| |||||||||||||||||||||
Η ύαινα είναι το πιο κοινό μεγάλο σαρκοφάγο της Αφρικής. Κατά τη διάρκεια των ετών οι ύαινες και οι άνθρωποι έχουν έρθει σε στενή επαφή στην Αφρική και, σε παλαιότερες εποχές, στην Ασία και στην Ευρώπη, που συχνά οδήγησε σε αμοιβαία θήρευση. Στην αρχαία Αίγυπτο οι ύαινες εξημερώθηκαν, παχύνθηκαν και φαγώθηκαν , και με τη σειρά τους οι άνθρωποι έχουν κατά καιρούς γίνει τροφή για ύαινες. Αν και φημισμένη για το ότι είναι δειλή και άτολμη, η ύαινα μπορεί να είναι τολμηρή και επικίνδυνη, επιτίθενται στα ζώα και στους ανθρώπους.
Φυσικά χαρακτηριστικά :Από τα τρία είδη της ύαινας στην Αφρική, μόνο η στικτή ύαινα και η ντροπαλή και πολύ πιο σπάνια, ραβδωτή ύαινα ( Hyaena Hyaena ) βρίσκονται στην Ανατολική Αφρική. Η μικρότερη, και ακόμη πιο άτολμη καφέ ύαινα ( Hyaena brunnea ) εμφανίζεται μόνο στη νότια Αφρική. Διαφορετικό από τα περισσότερα άλλα ζώα,η θηλυκή στικτή ύαινα είναι κυρίαρχη στα αρσενικά και υπερτερεί κατά περίπου 3 κιλά. Είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ αρσενικών και θηλυκών υαινών από την παρατήρηση στη φύση. Δεν είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και τα δύο αρσενικά και θηλυκά γεννητικά όργανα), ούτε μπορούν να αλλάξουν το φύλο τους κατά βούληση, όπως πολλοί πιστεύουν. Παρά το γεγονός ότι τα εξωτερικά γυναικεία γεννητικά όργανα έχουν μια επιφανειακή ομοιότητα με εκείνα του αρσενικού, εξακολουθούν να είναι θηλυκά όργανα και μόνο τα θηλυκά φέρουν και θηλάζουν μικρά. Γιατί η θηλυκή ύαινα αναπτύχθηκε με αυτόν τον τρόπο δεν είναι γνωστό, αλλά μπορεί να ήταν αναγκαίο να εμφανιστεί μεγάλη και ισχυρή για να προστατεύσει τα μικρά της από τα αρσενικά, καθώς οι ύαινες έχουν κανιβαλισμού τάσεις.
Habitat Οι στικτές ύαινες βρίσκονται σε λιβάδια, δάση, σαβάνες, μικρές ερήμους, δασικές εκτάσεις και βουνά.
Συμπεριφορά Οι στικτές ύαινες οργανώνονται σε φυλές περιοχών συγγενικών ατόμων που υπερασπίζονται τις περιοχές τους κατά απρόσκλητων αγελών. Το κέντρο της δραστηριότητας της αγέλης είναι το κρησφύγετο, όπου τα μικρά μεγαλώνουν και τα άτομα συναντιούνται. Το κρησφύγετο συνήθως βρίσκεται σε ύψωμα στο κεντρικό τμήμα της επικράτειας. Οι υπέργειοι είσοδοί του συνδέονται με μια σειρά από υπόγειες σήραγγες. Οι ύαινες σημαδεύουν και περιπολούν το έδαφός τους, αφήνοντας μια ισχυρή μυρωδιά που παράγεται από τους πρωκτικούς αδένες σε μίσχους του χόρτου κατά μήκος των συνόρων.Τα "αποχωρητήρια," μέρη όπου τα μέλη μιας φυλής αφήνουν τα περιττώματά τους, σηματοδοτούν επίσης τα εδάφη. Η υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα των οστών που οι ύαινες καταναλώνουν κάνουν τα περιττώματά τους μια ιδιαίτερα ορατά, αλευρώδη λευκά. Οι ύαινες είναι κοινωνικά ζώα που επικοινωνούν με τα άλλα μέσω συγκεκριμένων κλήσεων, στάσεων και σημάτων. Γρήγορα κάνουν τις διάφορες προθέσεις τους γνωστές στα άλλα μέλη της φυλής, ή σε τρίτους. Όταν η ουρά της ύαινας είναι σε ευθεία, για παράδειγμα,αυτό σηματοδοτεί επίθεση. Όταν κρατιέται επάνω και προς τα εμπρός πάνω από το πίσω μέρος, η ύαινα είναι πολύ ενθουσιασμένη. Σε αντίθεση, κρέμεται προς τα κάτω όταν η ύαινα στέκεται ή περπατά χαλαρά. Εάν είναι φοβισμένη, η ύαινα διπλώνει την ουρά της ανάμεσα στα πόδια και επίπεδη παράλληλα στην κοιλιά και συνήθως απομακρύνεται προσεκτικά.
Διατροφή Η στικτή ύαινα είναι ένας επιδέξιος κυνηγός αλλά και καθαριστής. Πραγματικά μια ευκαιριακή τροφοσυλλέκτης, επιλέγει τη πιο εύκολη και πιο ελκυστική τροφή μπορεί να αγνοήσει φρέσκα πτώματα και οστά, αν υπάρχει, για παράδειγμα, μια αφθονία των ευάλωτων μοσχαριών γκνου.Καταναλώνει ζώα διαφόρων τύπων και μεγεθών (συμπεριλαμβανομένων των οικιακών κοπαδιών και ακόμη και άλλες ύαινες), ψοφίμια, οστά, φυτικές ουσίες και τα περιττώματα των άλλων ζώων. Τα ισχυρά σαγόνια και ο πεπτικός σωλήνας της ύαινας επιτρέπουν να επεξεργαστεί και να λαμβάνει θρεπτικές ουσίες από το δέρμα και τα οστά. Τα μόνα μέρη του θηράματος που δεν μπορεί πλήρως να χωνέψει είναι τα μαλλιά, τα κέρατα και οπλές,αυτά αναμασώνται σε μορφή σφαιριδίων. Καθώς οι ύαινες κυνηγούν κυρίως τη νύχτα και να καταβροχθίζουν όλα τα μέρη, ελάχιστα στοιχεία παραμένουν από τα πραγματικά γεύματά τους. Παρά το γεγονός ότι τρώνε πολλά ξερά κόκαλα, χρειάζονται λίγο νερό.
Η φροντίδα για τα μικρά.Συνήθως γεννούν από δύο έως τέσσερα μικρά, τα οποία, σε αντίθεση με τα άλλα δύο είδη, γεννιούνται με τα μάτια τους ανοιχτά. Τα κουτάβια αρχίζουν να τρώνε κρέας από σκοτωμένα ζώα κοντά στο κρησφύγετο σε περίπου 5 μήνες, αλλά θηλάζουν για χρονικό διάστημα 12 έως 18 μηνών, ένα ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό διάστημα για τα σαρκοφάγα. Αυτό είναι πιθανώς μια αναγκαιότητα, καθώς οι περισσότερες θανατώσεις γίνονται μακριά από το κρησφύγετο, και οι ύαινες, σε αντίθεση με τα τσακάλια και τα κυνηγετικά σκυλιά, δεν φέρνουν πίσω φαγητό ούτε το αναμασούν για τα μικρά τους. Σε περίπου 1 χρόνο,τα μικρά αρχίζουν να ακολουθούν τις μητέρες τους στο κυνήγι και στις αναζητήσεις τροφής. Μέχρι τότε, μένουν πίσω στο κρησφύγετο με έναν ενήλικα να τα προσέχει.
Θηρευτές Λιοντάρια(τα οποία θα τους επιτεθούν σε κάθε ευκαιρία), κυνηγετικά σκυλιά και άλλες ύαινες είναι μεταξύ των ειδών που κυνηγούν τις ύαινες.
Αυτό το ξέρατε;
- Οι ύαινες κάνουν μια ποικιλία φωνών, συμπεριλαμβανομένων θρηνητικών καλεσμάτων, ουρλιαχτών και του γνωστού "γέλιου" που χρησιμοποιείται για να ειδοποιήσει τα άλλα μέλη της φυλής μέχρι τρία μίλια μακριά για μια πηγή τροφής.
- Οι ύαινες τρώνε μια μεγάλη ποικιλία ζωικών προϊόντων, βλάστηση και, σύμφωνα με τους κατασκηνωτές, ακόμα και δοχεία αλουμινίου και τηγάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου