Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Γεννοκτονία των Αρμενίων:Ένα έγκλημα σε δημόσια θέα




Του Σήφη Κασσεσιάν, Γραμματέα του Κέντρου Ελληνο-Αρμενικών Μελετών
Η δημιουργία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρξε ένα ιστορικό παράδοξο από πολλές απόψεις (επιβολή υστερούντος επί υπερτερούντων πολιτιστικά στοιχείων, επιβολή ολιγάριθμων επί κατά πολύ πολυαριθμότερων, οπισθοδρόμηση στη φεουδαρχία τη στιγμή που στην ευρωπαϊκή Δύση ανθούσε ο αστισμός, επιβολή θεοκρατικού κράτους ενώ στην Ευρώπη είχαμε τη Μεταρρύθμιση και την αμφισβήτηση της παπικής θεοκρατίας, δημιουργία πολυεθνικού κράτους την εποχή της ανάδυσης των ευρωπαϊκών εθνικισμών κλπ.)
Η διατήρηση αυτού του ιστορικού παράδοξου που υπήρξε το οθωμανικό κράτος ήταν αποκλειστικά συνάρτηση της διαιώνισης της υπέρ του δυνάστη διαφοράς ισχύος μετά κυβερνώντων και υποτελών. Η διατήρηση αυτή εξασφαλίστηκε με ποικίλους τρόπους. Η διατήρησή της απορρόφησε την ενέργεια των Οθωμανών κυριάρχων σε τέτοιο βαθμό ώστε, σύμφωνα με τον Τόινμπη, να αποβεί η οθωμανική μια «αποτελματωμένη κοινωνία» (stagnant society).
Στους κόλπους της θεοκρατικής/στρατογραφειοκρατικής οθωμανικής κοινωνίας, οι υποτελείς χριστιανικές εθνότητες ήταν πολίτες δεύτερης ή –όπως προσφυώς επισημαίνει ο Έλληνας διπλωμάτης Βύρων Θεοδωρόπουλος- τρίτης κατηγορίας.
Το στάτους των χριστιανών υποτελών καθοριζόταν από τον διττό προσδιορισμό τους ως «γκιαβούρ» (άπιστων που αποτελούσαν ξένο για το κοινωνικό σώμα στοιχείο) και «ραγιά» (ανθρώπινο κοπάδι από την υπεραξία της εργασίας του οποίου αποκόμιζε τα προς το ζην ο αυτοεξαιρούμενος από την παραγωγική διαδικασία παρασιτικός δυνάστης.
Η παρακμή της στρατιωτικής ισχύος των Οθωμανών, η οικονομική και μορφωτική άνοδος των χριστιανών υποτελών με τον εκχρηματισμό της οθωμανικής οικονομίας και η διείσδυση στο σώμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων επέτειναν τη συγγενή νοσηρότητα του οθωμανικού πολιτικού προτύπου και κατέστησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον Μεγάλο Ασθενή της Ευρώπης.
Προκειμένου να αποτρέψουν τη διάλυση της αυτοκρατορίας τους, οι Οθωμανοί μετήλθαν ένα συνδυασμό ψευδεπίγραφων αποπειρών να ανανεώσουν τη νομιμοφροσύνη των υποτελών προς το σύστημα και ταυτόχρονα το όργανο που στο οποίο είχε βασιστεί η δημιουργία και η διατήρηση της επικράτειάς τους: το γιαταγάνι. Η απόπειρα προσεταιρισμού των υποτελών στηρίχτηκε στην εισήγηση μεταρρυθμίσεων που εικονικά απέβλεπαν στη δημιουργία ενός καθεστώτος ισονομίας μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων πολιτών. Το μεταρρυθμιστικό κίνημα που καταχωρήθηκε στην ιστορία με την ονομασία «τανζιμάτ» απέτυχε, διότι ήρθε πολύ αργά και προσέφερε πολύ λίγα. Ο λόγος περιήλθε πλέον στο γιαταγάνι.
Οι Αρμένιοι προέβαλαν για πρώτη φορά αιτήματα βελτίωσης του στάτους τους στις διπλωματικές διασκέψεις του Αγίου Στεφάνου και του Βερολίνου (1878). Η μη εφαρμογή από την οθωμανική κυβέρνηση των δεσμεύσεών της για εισαγωγή μεταρρυθμίσεων στις τουρκοκρατούμενες αρμενικές επαρχίες οδήγησε στην όξυνση της αρμενο-τουρκικής αντιπαράθεσης. Οι Αρμένιοι συνέχισαν να προσφεύγουν στις ευρωπαϊκές Δυνάμεις ζητώντας την παρέμβασή τους προς βελτίωση της τύχης τους και το οθωμανικό κράτος άρχισε να επεξεργάζεται τη στηριζόμενη στη σφαγή μέθοδο επίλυσης της διαμάχης. Οι προθέσεις του οθωμανικού κατεστημένου έγιναν σαφείς με τη δημιουργία στις αρχές της δεκαετίας του 1890 των χαμιτικών («χαμιντιέ») παραστρατιωτικών ταγμάτων. Έχοντας πάρει το όνομά τους από το όνομα του σουλτάνου Χαμίτ και αποτελούμενα από τους παραδοσιακούς καταπιεστές και εκμεταλλευτές του Αρμενίου χωρικού νομάδες Κούρδους, τα χαμιντιέ απέβησαν κατά κοινή ομολογία ένα εξαιρετικό εργαλείο καταπίεσης και κατατρομοκράτησης στην αρμενική ύπαιθρο.
Οι αρμενικές επαναστατικές οργανώσεις που ανεφύησαν ως τέκνα της ανάγκης στη δεκαετία του 1880-1890 είχαν μια ευεργετική επίδραση στο ηθικό του αρμενικού λαού, αλλά ήταν ασθενείς και ολιγομελείς και δεν μπορούσαν να αντιπαρατάξουν πολυμελή ένοπλα τμήματα κατά του τακτικού οθωμανικού στρατού και των ένοπλων κουρδικών φυλών (ασιρέτ). Εξάλλου, μια από τις πιο σημαντικές από αυτές, η Αρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία (Χάι Χεγαπογαγκάν Τασνακτσουτιούν) πρόσφερε τη συνεργασία της στους Νεοτούρκους -αντιφρονούντες αρχικά και κυβερνώντες μετά το πραξικόπημα του 1908-. Έτσι, μπορεί να λεχθεί ότι η πρόκληση από αρμενικής πλευράς ήταν η μικρότερη δυνατή.
Τυφλωμένο από τις αλλεπάλληλες στρατιωτικές ήττες και τις συνακόλουθες συρρικνώσεις της επικράτειάς τους, το τουρκικό στρατογραφειοκρατικό κατεστημένο υιοθέτησε αλλεπάλληλα μια σειρά παρακμιακών δογμάτων που απέβλεπαν στη συσπείρωση του ισλαμικού (πανισλαμισμός) ή του τουρκόφωνου (παντουρκισμός) κόσμου υπό την αιγίδα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να καταλήξουν στην υιοθέτηση του τουρκισμού, της επιδίωξης, δηλαδή της επίτευξης «εθνικής» ομοιογένειας με την εξάλειψη των μη Τούρκων υποτελών από τα πλαίσια της οθωμανικής επικράτειας. Η εξόντωση 150.000-300.000 Αρμενίων το 1894-1896 και 30.000 περαιτέρω το 1909 ήταν το έναυσμα μιας διαδικασίας που θα προσλάμβανε αργότερα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Οι διωγμοί των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το 1913 και μετά έβαιναν παράλληλα με το ογκούμενο κύμα αντιαρμενικών πρακτικών εκ μέρους των Τούρκων, αποτελώντας ένα περαιτέρω επιβεβαιωτικό των διαθέσεών τους στοιχείο. Η είσοδος της Τουρκίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Οκτώβριος 1914) έδωσε στους τελευταίους τη δυνατότητα να θέσουν σ’ εφαρμογή τη γενοκτόνο (εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων χριστιανικών λαών) πολιτική τους.
Στην περίπτωση των Αρμενίων, η πρακτική που ακολουθήθηκε ήταν αρχικά η σύλληψη των προυχόντων και η στρατολόγηση των ενηλίκων αρρένων Αρμενίων. Με αυτό τον τρόπο οι αρμενικές κοινότητες απώλεσαν κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να συνασπίσει το λαό και να προβάλει αντίσταση. Οι στρατολογούμενοι Αρμένιοι αφοπλίζονταν και οδηγούνταν πολύ σύντομα σε τάγματα εργασίας για να πεθάνουν εκεί από τις κακουχίες και τις στερήσεις ή και να τουφεκιστούν κατά ομάδες. Ο υπόλοιπος πληθυσμός (παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι) υποχρεωνόταν σε πολύμηνες πορείες προς «τους τόπους μετεγκατάστασης» σε συνοδείες αποτελούμενες από αρκετές εκατοντάδες μέχρι αρκετές χιλιάδες πρόσωπα. Στη διάρκεια της μαρτυρικής πορείας τους, μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων πέθαιναν από πείνα, ασθένειες ή εξάντληση, φονεύονταν κατά βούληση ή βιάζονταν από τους συνοδούς τους ή απάγονταν από κουρδικές φυλές. Κάποιοι διασώζονταν με την εξωμοσία και την προσχώρηση στο Ισλάμ. Οι επιζώντες των συνοδειών του θανάτου εγκαθιστούνταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στις ερήμους της βόρειας Συρίας για να βρουν εκεί έναν αργό, μαρτυρικό θάνατο.
Τα μέτρα κατά των Αρμενίων αφορούσαν το σύνολο της οθωμανικής επικράτειας και δεν περιορίστηκαν σε περιοχές κοντά στα πολεμικά μέτωπα. Η εξόντωση των Αρμενίων δεν εξυπηρετούσε καμία στρατιωτική αναγκαιότητα. Το μέγεθος του εγκλήματος και το γεγονός ότι δεν επιτελέστηκε εν κρυπτώ αλλά σε δημόσια θέα προϋποθέτει ένα βαθμό συνενοχής, συναίνεσης και συχνά συμμετοχής του τουρκικού και του κουρδικού λαού. Παράλληλα, υπήρξαν περιπτώσεις αξιωματούχων που προσπάθησαν να αγνοήσουν τις διαταγές εξόντωσης των Αρμενίων και φιλεύσπλαχνων απλών πολιτών που έσωσαν από το θάνατο Αρμένισσες ή Αρμενόπουλα.
Τα τεκμήρια της επιτέλεσης της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι ποικίλα και ογκώδη. Σε αυτά περιλαμβάνονται μαρτυρίες αυτοπτών και επιζησάντων, διπλωματικές εκθέσεις (ακόμα και προξένων των συμμάχων της Τουρκίας την εποχή εκείνη Αυστρίας και Γερμανίας), δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο, ομολογίες Τούρκων αξιωματούχων και του ίδιου του τουρκικού κράτους. Το γεγονός της επιτέλεσης της γενοκτονίας είναι ιστορικά αναμφισβήτητο. Ως εκ τούτου, η διεκδίκηση της «αναγνώρισης» εκ μέρους κυβερνήσεων και διεθνών φορέων συντηρεί μια άνευ νοήματος διελκυστίνδα και υποβιβάζει την αρμενο-τουρκική διαφορά σε μια κενολόγο συζήτηση. Όπως είχε πει ο Χραντ Ντινκ: «Εγώ γνωρίζω την ιστορία μου. Το αν θέλεις εσύ να την αναγνωρίσεις ή όχι, είναι δικό σου ζήτημα.» Το πραγματικό, βαθιά λαϊκό, «αριστερό» και προοδευτικό αίτημα των Αρμενίων δεν μπορεί παρά να είναι η επιστροφή των όσων αποκόμισαν οι ένοχοι από την επιτέλεση της γενοκτονίας: των αρμενικών πατρίδων. Από αυτή την άποψη, το αρμενικό ζήτημα δεν έχει καμία διαφορά από το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό και άλλα ζητήματα εκπατρισμού λαών και παράνομης κατοχής των εδαφών τους.
* Ο Σήφης Κασσεσιάν είναι Γραμματέας του Κέντρου Ελληνο-Αρμενικών Μελετών
e-dromos

Sans Breath (Raga Yaman) - Pandit Hariprasad Chaurasia


To Ιράν αποτίει φόρο τιμής στον Πέρση ποιητή του 13ου αιώνα, Mowlavi(Ρουμί)

Του 13ου αιώνα Πέρση ποιητή Mowlana Jaleleddin Mohammad Balkhi


Το Ιράν τιμά την Εθνική Ημέρα Mowlavi και αποτίει φόρο τιμής στο διάσημοΠέρση ποιητή του 13ου αιώνα για την επέτειο των γενεθλίων του.
Ο Mowlana (Mowlavi) Jaleleddin Mohammad Balkhi, γνωστός και ως Ρουμί σε ορισμένες χώρες, ήταν ένας ποιητής, λόγιος του Ισλάμ, θεολόγος και μυστικιστής.
Γεννήθηκε στο Μπαλκ (σήμερα μέρος του Αφγανιστάν) και πέθανε στην Κόνια,στη Τουρκία, όπου κηδεύτηκε.   
Κάθε χρόνο, οι Ιρανοί κάνουν τελετές σε διάφορες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας, Τεχεράνης, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον παγκοσμίου φήμης λογοτέχνη.
Παρόμοιες τελετές γίνονται επίσης και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας και του Τατζικιστάν.
Ο Mowlavi είναι περισσότερο γνωστός για το magnum opus του, Μασναβί, το οποίο περιέχει ένα μεγάλο αριθμό από ιστορίες και ανέκδοτα διαφορετικών στυλ και θεωρείται από πολλούς ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της περσικής λογοτεχνίας.
Δεύτερο πιο γνωστό του έργο είναι το Diwan-i-Shams-i-Tabriz, που πήρε το όνομά του προς τιμήν του δασκάλου του Σαμς. Το κύριο μέρος του έργου είναι μια συλλογή ποιημάτων, και περιλαμβάνει δίστιχα, τετράστιχα και ghazals, μια μορφή ποίησης.
Ποιήματά του Mowlavi έχουν ευρέως μεταφραστεί από τα περσικά και σε πολλές γλώσσες του κόσμου.
Το 2007, ο Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO), ονόμασε  το 2007 ως έτος Mowlavi προς τιμήν των εξαιρετικών επιτευγμάτων του Πέρση ποιητή.


Σχόλιο:Δεν ανέβασα αυτή την είδηση τόσο επειδή αγαπώ την ποίηση του Ρουμί όσο για να δείξω τη διαφορά ανάμεσα στα δύο αρχαιότερα έθνη της περιοχής.Του Ιράν και της Ελλάδας.Αλήθεια,δεν μπορούν να υπάρξουν ανάλογες εκδηλώσεις για τον Όμηρο ή όποιον άλλο θέλει κανείς ή ακόμα και συνολικά(ημέρα αρχαίων ποιητών,ή βυζαντινών υμνογράφων)ώστε να ερχόμαστε σε επαφή με την κληρονομιά μας;Να ισοσταθμιστεί έτσι η ζημιά που γίνεται με τον τρόπο που διδάσκονται όλα αυτά στο σχολείο;

Η Ρωσία βομβαρδίζει το ΙΚ στη Συρία

A Sukhoi-34 jet © Vladimir Astapkovich 

Η ρωσική αεροπορία βομβαρδίζει στόχους του ΙΚ στη Συρία μετά από αίτημα του Σύριου προέδρου Μπασάρ Ασάντ.

Το παιχνίδι χοντραίνει πολύ στη γειτονιά μας.Οι ΗΠΑ δεν φαίνονται καθόλου ευχαριστημένες από την εξέλιξη αυτή.

Αντίθετα φαίνεται ότι η συμμαχία Ρωσίας-Ιράν γίνεται πιο στενή και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Πλήρες ρεπορτάζ εδώ

Ανακαλύπτοντας τη Γεωργιανή Μυθολογία

Ανακαλύψτε γεωργιανό μυθολογία - η Θεά του Ήλιου, έναν άρχοντα του λύκου και πολλά άλλα υπερφυσικά όντα

Όταν κάποιος λέει "Γεωργιανή μυθολογία"  αναφέρεται συνήθως στη μυθολογία των προχριστιανών Γεωργιανών. Χιλιάδες χρόνια πριν, οι κάτοικοι της Γεωργίας δημιούργησαν ένα πλήθος από μύθους που έχουν διατηρηθεί ως λαϊκά παραμύθια ως σήμερα. Εδώ σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο διάσημες θεότητες από την γεωργιανή μυθολογία μαζί με φοβερές ζωγραφιές από τον Γεωργιανό καλλιτέχνη Varlam Jmukhadze.

Αλί, τα κακά πνεύματα
geotv.ge

Τα κακά πνεύματα στη γεωργιανή μυθολογία ονομάζονται Αλί. Αυτά τα πλάσματα συνήθως βλάπτουν εγκύους, βρέφη, και μεμονωμένους ταξιδιώτες. Μπορούν να είναι τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά. Έχουν μια τρομακτική εμφάνιση με χάλκινα δόντια  και βρώμικα μακριά μαλλιά.Τα Αλί συνήθως κατοικούν σε δάση, βράχους και ερείπια και συχνά κρύβονται σε στάβλους. Το θηλυκό  Αλί μπορεί να εμφανιστεί με τη μορφή μιας  χρυσομαλλούσας γυναίκας ντυμένης με λευκό φόρεμα.Το  Αλί μπορεί να γίνει ένας πιστός υπηρέτης, αν κάποιος καταφέρει να του κόψει τα μαλλιά  και τα νύχια.

Barbale, ηλιακή θεά
geotv.ge

Στη γεωργιανή μυθολογία,η Barbale είναι η θεά του Ήλιου και της γονιμότητας. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, παρέχει καλές εσοδείες, καθώς και γονιμότητα τόσο στους ανθρώπους όσο και τα ζώα.Πολλές γιορτές και τελετουργίες ήταν αφιερωμένες σε αυτήν.Πίστευαν ότι η Barbale μπορούσε να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες, αλλά την ίδια στιγμή  μπορούσε να προκαλέσει πόνο, δεινά και θάνατο στους ανθρώπους που την δυσαρεστούσαν.

Batonebi, κομιστές ασθενειών
geotv.ge

Batonebi είναι η κοινή λαϊκή ονομασία των μεταδοτικών ασθενειών όπως η ιλαρά,η ευλογιά,η οστρακιά και το κοινό κρυολόγημα.Βάση τις παλιές θρησκευτικές πεποιθήσεις,οι Batonebi ήταν μικρά υπερφυσικά όντα που, κατά την επίσκεψή τους στα χωριά, επέλεγαν μια οικογένεια όπου θα έφερναν ασθένειες.Πιστεύονταν ότι τους άρεσε η μουσική, οι χοροί, τα λουλούδια και τα γλυκά.Αν κάποιος ικανοποιούσε τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους, τότε η ασθένεια θα περνούσε γρήγορα και ανώδυνα.Έτσι, η οικογένεια που τα "φιλοξενούσε"έπαιζε το Panduri (γεωργιανό έγχορδο όργανο παρόμοιο με μια μικρή κιθάρα), τοποθετούσε τα γλυκά στο τραπέζι, τραγουδούσε τραγούδια και χόρευε για να διασκεδάσει τα Batonebi.

Νταλί, θεά του κυνηγιού
geotv.ge 

Η Dali είναι η θεά του κυνηγιού στη γεωργιανή μυθολογία. Σύμφωνα με τους μύθους, προστατεύει τα άγρια ​​κοπάδια, ιδίως των κερασφόρων ζώων. Αυτή η θεά βρίσκονταν στα ορεινά, ειδικά στο Svaneti, βόρειο-δυτική περιοχή της Γεωργίας.Οι άνθρωποι συνήθιζαν να πιστεύουν ότι η Νταλί ήταν πολύ όμορφη και ζούσε σε ένα βράχο από τον οποίο κυλούσαν τα χρυσά μαλλιά της .Η Νταλί επίσηςάλλαζε μορφές , μπορούσε να εμφανίζεται ως ένα ζώο ή πτηνό. Αν ένας κυνηγός της ομολογούσε τον έρωτα του, εκείνη τον βοηθούσε όσο ο κυνηγός διατηρούσε μυστική την ερωτική τους σχέση.Όταν έσπαγε,όμως, την υπόσχεση, ο κυνηγός χανόταν. Ένας ηρωικός γεωργιανό ημίθεος που ονομάζεται Amirani θεωρείται ότι είναι ο γιος της Νταλί και ενός άγνωστου κυνηγού.

Devi, οικογένεια κερασφόρων δράκων
geotv.ge

Οι Devi είναι γιγαντιαία κακόβουλα πλάσματα στη γεωργιανή μυθολογία και λαογραφία. Αυτά τα ,σαν δράκοι,πλάσματα,  καλύπτονται από τρίχωμα και έχουν κέρατα και πολλά κεφάλια (από τρία έως εκατό) .Όσο περισσότερα κεφάλια έχει ένα Devi τόσο περισσότερη δύναμη  διαθέτει. Κατά κανόνα, επτά ή εννέα αδελφοί Devi  ζουν σε υπόγεια,σε ομάδες.Ζουν από το κυνήγι και την εκτροφή βοοειδών. Η συνήθειά τους να απαγάγουν όμορφες γυναίκες τους έδωσε κακή φήμη.

Mamberi, ο άρχοντας των λύκων
geotv.ge

Ο Mamberi είναι ο άρχοντας των λύκων στην γεωργιανή μυθολογία. Αυτός ο θεός λατρεύτηκε από τους Svan και τους ορεσείβιους της Δυτικής Γεωργίας .Αν ο Mamberi ενέκρινε τον τρόπο που οι άνθρωποι ζούσαν και συμπεριφερόταν,φίμωνε τα στόματα των λύκων που περιπλανιόταν στα βουνά.Αλλά,αν θύμωνε με τους ανθρώπους, διέταζε τους λύκους του να καταβροχθίσουν τα ζώα τους . ΟΙ εικόνες ευγενική παραχώρηση του Varlam Jmukhadze.

πηγή

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Σαουδική Αραβία:Διεθνείς αντιδράσεις για την εκτέλεση 20χρονου σιίτη

                            Σαουδική Αραβία:Διεθνείς αντιδράσεις για την εκτέλεση 20χρονου σιίτη


Διεθνής εκστρατεία, με τη συμμετοχή ομάδας ειδικών του ΟΗΕ, οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δυτικών αξιωματούχων όπως ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, έχει στηθεί για τη σωτηρία του Άλι Αλ Νιμρ, του 20χρονου σιίτη που έχει καταδικαστεί σε θάνατο στη Σαουδική Αραβία.

Ο Αλ Νιμρ μπορεί να εκτελεστεί - να αποκεφαλιστεί ή να σταυρωθεί - ανά πάσα στιγμή, καθώς έχει κριθεί ένοχος για συμμετοχή σε διαδηλώσεις στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης, ενόσω ήταν έφηβος.
Ο πατέρας του απηύθυνε την Τετάρτη έκκληση προς τον βασιλιά Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας να σώσει τη ζωή του γιου του, με τον οποίο είχε ένα πάρα πολύ σύντομο τηλεφώνημα, ίσα για να τους ενημερώσει ότι βρίσκεται ακόμη στη ζωή.

Οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας δεν ανακοινώνουν από πριν τις εκτελέσεις και, στην περίπτωση του Άλι Αλ Νιμρ, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, προειδοποιούν στελέχη των Ηνωμένων Εθνών.
Ο νεαρός σιίτης μπορεί να αποκεφαλιστεί δημοσίως ή να σταυρωθεί και να εκτεθεί στο κοινό έως ότου η σάρκα αρχίσει να αποσυντίθεται, όπως προβλέπεται από τη Δικαιοσύνης της Σαουδικής Αραβίας για τα εγκλήματα τα οποία θεωρούνται πιο σοβαρά.

Στην περίπτωση του νεαρού Αλ Νιμρ βαραίνει ιδιαίτερα το γεγονός ότι είναι ανιψιός του σιίτη ιερωμένου σέιχ Νιμρ αλ Νιμρ, ο οποίος έχει επίσης καταδικαστεί σε θάνατο για την οργάνωση του σιιτικού κινήματος διαμαρτυρίας του 2011 στο ανατολικό τμήμα της Σαουδικής Αραβίας, όπου ζει η σιιτική μειονότητα του σουνιτικού βασιλείου.

Ειδικοί στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζητούν επιτακτικά την ματαίωση της εκτέλεσης. Αμφισβητούν τη νομιμότητα της δικαστικής διαδικασίας και επιμένουν ότι ο νεαρός υποβλήθηκε σε βασανιστήρια για να ομολογήσει, χωρίς δικηγόρο.

Η επιβολή της θανατικής ποινής σε ανηλίκους αποτελεί επίσης παραβίαση των διεθνών υποχρεώσεων της Σαουδικής Αραβίας, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.


Συλλογή υπογραφών εδώ

Γιάσερ Αραφάτ(Yasser Arafat) 1929 – 2004

Γιάσερ Αραφάτ

Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής και ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ (Yasser Arafat), γεννήθηκε στις 4 ή 24 Αυγούστου 1929 στο Κάιρο ή την Ιερουσαλήμ -όπως υποστήριζε ο ίδιος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μοχάμαντ Αμπντ Αλ Ραούφ Αλ Κούντουα Αλ Χουσέινι.
Ο Αραφάτ σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο πανεπιστήμιο του Καΐρου. Το 1933, μετά το θάνατο της μητέρας του, εγκαταστάθηκε με τον αδερφό του στην Ιερουσαλήμ. Το 1944 έγινε μέλος της Ένωσης Παλαιστίνιων φοιτητών και το 1950 μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ένωσης Παλαιστίνιων Φοιτητών. Την τετραετία 1952 - 1956 διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Παλαιστίνιων Φοιτητών.
Μία από τις ημερομηνίες «σταθμούς» στη ζωή του ήταν στις 12 Ιανουαρίου 1953, όταν υπέβαλε έγγραφη διαμαρτυρία, γραμμένη με αίμα, προς τον αιγύπτιο ηγέτη, στρατηγό Ναγκίμπ, τονίζοντας «Μην ξεχνάς την Παλαιστίνη».
Το 1959 ο Αραφάτ ίδρυσε το κίνημα Φατάχ που σημαίνει «Κίνημα Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης» και το 1968 εξελέγη πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Φάταχ. Από το 1968 διετέλεσε πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (Palestine Liberation Organisation, PLO), ενώ από το 1973 Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής της PLO και υπεύθυνος του Πολιτικού Τμήματος. Επίσης, ήταν Γενικός Διοικητής των Παλαιστινιακών Επαναστατικών Δυνάμεων.
Το Νοέμβριο του 1988 το Εθνικό Παλαιστινιακό Συμβούλιο προέβη στην ανακήρυξη ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, στο Αλγέρι, ενώ στις 12 Δεκεμβρίου 1988 ο Αραφάτ αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και αποκήρυξε την τρομοκρατία. Στις 2 Απριλίου 1989 ορίστηκε Πρόεδρος του ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της PLO στην Τύνιδα και στις 8 Αυγούστου 1989 εξελέγη ομόφωνα Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης Φάταχ, στο πλαίσιο των εργασιών του 5ου Συνεδρίου της οργάνωσης αυτής.
Στις 3 Φεβρουαρίου 1992 ο Αραφάτ παντρεύτηκε μυστικά την 28χρονη γραμματέα του από την Ιερουσαλήμ, Σούχα Ταουίλ, με την οποία αργότερα απέκτησε μία κόρη, τη Ζάχουα.
Την 1η Ιουνίου 1992 εισήχθη επειγόντως σε νοσοκομείο του Αμμάν και εγχειρίστηκε επιτυχώς για την αφαίρεση θρόμβου από τον εγκέφαλο, αποτέλεσμα αεροπορικού ατυχήματος που είχε πάνω από τη Σαχάρα, τον Απρίλιο.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1993 υπεγράφη στο Λευκό Οίκο, ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ, που προέβλεπε την αυτοδιοίκηση στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ είχε προηγηθεί συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης Ισραήλ - PLO. Ο ίδιος ήταν παρών στο Λευκό Οίκο. Δεδομένου ότι είχαν επαναληφθεί οι επαφές ΗΠΑ- PLO, δεν υπέγραψε το κείμενο της συμφωνίας, αλλά αντάλλαξε χειραψία με την ισραηλινή αντιπροσωπεία.
Στις 12 Οκτωβρίου 1993 το Κεντρικό Συμβούλιο της PLO ενέκρινε τη συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ και τον διόρισε επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Στις 18 Μαΐου 1994 τα ισραηλινά στρατεύματα αποχώρησαν από τη Γάζα και την Ιεριχώ, παραδίδοντας την εξουσία στην Παλαιστινιακή Αρχή. Την 1η Ιουλίου 1994 επέστρεψε στη Γάζα έπειτα από 27 χρόνια εξορίας. Οι Παλαιστίνιοι επεφύλαξαν θερμή υποδοχή στον Αραφάτ, ο οποίος συγκάλεσε την πρώτη σύνοδο της κυβέρνησής του στην οποία κατείχε επίσης το αξίωμα του υπουργού Εσωτερικών.
Στις 20 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρόεδρος με 88,1% των ψήφων, στις πρώτες παλαιστινιακές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. 52 από τα 88 εκλεγμένα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου ανήκαν στην Φάταχ.
Στις 15 Ιανουαρίου 1997 σύναψε με τον ισραηλινό πρωθυπουργό συμφωνία η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα 4/5 της πόλης της Χεβρώνας στη Δυτική Όχθη.
Στις 24 Οκτωβρίου 1998 υπέγραψε στο Ουέι Πλαντέισον των ΗΠΑ συμφωνία, η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από το 13% της Δυτικής Όχθης, με αντάλλαγμα την επιβολή μέτρων ασφαλείας από τους Παλαιστινίους για την αντιμετώπιση των ακραίων στοιχείων. Η συμφωνία προέβλεπε, επίσης, την απελευθέρωση εκατοντάδων παλαιστινίων κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές και την έναρξη των διαδικασιών για την τροποποίηση της παλαιστινιακής Χάρτας και την απάλειψη των άρθρων που ζητούσαν την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2001 το Ισραήλ διέκοψε κάθε επαφή μαζί του και του απαγόρευσε την έξοδο από τη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, όπου βρισκόταν το αρχηγείο του. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2003 το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ αποφάσισε κατ΄ αρχήν την εκδίωξή του από τα παλαιστινιακά εδάφη. Στις 5 Οκτωβρίου 2003 κήρυξε τα παλαιστινιακά εδάφη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Στις 29 Οκτωβρίου 2004 ο Αραφάτ διακομίστηκε με ελικόπτερο από το αρχηγείο του στη Ραμάλα στην Ιορδανία και από εκεί με αεροπλάνο στο Παρίσι, προκειμένου να νοσηλευθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο, ειδικευμένο σε παθήσεις του αίματος. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 2004, στο νοσοκομείο Περσί όπου νοσηλευόταν. Στη νεκρώσιμη ακολουθία, στις 12 Νοεμβρίου, στο Κάιρο, παραβρέθηκαν ηγέτες και εκπρόσωποι απ’ όλο τον κόσμο, ενώ ο ενταφιασμός του έγινε σε ειδικό χώρο στο αρχηγείο του στη Ραμάλα, σε χώμα που μεταφέρθηκε από την Ιερουσαλήμ.
Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για τις αιτίες του θανάτου του Αραφάτ, με επικρατέστερες αυτές του AIDS, της κίρρωσης ήπατος και της δηλητηρίασης από πολώνιο. Οι Ελβετοί επιστήμονες, που εξέτασαν την σορό του, έκαναν λόγο για πιθανή δηλητηρίασή του από πολώνιο. Οι Παλαιστίνιοι θεωρούν ως μόνο ύποπτο για τον θάνατο του Αραφάτ, το Ισραήλ.

Βραβεία - Διακρίσεις

Στις 14 Οκτωβρίου 1994 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης από κοινού με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν και τον υπουργό Εξωτερικών Σιμόν Πέρες.
Στις 11 Οκτωβρίου 2001, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, με την ευκαιρία του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, του απονεμήθηκε το χρυσό κλειδί της πόλης των Αθηνών.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/17#ixzz3n6u83nsd

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Βρέθηκε νερό στον Άρη!

NASA: Βρέθηκε νερό στον Άρη!


Μια ιστορική ανακάλυψη για τον λεγόμενο «Κόκκινο Πλανήτη» αποκάλυψε τη Δευτέρα, σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, υπό το βλέμμα της παγκόσμιας κοινότητας, η NASA.  


Σύμφωνα με τους ερευνητές, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών εντοπίστηκαν ίχνη από τρεχούμενο νερό και ειδικότερα ενυδατωμένα άλατα, που προκαλούνται μόνο από την ύπαρξη αλμυρού ύδατος. 

Όπως αναφέρει ο Guardian, σύμφωνα με τους ερευνητές, η ανακάλυψη αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης κάποιας μορφής ζωής στον «Κόκκινο Πλανήτη».  

Μπορεί στον «Κόκκινο Πλανήτη» να ήταν γνωστό πως υπήρχε πάγος, ωστόσο οι ειδικοί ανακάλυψαν ίχνη από τρεχούμενο νερό.

Οι εικόνες που έδωσαν στη δημοσιότητα οι επιστήμονες της NASA αποτυπώνουν μακρόστενους σκούρους σχηματισμούς πάνω στην επιφάνεια του Άρη, ενώ καταγράφονται οι αλλαγές που σημειώνονται σε αυτή σύμφωνα με την εναλλαγή των εποχών.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις εικόνες που καταγράφηκαν από δορυφόρο τα ίχνη με πλάτος πέντε μέτρων και μήκος 100 μέτρων τροποποιούνται κατά τη διάρκεια των πιο θερμών μηνών, ενώ «σβήνουν» όταν οι συνθήκες είναι πιο ψυχρές.


Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές τα ίχνη αυτά είχαν παρατηρηθεί για πρώτη φορά το 2010, καθώς οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει πως στην επιφάνεια του πλανήτη έρεε αλμυρό νερό, το οποίο όταν όταν χαμηλώνει η θερμοκρασία στεγνώνει και δημιουργεί «λωρίδες» μήκους μέχρι και 100 μέτρων.

«Υπήρξε ζωή στον Άρη και μπορούμε να το ανακαλύψουμε; Μήπως ξεκίνησε η ζωή στον Άρη; Υπάρχει ακόμα ζωή στον Άρη; Μπορούμε να το διαπιστώσουμε είτε στέλνοντας μη επανδρωμένες αποστολές είτε ανθρώπους και θα είμαι πολύ χαρούμενος να φτάσει αυτή η ημέρα», δήλωσε ο Τζον Γκράνσφελντ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη Nasa.

«Σημειώθηκε σφοδρή κλιματική αλλαγή και στέγνωσε ο πλανήτης από νερό. Ωστόσο, υπάρχει υγρασία στον πλανήτη. Αυτές οι ανακαλύψεις είναι πολύ σημαντικές. Δεν είναι ο ξηρός πλανήτης που πιστεύαμε. Βρέθηκε τρεχούμενο νερό στον πλανήτη», συμπλήρωσε δεύτερος ερευνητής.

Οι επιστήμονες πάντως επισημαίνουν πως είναι απαραίτητες περαιτέρω έρευνες ώστε να καθοριστεί κατά πόσο υπάρχει ζωή σήμερα στον Άρη.

«Στην Γη, όπου βρίσκουμε νερό, βρίσκουμε ζωή», δήλωσε ο Τζο Μιχάλσκι, ερευνητής στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου μιλώντας στον Independent.

Τα ίχνη θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ότι υπάρχουν σημεία στον πλανήτη που θα μπορούσαν να κατοικηθούν από μια κατηγορία βακτηρίων, καθώς όπως επισημαίνεται ίσως αυτή είναι η μοναδική μορφή ζωής που θα μπορούσε να βρεθεί στον «Κόκκινο Πλανήτη».

«Έχουμε μόνο ένα παράδειγμα ζωής και αυτό είμαστε εμείς. Δεν ξέρουμε πώς ξεκίνησε η ζωή στη Γη, άρα δεν ξέρουμε αν είχε ξεκινήσει η ζωή στον Αρη και αυτή είναι μία ακόμα έρευνα που θα συνεχιστεί για να μας δώσει εξηγήσεις», πρόσθεσε ερευνητής στη συνέντευξη Τύπου.

«Το νερό είναι στοιχειώδες για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε. Η παρουσία τρεχούμενου νερού στον Άρη σήμερα έχει αστροβιολογικές, γεωλογικές και υδρολογικές παραμέτρους που μπορεί να επηρεάσουν τις ανακαλύψεις του μέλλοντος», δήλωσε ο Μάικλ Μέγιερ μιλώντας στον Guardian.

Την ίδια στιγμή, η Μέρι Μπεθ Γουίλελμ από το κέντρο ερευνών της NASA από την Καλιφόρνια, εξήγησε πως άλατα εντοπίστηκαν σε πολλά σημεία του πλανήτη, ενώ τόνισε ότι μπορεί να βρεθούν σε ακόμα περισσότερες περιοχές. Ωστόσο, τόνισε πως είναι πολύ νωρίς για να γίνει λόγος για πιθανότητα ζωής στον «Κόκκινο Πλανήτη», επισημαίνοντας πάντως πως οι ανακαλύψεις αυτές οδηγούν τους ειδικούς να θέλουν να διεξάγουν ακόμα περισσότερη έρευνα. 

«Υπάρχει ζωή στον Άρη; Ξέρουμε ότι υπάρχει ζωή στον Άρη γιατί τη στείλαμε εκεί. Προσπαθούμε να καθαρίσουμε τα διαστημόπλοιά μας όσο καλύτερα μπορούμε. Αλλά η επιφάνεια στον Άρη είναι πολύ σκληρή. Έχει υπεριώδη ακτινοβολία από τον Ήλιο που ψήνει το εξωτερικό του διαστημοπλοίου και αν θέλεις να σκοτώσεις τα μικρόβια τα σκοτώνεις με υπεριώδη ακτινοβολία. Μπορεί να έχουμε καθαρίσει όσο καλύτερα μπορούμε τα διαστημόπλοια, αλλά ξέρουμε ότι τα μικρόβια είναι τόσο επίμονα που είναι απίθανο να τα σκοτώσεις όλα. Έτσι, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και στέλνουμε τα διαστημόπλοιά μας σε περιοχές που εκτιμούμε ότι είναι λιγότερο ευαίσθητες. Είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μη στείλουμε διαστημόπλοιο στον Άρη με την πρόθεση να εντοπίσουμε αριανή ζωή και να διαπιστώσουμε ότι εντοπίσαμε γήινη ζωή που ταξίδεψε μαζί με το σκάφος. Αυτό αποτελεί μέρος της πλανητικής προστασίας. Προστατεύουμε τη Γη από το να φέρουμε εξωγήινη μορφή, αλλά και προστατεύουμε το περιβάλλον που ταξιδεύουμε, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν το μολύνουμε», εξήγησε ένας εκ των ομιλητών στη συνέντευξη Τύπου. 

Την ίδια ώρα, επισήμανε πως η έρευνα δεν σταματάει στον Άρη, τονίζοντας πως στον πλανήτη Ευρώπη ή Δίας II είναι γνωστό πως υπάρχει ωκεανός κάτω από την παγωμένη του επιφάνεια, επομένως η επιστημονική μελέτη δεν περιορίζεται στον «Κόκκινο Πλανήτη».

Ο συντονιστής της συνέντευξης Τύπου κλείνοντας την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση τόνισε: «Το ταξίδι της NASA στον Άρη είναι πραγματικότητα».

Μεταξύ των συμμετεχόντων στην συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον περιλαμβάνονται δύο επιστήμονες που υπογράφουν μελέτη που προέρχεται από την επεξεργασία φωτογραφιών που έχουν ληφθεί από τροχιά και στην οποία ισχυρίζονται ότι παρουσιάζεται νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του Αρη. Πρόκειται για τους Λουζέντρα Οζχα, του Georgia Institute of Technology της Atlanta και Αλφρεντ ΜακΓιούεν του University of Arizona. Το γεγονός αυτό είχε οδηγήσει από νωρίς αρκετά διεθνή μέσα ενημέρωσης να πιθανολογούν ότι η σημαντική ανακοίνωση της NASA θα αφορά την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στον «κόκκινο πλανήτη». 


Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό την ύπαρξη νερού σε μορφή πάγου στους πόλους του Αρη, αλλά μέχρι στιγμής δεν είχαν διαπιστώσει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Μία τέτοια ανακάλυψη θα έχει στρέψει τους επιστήμονες σε περαιτέρω ενέργειες τόσο για την πιθανότητα ανακάλυψης ζωής, όσο και για τις μελλοντικές αποστολές, περιλαμβανόμενου του στόχου της NASA για την πραγματοποίηση επανδρωμένων αποστολών στον Αρη στη δεκαετία του 2030.


(περισσότερες φωτο μαζί με το άρθρο εδώ)

Σκοτάδι

                           


Όποιος περιφρονεί τον ασθενή αδερφό του,δεν θα δει το φως.Κι όποιος στρέφει το πρόσωπό του από εκείνον που βρίσκεται σε θλίψη,η ημέρα του θα σκοτισθεί.Κι όποιος καταφρονεί τη φωνή εκείνου που κοπιάζει και μοχθεί,τα τέκνα της οικίας του θα ψηλαφήσουν το σκοτάδι.

(Αββάς Ισαάκ ο Σύρος,Το θεϊκό λιμάνι,εκδ. Ι.Μ.Κουτλουμουσίου.
Η εικόνα από το faithsmessenger.com)

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Οι κάτοικοι της Μόσχας θέλουν το όνομα του δολοφόνου των Romanov να παραμείνει στο χάρτη της πόλης

© Aleksandr Utkin

Οι κάτοικοι της Μόσχας δεν είναι υπέρ των σχεδίων μετονομασίας ενός σταθμού του μετρό που τώρα φέρει το όνομα ενός εξέχοντος Μπολσεβίκου, ο οποίος επέβλεψε τη δολοφονία του Τσάρου Νικολάου ΙΙ και της οικογένειά ς του το 1918, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
«Οι [δημόσιες] ακροάσεις για το θέμα έδειξαν επίσης μια αρνητική στάση για τη μετονομασία. "Είναι θέμα χρόνου, θα δούμε τι θα συμβεί στη συνέχεια", δήλωσε ο δήμαρχος της Μόσχας Σεργκέι Sobyanin στο ραδιοφωνικό σταθμό Moskva, σχετικά με την τύχη του μετρό Voykovskaya.
«Η στάση μου σε όλα αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να ακούσουμε τι λένε οι ντόπιοι. Λένε ότι θέλουν το παλιό όνομα να παραμείνει καθώς το έχουν συνηθίσει", πρόσθεσε ο Sobyanin.
Ο σταθμός Voykovskaya του μετρό και η συνοικία της πόλης γύρω από αυτό, φέρει το όνομα του Πιότρ Voykov - εξέχοντος μπολσεβίκου, ο οποίος το 1918, ήταν μέρος της υπηρεσίας ασφαλείας Τσέκα. Ήταν υπεύθυνος για την τήρηση του κατ 'οίκον περιορισμού των Ρομανόφ και αργότερα για την εκτέλεσή τους και την έκθεση των πτωμάτων τους (ο Voikov, ωστόσο, δεν έλαβε μέρος στην πραγματική εκτέλεση. Έγινε από τον Yakov Yurovskiy).
Τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, οι εκπρόσωποι της δυναστείας των Ρομανώφ δήλωσαν στα ΜΜΕ ότι θα ζητήσουν από το Δημαρχείο της Μόσχας να μετονομάσει τόσο το σταθμό του μετρό Voykoskaya και ολόκληρη τη γύρω περιοχή Voykovsky.
Ο δικηγόρος του δυναστείας German Lukyanov δήλωσε, "Η μετονομασία θα σήμαινε ότι η Ρωσία είναι ένα δημοκρατικό κράτος χωρίς συνδέσεις με το ολοκληρωτικό παρελθόν."
Μια παρόμοια πρωτοβουλία ετοιμάστηκε από δημοτικούς νομοθέτες της περιοχής Voykovskiy . Ωστόσο, οι πολιτικοί έχουν αντισταθεί στην ιδέα, λόγω του υψηλού κόστους, καθώς οι κάτοικοι θα αναγκαστούν να αντικαταστήσουν εσωτερικά διαβατήρια και άλλα έγγραφα για να προσαρμοστούν με τις αλλαγές.
Μια δημοσκόπηση που διεξήχθη το 2013 σε σχέση με την 400η επέτειο του οίκου των Ρομανώφ βασιλικό έδειξε ότι το 28 τοις εκατό των Ρώσων πολιτών θα συμφωνούσε να κυβερνώνται από τσάρους, αλλά μόνο το 6 τοις εκατό είπαν ότι αυτός ο σύγχρονος μονάρχης θα  πρέπει να είναι από τη δυναστεία των Ρομανόφ. Περίπου το 13 τοις εκατό πιστεύουν ότι ένας σύγχρονος ρώσος πολιτικός θα μπορούσε να γίνει ένας νέος Τσάρος και πρότεινε ένα εθνικό δημοψήφισμα για να αποφασίσει σχετικά με τον υποψήφιο.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων - 67 τοις εκατό - δήλωσε ότι η Ρωσία θα πρέπει να αφήσει τη μοναρχία στο παρελθόν και να παραμείνει δημοκρατία.

Οι Αλεβίτες σήμερα στη Τουρκία

                              Αλεβίτες: Η επόμενη ωρολογιακή «βόμβα» μετά τους Κούρδους που ετοιμάζεται να «ανατινάξει» την ισλαμική Τουρκία!


Η μεγαλύτερη ωρολογιακή "βόμβα" στην Τουρκία δεν είναι οι Κούρδοι του ΡΚΚ αλλά η θρησκευτική κρυπτοχριστιανική μειονότητα των Αλεβητών (αδελφών των Σύρων Αλαουϊτών) που αγγίζουν τα 20 εκατομμύρια πιστούς, προσεγγίζοντας το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας.


Εάν συνυπολογιστούν και τα 18 εκατομμύρια Κούρδων που διαβιούν στην τουρκική επικράτεια καθίσταται σαφές ότι η Τουρκία είναι ένας πολύ ευάλωτος αντίπαλος για κάποιον που θα ήξερε πως να την «ανατινάξει».
Η αλεβιτική αίρεση είναι ένα σιιτικό παρακλάδι με χριστιανικές δοξασίες και αποτελεί «κόκκινο» πανί για την ισλαμική σουνιτική Τουρκία του Ερντογάν. Είναι φίλα προσκείμενοι στους Ορθόδοξους πληθυσμούς, κάτι που θα γίνει αμέσως κατανοητό στις επόμενες παραγράφους, ενώ θεωρούν αδέλφια τους τους Σύρους αλαουϊτες και τον πρόεδρο Άσαντ. Κατά πολλούς οι Αλεβίτες είναι κρυπτοχριστιανοί, οι εν δυνάμει χριστιανοί. Σημειώνεται ότι η Αγία Γραφή αποτελεί μπεστ σέλερ στην Τουρκία. Στο διάστημα 2009-2012 πουλήθηκαν πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα! Κάποιοι τα αγόρασαν και βέβαια ήταν Αλεβίτες στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Συρίας Άσαντ τρέφει μεγάλο σεβασμό για την Ελληνορθοδοξία, πράγμα φυσιολογικό καθώς αντιλαμβάνεται την κοινή ρίζα και την προέλευση των Αλαουϊτών από τους Ελληνορθόδοξους.

Δεν είναι τυχαίο που Ελληνορθόδοξοι και Αλαουϊτες/Αλεβήτες, μαζί και με τους Σιίτες (που θεωρούνται αποπαίδι του Ισλάμ και διατηρούν φιλικές σχέσεις με την Ορθοδοξία) βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο εναντίον των Σουνιτών που υποστηρίζονται με πάθος από ΗΠΑ,Σ.Αραβία,Κατάρ, και την ισλαμική Τουρκία.
Ο δε Ερντογάν τα προηγούμενα χρόνια απέταξε 800 στελέχη της ΤΗΚ επειδή ήταν Αλεβήτες δείχνοντας έτσι τον φόβο του για την κρυπτοχριστιανική αίρεση.
Από τα μέχρι τώρα δρώμενα και τις γενοκτονίες που επιβάλλουν οι ισλαμιστές του ISIL στην Συρία σε ελληνορθόδοξους και αλαουϊτικούς πληθυσμούς, καθίσταται σαφές ότι η Δύση και ειδικότερα οι ΗΠΑ που κατευθύνουν τις σουνιτικές χώρες του Κατάρ και της Σ.Αραβίας δεν επιθυμούν την ύπαρξη εχθρικών προς τα συμφέροντά τους πληθυσμών που νιώθουν αγάπη και φιλία για την ορθόδοξη Μόσχα και επιδιώκουν τον εξανδραποδισμό τους με κάθε μέσον.
Τελικός στόχος η διελευση του αγωγού που θα φέρει το φυσικό αέριο του Κατάρ από το συριακό έδαφος στην Ευρώπη στην προσπάθεια εξοβελισμού της Ρωσίας από την ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά. Αυτός είναι ο λόγος που καθημερινά σκοτώνονται εκατοντάδες γυναικόπαιδα δίχως έλεος στη Συρία, και αν ποτέ η Ιστορία μπορέσει να γραφτεί αντικειμενικά, θα καταδικάσει τους υπαίτιους σε βαρύτατο όνειδος.
Οι Αλεβίτες στην Τουρκία είναι γύρω στα 25 εκατομμύρια και ανέκαθεν ήταν υπό διωγμόν. Παρά τις πολλές προσπάθειες των Τούρκων Σουνιτών να τους αφομοιώσουν, δεν έχασαν τη συνοχή τους. Η καχυποψία και η προκατάληψη χωρίζει τους Αλεβίτες και τους Σουνίτες, οι οποίοι κατηγορούν τους Αλεβίτες ως ετερόδοξους, σχηματικούς, προδότες και ανήθικους.
Οι Σουνίτες στην Τουρκία, με ασπίδα τον στρατό, την αστυνομία και το σύνταγμα, κλείνουν τους τεκέδες των Αλεβιτών, τους κόβουν την παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, μπλοκάρουν τα αναπτυξιακά έργα στις περιοχές τους κ.ά. Τη μεγαλύτερη εξόντωση Αλεβιτών (40.000 νεκροί) την έκανε ο Σουλτάνος Σελίμ, το όνομα του οποίου έδωσε ο Ερντογάν πριν από 2 χρόνια στην τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου.
Αυτό, σε συνδυασμό με τους νόμους για το αλκοόλ και την αντισύλληψη, ενόχλησε τους Αλεβίτες, επειδή θεωρούν ότι οι νόμοι αυτοί στρέφονται εναντίον τους.

Μετά την κατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, εκατομμύρια Έλληνες χριστιανοί υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν, όπως και μετέπειτα συνέβη στην Ελλάδα και στην Κύπρο (λινοπάμπακοι), οι οποίοι φαίνεται να επέλεξαν το δόγμα των Αλεβιτών, παρά των Σουνιτών. Τα βασικά χαρακτηριστικά της πρόσμειξης Αλεβιτών και χριστιανών, που είναι η βάση του δόγματος των Τούρκων Αλεβιτών, είναι:
1. Εργασία και δημιουργικότητα.
2. Ισότητα των φύλων.
3. Η μονογαμία.
4. Πιστεύουν σε μια δική τους εκδοχή της Αγίας Τριάδας: Αλλάχ ίσον Θεός, Μωάμεθ ίσον ύλη, και Αλί ίσον πνεύμα.
5. Έχουν δώδεκα ιμάμηδες που είναι πανομοιότυποι με τους δώδεκα αποστόλους της χριστιανικής θρησκείας. Στις τοιχογραφίες στους τεκέδες δεν διαφέρουν από τους δώδεκα αποστόλους στον Μυστικό Δείπνο.
6. Επιτρέπεται ο χορός και η διασκέδαση και έχουν ελευθερία στον έρωτα.
7. Είναι αυστηροί εναντίον της μοιχείας και του διαζυγίου.
8. Θεωρούν αμαρτία να κατηγορήσεις κάποιον στην απουσία του.
9. Εκτός από τον Αλί και τη σύζυγό του Φατιμά, αποδέχονται ως προφήτες τον Χριστό, τους Εβραίους προφήτες, όπως επίσης και τους Μικρασιάτες Αγίους των Χριστιανών, όπως τους Άγιο Γεώργιο, Άγιο Χαράλαμπο, Άγιο Μάμαντα και Προφήτη Ηλία.
10. Χρησιμοποιούν αγίασμα, έχουν κεριά και εκφράζουν ένα είδος βάπτισης.
11. Δεν κάνουν περιτομή.
12. Δεν ακολουθούν το ραμαζάνι και τους κανόνες του, γι’ αυτό και είναι σύνηθες φαινόμενο οι προστριβές με τους Σουνίτες κατά την περίοδο αυτή.
13. Στις γιορτές τους υπάρχουν έντονα αρχαιοελληνικά και διονυσιακά στοιχεία.
Μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071, άρχισαν οι Τούρκοι να κατακλύζουν τη Μικρά Ασία. Οι Αλεβίτες εγκαταστάθηκαν στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή της Καισάρειας, Καππαδοκίας και Ικονίου, που ήταν το προπύργιο του χριστιανισμού στη Μικρά Ασία. ιδρυτής του τάγματος της περιοχής ήταν ο Χατζή Μπεκτάς Βελή, που καταγόταν απευθείας από τον Αλί.
Δανείστηκαν αρκετά στοιχεία από τους Έλληνες και ονόμαζαν τους σοφούς «σούφι», από την ελληνική λέξη. Ενστερνίζονται τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, και τη Μικρά Ασία την αποκαλούν «Ρουμί», τόπος Ρωμιών δηλαδή.
Στην περιοχή αυτή έγινε η πρόσμειξη πολιτισμών και η σημερινή θρησκεία των Αλεβιτών είναι ένα κράμα αυτής της πρόσμειξης. Τα εκατομμύρια Ελλήνων Χριστιανών της Μικράς Ασίας, κάτω από την πίεση των Τούρκων υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν και επέλεξαν τους Αλεβίτες. Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι είναι κρυπτοχριστιανοί και διατηρούν χριστιανικά έθιμα, ανάβοντας καντήλια και αναρτώντας σταυρούς στα σπίτια τους.
 «Σκάνδαλο η ιστορία των Αλεβητών». Το βιβλίο αυτό, περιγράφοντας την ιστορία των Αλεβητών, υποστηρίζει ότι οι Αλεβήτες της Τουρκίας είναι στην πραγματικότητα οι χαμένοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, ένα πραγματικά μεγάλο ιστορικό πρόβλημα στο οποίο όμως η σύγχρονη επίσημη Τουρκία αποφεύγει συστηματικά να δώσει πειστικές απαντήσεις.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, οι Αλεβήτες αποτελούν το χαμένο χριστιανικό ποίμνιο της Μικράς Ασίας που χάθηκε μετά την επικράτηση των Οθωμανών και ότι σε πολλές περιπτώσεις τα θρησκευτικά κέντρα των Αλεβητών έχουν κτιστεί πάνω σε χριστιανικές εκκλησιές.
Ο Çınar φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι όλοι οι Γέροντες, (Ντεντέδες), των Αλεβητων δεν είναι παρά χριστιανοί που θέλοντας να αποφύγουν ….. τον δια της βίας εξισλαμισμό, κατέφυγαν στην δημιουργία μιας ισλαμικής αίρεσης με πολλά χριστιανικά στοιχεία.
Ακόμα και στο μεγάλο θρησκευτικό κέντρο των Αλεβητών, το Χατζή Μπεκτάς της Καππαδοκίας, αποδίδει χριστιανική, ακόμα και αρχαιοελληνική προέλευση, κάνοντας λόγο για ύπαρξη στο ίδιο σημείο παλαιότερο ναό του Δια και στην συνέχεια χριστιανικής μονής.
Μέχρι και τον απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, της χριστιανικής εκκλησίας της Μακεδονίας, ταυτίζει με τον μεγάλο πνευματικό ηγέτη των Αλεβητών, που δεν είναι άλλο από τον Pir Sultan Abdal.
Ο Τούρκος συγγραφέας επικαλείται ακόμα και τα συγγράμματα του γνωστού Τούρκου περιηγητή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Εβλιγιά Τσελεμπί, για να υποστηρίξει ότι ήταν καθοριστικές οι επιδράσεις του αποστόλου Πέτρου, του απόστολου Ματθαίου από την Ούρφα της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, ακόμα και της αυτοκράτειρας Άννας Κομνηνής, στους πιστούς, μετέπειτα Αλεβήτες, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά σε ένα μεγάλο ιστορικό σκάνδαλο για τους σημερινούς Αλεβήτες της σύγχρονης Τουρκίας.
Όπως είναι φυσικό το βιβλίο αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά το έντονο πρόβλημα των Αλεβητών, που εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο «αγκάθι» για την συνοχή της Τουρκίας.
Γεγονός είναι ότι τα τελευταία χρόνια ένεκα της μεγάλης ανόδου του πολιτικού Ισλάμ και των Σουνιτών στην Τουρκία, το ζήτημα της θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή πολιτική σημασία.
Η πρόσφατη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, στις 10 Ιουλίου 2012, για άλλη μια φορά να μην αναγνωρίσει τα «Cem Evleri», δηλαδή τα θρησκευτικά κέντρα των Αλενβητών, επέτεινε το πρόβλημα αυτό.
 Το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό αν αναλογιστεί κάνεις ότι η μειονότητα των Αλεβητών φτάνει μέχρι και τα 20 εκατομμύρια και αποτελεί μια ακόμα «πυριτιδαποθήκη» στα θεμέλια της σύγχρονης Τουρκίας.
Η αδιαμφισβήτητη ιστορική αλήθεια είναι ότι οι Αλεβήτες εμφανίστηκαν σε μια περιοχή στην βορειοανατολική Καππαδοκία, όπου υπήρχε πυκνός ελληνορθόδοξος χριστιανικός πληθυσμός.
Πολλά χριστιανικά στοιχεία που υπάρχουν στους Αλεβήτες δίνουν πραγματικά ερείσματα σε όσους υποστηρίζουν την εκδοχή περί χαμένης χριστιανικής τους ταυτότητας. Οι Αλεβητες πίστευουν στον άγιο Γεώργιο, ενώ στα μοναστήρια τους γίνονταν εξομολόγηση των νέων μελών και μετά την εξομολόγηση τους έδιναν να ποιούν κρασί και να φάνε ψωμί και τυρί.
Οι «μοναχοί» τους είχαν εφαρμόσει την αγαμία και σε πολλά σημεία θύμιζαν χριστιανικά ορθόδοξα μοναστήρια.
Οι δοξασίες τους έχουν πολλά κοινά στοιχεία με την ορθόδοξη χριστιανική παρουσία στην Μικρά Ασία και για τον λόγο αυτό προσέλκυσαν από νωρίς χιλιάδες χριστιανούς ελληνορθόδοξους στις τάξεις τους.
Μια μοναδική τελετουργία που είχαν και που μας θύμιζε τον Μυστικό Δείπνο, ήταν η αλεβητική παράδοση του τελετουργικού δείπνου.
Οι γυναίκες διατηρήσαν το καθεστώς της ελευθερίας και της ισότητας με τους άντρες, κάτι που υπήρχε από την αρχαία εποχή στον ελληνισμό της Μικρας Ασίας.
Ακόμα και Οθωμανοί ιστορικοί, όπως οι Γιακούμπ και Χασλούκ, έχουν τονίσει ότι ο Αλεβητισμός οφείλει πάρα πολλά από τις δοξασίες του στις χριστιανικές δοξασίες και τελετές των κατοίκων της Μικράς Ασίας.
Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η αλεβητική δοξασία για την Αγία Τριάδα που έφερε ακόμα πιο κοντά τους Αλεβήτες στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό της Μικράς Ασίας. Η Ενότητα του Θεού, του Μωάμεθ, και του προφήτη Αλί, ήταν η αλεβητική έκδοση της Αγίας Τριάδας.
Αλλά οι ελληνορθόδοξες επιδράσεις εκδηλώνονταν και με άλλους τρόπους, όπως η εγκατάσταση προσκυνημάτων σε προσκυνήματα ή τοποθεσίες όπου οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί τις θεωρούσαν ιερές και μέχρι σήμερα είναι τόποι προσκυνήματος των Αλεβητών.
Οι Αλεβήτες στο παλιό κεμαλικό τουρκικό κράτος το οποίο ήταν άθεο δεν είχαν προβλήματα ενσωμάτωσης στην τουρκική κοινωνία. Σήμερα όμως λόγω του ισλαμιστικού διαχωρισμού από τις πολιτικές Ρ.Τ.Ερντογάν και Α.Νταβούτογλου νιώθουν πλέον ως ξένο «σώμα» στον τουρκικό κορμό, και είναι πάρα πολλοί για να περάσει αυτό ανώδυνα.

Σχόλιο:Δεν είναι τόσο εύκολο να αποδώσουμε τον τίτλο του κρυπτοχριστιανού στους Αλεβίτες για διάφορους λόγους.Αλλά το άρθρο είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα.

Η σιωπή

  H Τεσσαρακοστή είναι εκτός από περίοδος νηστείας και περίοδος σιωπής. Η σιωπή στην Ανατολή δεν ταυτίζεται με αυτή της σύγχρονης Δύσης. Η σ...