραμμικής Α παρ'όλο που τα πήγαινα καλά εκείνη τη μία χρονιά στην καλλιγραφία.Νομίζω ότι είναι πράγματι κρίμα να χαθεί(αν δεν έχει γίνει ήδη)αυτή η τέχνη.Και είναι κρίμα να έχουμε ένα σύστημα παιδείας που διδάσκει πως ό,τι είναι καλαίσθητο είναι και άχρηστο.Μόνο το πρακτικό είναι σημαντικό.
Τέλος πάντων,ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ένα πολύ όμορφο άρθρο,μιας καλλιγράφου,της Λένας Σεπτέμβρη,το οποίο και παραθέτω.

Από εδώ thessalonikiartsandculture.gr


Όταν το κάλλος συνάντησε τη γραφή γεννήθηκε μια όμορφη τέχνη, η καλλιγραφία...

Η καλλιγραφία πλέον είναι μία τέχνη, όπως η ζωγραφική, για παράδειγμα. Ο άνθρωπος ξέχασε να κάνει τα όμορφα γράμματα, ποιος να του τα διδάξει άλλωστε; Κι έτσι η καλλιγραφία περιορίζεται μόνο σε εκθέσεις τέχνης.

Κι αυτές οι εκθέσεις βέβαια, εννοείται, δεν λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα αλλά μόνο στο εξωτερικό.
kalligrafia1
Πράγματι, η καλλιγραφία είναι πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό. Εκεί υπάρχουν επαγγελματίες καλλιγράφοι, οι οποίοι δημιουργούν και εκθέτουν τα έργα τους.

Στην Ελλάδα, όπως όλα τα πράγματα αξίας, η τέχνη τής καλλιγραφίας έχει εγκαταλειφθεί για πάνω από σαράντα χρόνια. Στα σχολεία παλαιότερα δίδασκαν τους μαθητές να γράφουν όμορφα γράμματα με τον κονδυλοφόρο, θεωρήθηκε, όμως, ξεπερασμένο και καταργήθηκε. Διότι, δεν έχει αξία κάποιος να γράφει όμορφα.

Μπορεί να γράφει όπως θέλει, χωρίς να ενδιαφέρεται για την αισθητική πλευρά του ζητήματος. Άλλωστε, στην εποχή του υπολογιστή ποιος έχει ανάγκη να κάνει όμορφα γράμματα;

Ιστορική Αναδρομή

Η πιο αναγνωρισμένη μορφή καλλιγραφίας, το πιο διαδεδομένο καλλιγραφικό αλφάβητο ήταν το ρωμαϊκό, το οποίο συνδύαζε τρία αλφάβητα του αρχαίου κόσμου, το ελληνικό, το φοινικικό και το ετρουσκικό. Η ρωμαϊκή καλλιγραφία εκδηλώθηκε στη Ρώμη το 600 π.Χ., περίπου και η μορφή τους σε πρώτη φάση ήταν μόνο σε κεφαλαία γράμματα και εμφανιζόταν σκαλιστό σε τύμβους, πέτρες, ζωγραφισμένο σε τοίχους ή απλό για καθημερινή χρήση, πάντα σε κεφαλαία.

Τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ., εμφανίστηκε στα μοναστήρια η γραμματοσειρά Uncial, ή οποία ήταν πιο εύκολη και εύχρηστη και την χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί για να αντιγράψουν αποσπάσματα από τη Βίβλο σε άλλα βιβλία.

Αργότερα, με την εξάπλωση των λαών, τις κατακτήσεις, τις χώρες και άλλους παράγοντες που επηρέαζαν τη γραφή, η καλλιγραφία εξελίχθηκε σε πολλές καλλιγραφικές γραμματοσειρές όπως gothic, italic, carolingian, copperplate και διάφορες άλλες.

kalligrafia2
Ελληνικές γραμματοσειρές, οι οποίες έχουν παραμείνει από παλιά είναι η αρχαία ελληνική και η βυζαντινή σε πολλές παραλλαγές της. Η σύγχρονη ελληνική γραμματοσειρά, προσαρμόζει τα γράμματά της σε μία από τις άλλες δυτικές γραμματοσειρές που προαναφέρθηκαν.

Πολλοί άλλοι πολιτισμοί, που δεν στηρίζουν τα γράμματά τους στα αρχαία ελληνικά ή στα λατινικά, έχουν τη δική τους καλλιγραφία σε υπέροχες μορφές που πραγματικά μας θυμίζουν έργα τέχνης. Έτσι, πιο γνωστές στις μέρες μας καλλιγραφικές μορφές είναι η κινεζική και η αραβική. Παρατηρώντας τις, λόγω του ότι οι γραμματοσειρές τους μας ξενίζουν εμάς τους δυτικούς, συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται για πραγματικά αριστουργήματα.

Η καλλιγραφία δεν χρησιμοποιεί απλές πένες που κυκλοφορούν στο εμπόριο αλλά ειδικές πένες καλλιγραφίας των οποίων βουτάς τη μύτη σε ειδικό     μελάνι καλλιγραφίας.


Η Εικαστική μορφή της Καλλιγραφίας

Στην εικαστική της μορφή, η καλλιγραφία χρησιμοποιεί πινέλα, μύτη μπαμπού, φτερά και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργήσει μύτη, ώστε να μπορείς να γράψεις, όπως επίσης χρώματα ζωγραφικής για να ζωγραφιστούν τα γράμματα.

kalligrafia3
Τελευταία, ο κόσμος κάνει μία επιστροφή στις αξίες, στην ουσία και στην ομορφιά που εκφράζεται με διάφορους τρόπους και ενδιαφέρεται για την καλλιγραφία. Είναι ενθουσιασμένος να βλέπει όμορφα γράμματα και η αλήθεια είναι ότι, ειδικά στην Ελλάδα, του είχαν λείψει πολύ. Πράγματι, ποιος δεν θα ήταν ενθουσιασμένος αν παραλάμβανε έναν φάκελο με καλλιγραφικά γράμματα στο εξωτερικό του; Και μόνος του ο φάκελος θα αποτελούσε ένα έργο τέχνης.

Μία από τις καλλιγράφους στην Ελλάδα είμαι και εγώ και έχοντας μεγάλη αγάπη για την όμορφη γραφή, καλλιέργησα αυτήν την τέχνη, σπουδάζοντάς την στην Αγγλία, τη χώρα της καλλιγραφίας.

Χρησιμοποιώ την αρχαία ελληνική, τη βυζαντινή και την πλάγια ελληνική γραμματοσειρά και δημιουργώ, όχι μόνο χειρόγραφα κείμενα αλλά και εικαστικά έργα καλλιγραφίας, αποτυπωμένα σε πίνακες, συνδυάζοντας τη ζωγραφική με την καλλιγραφία ή την εικαστική τέχνη με την καλλιγραφία.

Τα παραπάνω έργα είναι δικές μου δημιουργίες και αφορμή αυτού του άρθρου ήταν να γνωρίσει το κοινό αυτή την υπέροχη ξεχασμένη τέχνη!

«...κι ερωτεύτηκε ο Πάπυρος την Πένα κι έφτιαξαν την Καλλιγραφία...»


Η Λένα Σεπτέμβρη είναι Καλλιγράφος.

Επίσης συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της συγγραφέως

Geronimo



Ο Geronimo ήταν ένας Bedonkohe Apache ηγέτης των Chiricahua Apache, ο οποίος ηγήθηκε της υπεράσπισης της πατρίδας του λαού του ενάντια στη στρατιωτική δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Γεννημένος τον Ιούνιο του 1829, στο No-Doyohn Canyon,στο  Μεξικό,ο Geronimo συνέχισε την παράδοση των Απάτσι που αντιστέκονταν στον λευκό αποικισμό της πατρίδας τους στα Νοτιοδυτικά, συμμετέχοντας σε επιδρομές στη Sonora και στη Chihuahua στο Μεξικό. Μετά από χρόνια πολέμου,ο Geronimo τελικά παραδόθηκε στους αμερικανούς στρατιώτες το 1886. Ενώ έγινε μια διασημότητα, πέρασε τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του ως αιχμάλωτος πολέμου.

Ένας θρύλος της αδάμαστης αμερικανικής μεθορίου, ο αρχηγός τον Apache Geronimo, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1829 στο No-Doyohn Canyon,στο Μεξικό. Ήταν ένας προικισμένος από τη φύση κυνηγός, ο οποίος,λέει η ιστορία , όταν ήταν  αγόρι κατάπιε την καρδιά της πρώτης θανάτωσής του, προκειμένου να εξασφαλίσει μια επιτυχημένη ζωή στο κυνήγι.

Όντας κυνηγός σίγουρα καθόρισε τον  τρόπο ζωής του Geronimo. Ανήκε στη μικρότερη ομάδα της φυλής Chiricahua, τους Bedonkohe. Αριθμώντας λίγο περισσότερους από 8.000, οι Απάτσι ήταν περικυκλωμένοι από εχθρούς-και όχι μόνο Μεξικανούς, αλλά και άλλες φυλές, συμπεριλαμβανομένων των Ναβάχο και Κομάντσι.

Οι επιδρομές στους γείτονές τους ήταν επίσης ένα μέρος της ζωής των Apache.Σε απάντηση, η μεξικανική κυβέρνηση επικύρηξε τους Apache, προσφέροντας μέχρι και $ 25 για το σκαλπ ενός παιδιού. Αλλά αυτό λίγο απέτρεψε τον Geronimo και τους ανθρώπους του. Στην ηλικία των 17,ο Geronimo είχε ήδη ηγηθεί σε τέσσερις επιτυχημένες επιδρομές.

Την ίδια εποχή περίπου ο Geronimo ερωτεύτηκε με μια γυναίκα που ονομαζόταν Alope. Οι δύο τους παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά μαζί.

Τότε χτύπησε η τραγωδία. Ενώ βρισκόταν σε εμπορικό  ταξίδι ,Μεξικανοί στρατιώτες επιτέθηκαν στον καταυλισμό του. Τα νέα της λεηλασίας σύντομα έφτασαν στους άνδρες των Apache. Ήσυχα εκείνο το βράδυ,ο Geronimo επέστρεψε στο σπίτι του, όπου βρήκε τη μητέρα, τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, όλους νεκρούς.

Οι δολοφονίες συνέτριψαν τον Geronimo. Κατά την παράδοση των Apache, έβαλε φωτιά στα υπάρχοντά της οικογένειάς του και, στη συνέχεια, σε ένδειξη πένθους, κατευθύνθηκε στην έρημο για να θρηνήσει. Εκεί, λέγεται,ενώ ήταν μόνος και έκλαιγε, μια φωνή ήρθε στον Geronimo  και του υποσχέθηκε: «.. όπλο δεν θα σε σκοτώσει ποτέ,θα πάρω τις σφαίρες από τα όπλα των Μεξικανών ... και θα καθοδηγήσω τα βέλη σου"

Ενθαρρυμένος από αυτήν την ξαφνική αποκάλυψη της δύναμης,ο Geronimo συγκέντρωσε μια δύναμη 200 ανδρών και κυνήγησε τους Μεξικάνους στρατιώτες που σκότωσαν την οικογένειά του. Συνέχισε έτσι  για 10 χρόνια, καθώς ο Geronimo ζητούσε εκδίκηση από την κυβέρνηση του Μεξικού.

Στις αρχές της  δεκαετίας του 1850, το πρόσωπο του εχθρού του άλλαξε.Μετά το τέλος του Μεξικού-αμερικανικού πολέμου το 1848, οι ΗΠΑ κατέλαβαν μεγάλες εκτάσεις μεξικανικών εδαφών, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών που ανήκαν στους Apache.Παρακινούμενοι από την ανακάλυψη του χρυσού στα Νοτιοδυτικά, οι έποικοι και οι χρυσωρύχοι έφταναν σε συνεχή ροή στα εδάφη τους. Φυσικά, δημιουργήθηκαν εντάσεις . Οι Apache ενέτειναν τις επιθέσεις τους, οι οποίες περιελάμβαναν βάναυσες ενέδρες σε άμαξες και τρένα.

Αλλά ο ηγέτης των Chiricahua, ο πεθερός του Geronimo, Cochise, έβλεπε πως θα εξελισσόταν  το μέλλον. Με μια πράξη που απογοήτευσε πολύ τον γαμπρό του, ο σεβαστός αρχηγός αποφάσισε να σταματήσει τον δεκαετή πόλεμο του με τους Αμερικανούς και συμφώνησε στη δημιουργία μιας οριοθετημένης περιοχής για τους ανθρώπους του σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι των περιοχών των Apache.

Αλλά μέσα σε λίγα χρόνια,ο Cochise πέθανε, και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπαναχώρησε από τη συμφωνία της, μετακινώντας τους Chiricahua βόρεια, έτσι ώστε οι έποικοι να μπορούν να κινηθούν στα πρώην εδάφη τους. Αυτή η πράξη εξόργισε περαιτέρω τον Geronimo, ξεκινώντας ένα νέο γύρο μαχών.

O Geronimo αποδείχθηκε να είναι τόσο ευέλικτος όπως ήταν και επιθετικός.Ωστόσο, οι αρχές τον συνέλαβαν τελικά  το 1877 και τον έστειλαν στον καταυλισμό Apache στο San Carlos . Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια πάλευε με τη νέα,υπό κράτηση ζωή του,δραπετεύοντας τελικά το Σεπτέμβριο του 1881.

Μόνος του και πάλι, ο Geronimo και μια μικρή ομάδα  Chiricahua διαφεύγει από τα αμερικανικά στρατεύματα. Κατά τη διάρκεια των επόμενων πέντε ετών ενεπλάκησαν με ό, τι αποδείχθηκε ότι είναι ο τελευταίος από τις ινδιάνικους πολέμους κατά των ΗΠΑ.

Οι αντιλήψεις του Geronimo ήταν σχεδόν τόσο περίπλοκες όσο και ο ίδιος . Οι ακόλουθοί του τον είδαν ως το τελευταίο μεγάλο υπερασπιστή του τρόπου ζωής των ιθαγενών της Αμερικής. Αλλά άλλοι, συμπεριλαμβανομένων των άλλων Απάτσι, τον έβλεπαν σαν ένα πεισματάρικο απομεινάρι, που βίαια οδηγείται από την εκδίκηση και θέτει ανόητα τις ζωές των ανθρώπων σε κίνδυνο.

Με τους οπαδούς του μαζί του,ο Geronimo σάρωσε όλη την νοτιοδυτική περιφέρεια. Καθώς το έκανε, ο φαινομενικά μυστικός ηγέτης είχε μετατραπεί σε ένα θρύλο καθώς οι εφημερίδες παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς την καταδίωξη του στρατού εναντίον του. Σε κάποιο σημείο,σχεδόν το ένα τέταρτο των δυνάμεων του Στρατού,5000 στρατιώτες, προσπαθούσαν να τον συλλάβουν.

Τέλος, το καλοκαίρι του 1886,παραδόθηκε, ο τελευταίος Chiricahua που το έπραξε. Κατά τη διάρκεια των επόμενων αρκετών ετών ο Geronimo και οι άνθρωποί του μεταφέρονταν, πρώτα σε μια φυλακή στη Φλόριντα, στη συνέχεια σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλαμπάμα, και στη συνέχεια στο  Φορτ Σιλ στην Οκλαχόμα. Συνολικά, η ομάδα πέρασε 27 χρόνια ως αιχμάλωτοι πολέμου.

Ενώ ο ίδιος και η υπόλοιποι Chiricahua παρέμειναν υπό φρούρηση,ο Geronimo αντιμετωπίστηκε σαν διασημότητα από τους λευκούς πρώην εχθρούς του. Λιγότερο από μια δεκαετία αφότου αυτός είχε παραδοθεί,τα πλήθη λαχταρούσαν να πάρουν μια γεύση από τον διάσημο Ινδιάνο πολεμιστή. Το 1905 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, και την ίδια χρονιά είχε ιδιωτική συνάντηση με τον Πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσβελτ, ανεπιτυχώς πιέζοντας τον Αμερικάνο ηγέτη να αφήσει το λαό του να επιστρέψει στην Αριζόνα.

Ο θάνατός του ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα. Καθώς ίππευε στο σπίτι του τον Φεβρουάριο του 1909, ρίχτηκε από το άλογό του. Επέζησε μια νύχτα έξω στο κρύο, αλλά όταν ένας φίλος του τον βρήκε την επόμενη μέρα, η υγεία του Geronimo ήταν σε ραγδαία επιδείνωση. Απεβίωσε έξι ημέρες αργότερα, με τον ανιψιό του στο πλευρό του.

«Δεν έπρεπε ποτέ να παραδοθώ",δήλωσε στο νεκροκρέβατό του ο Geronimo, ακόμα αιχμάλωτος πολέμου,. "Θα έπρεπε να είχα αγωνιστεί μέχρι να ήμουν ο τελευταίος  ζωντανός άνθρωπος."

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Ο Γκάντι και η φιλοσοφία της μη-βίας




Έχω μεγάλη,απεριόριστη,εκτίμηση στον Μαχάτμα Γκάντι,τη ζωή του,τον αγώνα του,τη φιλοσοφία του.Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να βρω κάποια στοιχεία για το αν υπάρχουν κάποιοι που να συνεχίζουν αυτό το κίνημα της μη-βίας,απογοητεύτηκα.Αντί να βρω κοινωνικούς αγωνιστές βρήκα κάτι χαζοχαρούμενους τύπους,λίγο new age,λίγο απολιτίκ,λίγο στη κοσμάρα τους,γενικά λίγο απ'όλα.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Περί αληθείας!









"Τι είναι η αλήθεια;"ρώτησε ένας μαθητής το Νασρεντίν.
"Κάτι που ποτέ σε καμιά περίπτωση δεν είπα ούτε θα πω".

Είναι φανερό ότι στη σχολή του Νασρεντίν έχουν σπουδάσει πολλοί Έλληνες πολιτικοί και όχι μόνο...

Βήμα μπροστά από την Ιρανική κυβέρνηση




Το Ιράν συμπεριέλαβε επίσημα επίσημα την ειδικότητα κουρδικής Γλώσσας και Φιλολογίας  στο προγράμμα σπουδών του κολλεγίου στην περιοχή Kordistan στο δυτικό τμήμα της χώρας.
Το Πανεπιστήμιο του  Kordistan θα δεχθεί 40 μαθητές στην  ειδικότητα το επόμενο ιρανικό ακαδημαϊκό έτος που ξεκινά τέλη Σεπτεμβρίου, δήλωσε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Fardin Akhlaqian την Κυριακή.
Είπε ότι ο επίσημος οδηγός που δημοσιεύθηκε από τον Οργανισμό για την ιρανική Εκπαίδευση επιτρέπει στους μαθητές να επιλέξουν το μάθημα της κουρδικής γλώσσας και λογοτεχνίας .
Ολοκληρώνοντας τη διήμερη επίσκεψη στην επαρχιακή πρωτεύουσα της Σαναντζάγ την Κυριακή, ο πρόεδρος Χασάν Ρουχανί ανακοίνωσε επίσημα ότι το κουρδικό γλωσσικό μάθημα θα ξεκινήσει στο Kordistan, προσθέτοντας ότι το  επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA του Ιράν θα αρχίσει επίσης να δημοσιεύει ειδήσεις και εκθέσεις στη κουρδική γλώσσα.
Ο Rouhani χαιρέτισε τους Κούρδους ως "γενναίίους και καλούς" ανθρώπους, λέγοντας ότι είναι καθήκον της κυβέρνησης να "προστατεύσει τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τις παραδοσιακές φορεσιές" όλων των εθνοτικών ομάδων σε ολόκληρο το Ιράν.
Ο Akhlaqian είπε ότι  το έργο  έχει ξεκινήσει από το 2002 για την ανάπτυξη μαθημάτων για τoν ακαδημαϊκό τομέα, αλλά ότι η επίσημη άδεια για την εισαγωγή των μαθητών καθυστέρησε μέχρι  να αναλάβει η διοίκηση Rouhani.

Το Ιράν έχει πληθυσμό περίπου πέντε εκατομμύρια Κούρδους, με τους περισσότερους από αυτούς να ζουν στις τέσσερις δυτικές επαρχίες του Kordistan, West Azarbaijan, Kermanshah και Ilam. 

πηγή

Περαστικά Βασίλη...



Με τον Βασίλη Πιπέρη δεν γνωριστήκαμε ποτέ.Την εποχή που ήταν στα πάνω του με τους Α.Μ.Α.Ν ήμουν φοιτητής στη Λάρισα.Τον είχα δει σε αρκετά live.Και όσοι τον γνώριζαν μιλούσαν(και μιλάνε,δεν πιστεύω να άλλαξαν τώρα)για ωραίο τύπο.Ελπίζω να βοηθήσει ο Θεός και να ξεπεράσει εντελώς τα προβλήματα με την υγεία του.
Οι Λαρισαίοι πάντως,σε αυτή τη περίπτωση δείχνουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους.Οκτώ χρόνια πέρασα στη θεσσαλική πόλη(4,5 σαν φοιτητής και 4,5 παπάς)και χαίρομαι να βλέπω κινήσεις σαν αυτές που έχουν τα ρεπορτάζ
http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/828598/o-golgothas-tou-proin-sunergati-ton-aman

http://www.eleftheria.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/item/18975-%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CE%B9%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B7.html

Εραστές...



Από ένα ποίημα του Καγιάμ...

Τα (γ)Κράβαρα




Τα Κράβαρα, ή Κραβαροχώρια (Άνω και Κάτω) είναι γνωστά και ως Μπουλιαροχώρια. Χωριά δηλαδή από τα οποία ξεκινούσαν οι περιπλανώμενοι Μπουλιαραίοι πού έκαναν δουλειές του ποδαριού (φωτογράφοι, ζητιάνοι, μικροπωλητές, εμπειρικοί γιατροί, ξορκιστές κ.λπ) και κάλυπταν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά έφταναν μέχρι το εξωτερικό. Οι Μπουλιαραίοι χρησιμοποιούσαν συνθηματική γλώσσα, τα μπουλιάρικα, για να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για τις επαγγελματικές και λοιπές ανάγκες τους. Η γλώσσα τους ήταν μίγμα από άλλες συνθηματικές γλώσσες διαφόρων διαμερισμάτων της χώρας μας, ρουμάνικα, σέρβικα, τούρκικα κ.λπ όπου ταξίδευαν για καλύτερη τύχη. Τα Κράβαρα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της επαρχίας Ναυπακτίας, διότι καταλαμβάνουν το κέντρο της, μεταξύ των Βλαχοχωριών προς Βορρά και των Βενετοχωριών προς Νότο.Της ονομασίας τους προτάσσεται η λέξη Κράβαρα που είναι συνυφασμένη με άγρια περιοχή γιομάτη κοτρόνια και γκρεμούς. Από πού προήλθε η λέξη Κράβαρα κανένας δεν είναι βέβαιος, διότι όσες ετυμολογίες είδαν το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, δεν δίνουν πειστική απάντηση. Ούτε και με τη λέξη Κράβαρα νοούμε συλλήβδην όλη την επαρχία Ναυπακτίας, διότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Από τις διοικητικές διαιρέσεις φαίνεται ξεκάθαρα ότι το νότιο μέρος της Ναυπακτίας ήταν το Ναυπακτοβενέτικο και το βόρειο, αμέσως μετά το Βενετικό, τα κοτρόνια και οι γκρεμοί, τα Κράβαρα. Παρά ταύτα ο γνωστός Ναυπάκτιος Λογοτέχνης Θέμος Αναστασιάδης-Νόβας στις «περιπλανήσεις» του μας είπε για την τραχιά αυτή περιοχή ότι «εκεί πάνω απαντιέται η φτώχεια με τη λεβεντιά, η σκλαβιά με την επανάσταση, η ελευθερία με το μπαρούτι και το θυμάρι, το δράμα με το έπος».Για την ονομασία υπάρχουν αρκετές εκδοχές όπως, από τη λέξη Κράβαρι. Το τοπωνύμιο έλκει την ονομασία από τους Αλβανούς κατά μία εκδοχή. Την εποχή της τουρκοκρατίας περιοχές σαν την ορεινή Ναυπακτία τις ονόμαζαν Κράβαρι που σήμαινε τόπο πετρώδη, κρημνώδη , απότομο. Και άλλες περιοχές στην Ελλάδα έφεραν αυτό το όνομα λόγω της μορφολογίας του εδάφους που όμως με τα χρόνια μετονομάστηκαν. Τέτοιες μπορούμε να αναφέρουμε: Στην Αρκαδία, δυτικά της Τεγέας, που μετονομάστηκε Βόρειον Όρος. ή στην Ήπειρο στο νομό Πρεβέζης, κοντά στο Λούρο ποταμό το χωριό Κράβαρι που μετονομάστηκε σε Άνω Ράχη.Μερικοί υποστηρίζουν ότι προέρχεται από τη Σλαβική λέξη Κράβαρι, που σημαίνει γελαδότοπος. Ο τόπος όμως δεν είναι κατάλληλος για διατροφή αγελάδων, ούτε το όνομα Κράβαρα αναφέρεται στην ιστορία μετά την επιδρομή Σλάβων επί Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ούτε επί Τουρκοκρατίας. Άλλοι ισχυρίζονται ότι το όνομα το πήρε από τους κατοίκους της. Αυτοί ήταν εξαίρετοι πολεμιστές και στις συγκρούσεις τους με τους Τούρκους φώναζαν μεταξύ τους: «στην κάρα βαρείτε», οπότε μετά τη συγκοπή του α της λέξης κάρα το «Κάρα βαρείτε» έγινε «Κραβαρίται». Υπάρχουν και άλλες εκδοχές, όπως ότι το Κράβαρα είναι παραφθορά της λέξης «Ακρώρειαι» (βουνοκορφές) σε «Κράκουρα» και στη συνέχεια Κράβαρα. Ενώ μια τελευταία εκδοχή , από μελέτη Τουρκάλας Πανεπιστημιακού το όνομα προέρχεται από κάποιον κάτοικο που έδωσε το όνομά του στην περιοχή.
** ( Βάσει γραπτών στοιχείων τουρκικών πηγών, το όνομα ΚΡΑΒΑΡΑ δόθηκε σε αυτή την περιοχή, από τους τιμαριούχους, που ανήκαν στην ελίτ (εκλεκτή) χριστιανική οικογένεια KRAVAR και στους απογόνους της, όπως αποδεικνύεται από επίσημα Φορολογικά Κατάστιχα (Defteri) των Τρικάλων του 1454-55 (αναλυτικό ΜΜ 10) και του 1466-67 (συνοπτικό ΜΜ 66), σύμφωνα και με τις συνήθειες εκείνων των εποχών. Είναι δε γνωστο ότι, κατά τον Μεσαίωνα (476-1453), η κοινωνία ήταν συγκροτημένη σε δύο τάξεις, των ευγενών και των δουλοπάροικων.Την ανωτέρω βάσιμη άποψη, για την ονομασία ΚΡΑΒΑΡΑ, υποστηρίζει και η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας κ. Melek Delilbasi, Προϊσταμένη του Τμήματος Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου και της Εθνικής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών, σε ανακοίνωσή της σε Συμπόσιο, που οργανώθηκε στο Ρέθυμνο, από 10-12 Ιανουαρίου 2003, από το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι δε η άποψη αυτή αντίθετη προς όλες τις απόψεις, που έχουν υποστηριχθεί μέχρι σήμερα.Οι ανακοινώσεις του Συμποσίου περιλαμβάνονται στην έκδοση «Provincial Elites in the Ottoman Empire» του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (εκδότης Α. Αναστασόπουλος), Ρέθυμνο 2005, σελίδες 367 .Στη μελέτη της κ. Delilbasi, (σελ. 87-114), με τίτλο «Christian Sipahis in the Tirhala Taxation Register (Fifteenth and Sixteenth Centuries»), (Χριστιανοί Τιμαριούχοι στα Φορολογικά Κατάστιχα των Τρικάλων, 15ος και 16ος αιώνας), εξετάζονται τρεις γενιές των οικογενειών KRAVAR (ή Κiravaldi) και ΜΙΚRΑ (σε περιοχές βορειοδυτικά των Κραβάρων), που αντιστοιχούν σε περίοδο περίπου 100 ετών. Στο Κατάστιχο του 1454-55 (σελ. 239β) αναφέρονται τέσσερις απόγονοι των KRAVAR.Στις οικογένειες KRAVAR ανήκαν 50 χωριά το 1454-55 (Defteri MM 10) και 38 το 1466-67 (Defteri MM 66). Από τα Τιμάρια της οικογένειας KRAVAR (1454-55), που μοιράσθηκαν σε τέσσερις απογόνους, οκτώ χωριά (Σινίτσα, Ζιλίστα, Πέρνοβα, Κλεπά, Παλούκοβα κλπ), Τιμαριούχων δεύτερης γενιάς KRAVAR, δόθηκαν στις οικογένειες MIKRA.Στη μεγάλη διοικητική περιφέρεια (Βιλαέτι) των Τρικάλων υπάγονταν 112 Τιμάρια, δηλαδή αγροτικές περιοχές που παραχωρούσε ο σουλτάνος σε στρατιωτικούς (τιμαριούχοι). Κατά την κα Delilbasi τα εν λόγω Τιμάρια ήταν 89 μουσουλμανικά, 20 χριστιανικά, (με ένταξη ατόμων ή οικογενειών εκλεκτών – ευγενών τάξεων), και 3 μικτά.Η κα Melek Delilbasi με έχει ενημερώσει, με επιστολή της, ότι η «KRAVAR FAMILY» αποτελεί αντικείμενο συνεχιζόμενης μελέτης της.Εξάλλου, σε χάρτη Άγγλου αυτοκρατορικού γεωγράφου (1827), η εν λόγω περιοχή μας ονομάζεται KRAVARI, από το όνομα εξέχοντα φεουδαλικού ηγέτη της Βυζαντινής περιόδου, (324-1453), οι οικογένειες του οποίου ήταν ιδιοκτήτες μεγάλου τιμαρίου στην περιοχή, μετά την προσάρτησή της από τους Οθωμανούς).
Πάντως, το όνομα Κράβαρα και Κραβαρίτης, που τείνει να εξαφανιστεί, πρέπει να θεωρείται τίτλος τιμής και ιστορικής μνήμης.Ανάμεσα στα ψηλά και τα απόκρημνα βουνά των Κραβάρων γεννήθηκε και θέριεψε η ιδέα της λευτεριάς με την ανάπτυξη της κλεφτουριάς από τα περήφανα Ελληνόπουλα που δεν μπορούσαν ν' αντέξουν τη σκλαβιά είτε των Ρωμαίων, είτε των Φράγκων, είτε των Βενετών, είτε των Τούρκων, είτε των άλλων κατά καιρούς κατακτητών της Ναυπάκτου και της επαρχίας.
Προεπαναστατικά αλλά και μετεπαναστατικά στα Κράβαρα υπάγονταν και μερικά χωριά που σήμερα ανήκουν σε όμορες επαρχίες των Νομών Αιτωλ/νίας, Ευρυτανίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας.Όπως είπαμε τα Κραβαροχώρια διακρίνονταν στα Άνω και Κάτω.Τα Κάτω Κραβαροχώρια αποτελούσαν τα χωριά: Στράνωμα, Δορβιτσά, Σίμου, Ποκίστα, Κολοσύρτης (Μηλιά), Λευθέριανη, Λευτοκαριά, Γρανίτσα (Ανθόφυτο), Στύλια και Βελβίτσαινα (Παλαιόπυργος).Τα Άνω Κραβαροχώρια ήταν η Μεγάλη Λομποτινά (Άνω Χώρα), η Μικρή Λομποτινά (Κάτω Χώρα), η Κοζίτσα (Αμπελακιώτισσα), ο Πόδος, η Χόμορη, η Περίστα, ο Πέρκος, η Καστανιά, το Νεχώρι, ο Άγιος Δημήτριος, ο Πλάτανος, η Βονόρτα (Κάτω Πλάτανος), η Σινίστα (Περδικόβρυση), η Σέλψα (Δασελάκι), η Αρτοτίβα (Αχλαδόκαμπος), η Αράχοβα, η Κλεπά, η Βετολίστα (Τερψιθέα), η Ελατσού (Ελατού), η Βοϊτσά (Ελατόβρυση), η Βετοψίστα (Αναβρυτή), ο Ασπριάς και η Αμόρανη (Καταφύγιο).

Μη ξεχαστούν

  Κι επειδή καλό είναι να μην τα ξεχνάμε αυτά, όχι ότι θέλω να χαλάσω τη χαζοχαρούμενη διάθεση που έχουμε, 57 άνθρωποι σήμερα δε θα πετάξουν...