Η κομμουνιστική απειλή μας καλεί να εξετάσουμε τίμια τις αδυναμίες της πατροπαράδοτης κεφαλαιοκρατίας.Αν είμαστε τίμιοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κεφαλαιοκρατία αδιαφόρησε για το χάσμα που ανοίχτηκε ανάμεσα στους εξαθλιωμένους ανθρώπους και την ευημερούσα τάξη.Δημιούργησε ακόμη συνθήκες που επέτρεψαν να στερηθούν οι πολλοί άνθρωποι τα απαραίτητα,για να κερδίσουν το περιττό ελάχιστοι.Ενεθάρρυνε ακόμη τους ψυχρούς,αδιάφορους και ασυνείδητους ανθρώπους να παραμείνουν καθώς ο πλούσιος μπροστά στον Λάζαρο,αναίσθητοι από τους πόνους και τις συμφορές της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας.Αναμφισβήτητα,χάρη στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις το κεφαλαιοκρατικό σύστημα της Αμερικής προσπαθεί πολύ να χτυπήσει ανάλογες διαθέσεις αλλά του απομένει ακόμη πολλή δουλειά.Ο Θεός θέλει να μην στερούνται τα παιδιά του τ'απαραίτητα σε μια ζωή γεμάτη από υγεία και που έχει ένα νόημα.Αναμφίβολα δεν είναι ούτε χριστιανικό,ούτε ηθικό άλλοι να καμαρώνουν μέσα στην πολυτέλεια κι άλλοι να υποφέρουν μέσα στην αθλιότητα.
Αν μοναδική βάση ενός οικονομικού καθεστώτος είναι το δέλεαρ του κέρδους,τότε αυτό οδηγεί σ'έναν σκληρό ανταγωνισμό και σε μια εγωιστική φιλοδοξία που εξωθούν τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται περισσότερο για τα μέσα της ζωής παρά για την ίδια τη ζωή.Οργανώνονται με κέντρο το "εγώ" τους και ο άλλος παύει πια να υπάρχει για τη ζωή τους.Δε φτάσαμε στο σημείο να αξιολογούμε τη ζωή μας και την επιτυχία μας με το ύψος του μισθού μας και τη μάρκα του αυτοκινήτου μας,αντί να την κρίνουμε με βάση την προσφορά μας στην ανθρωπότητα και τη σχέση μας μ'αυτή;Η κεφαλαιοκρατία μπορεί να οδηγήσει σ'έναν υλισμό πρακτικής μορφής που είναι το ίδιο ολέθριος όσο και ο θεωρητικός υλισμός που διδάσκει ο κομμουνισμός.
Επιβάλλεται να αναγνωρίσουμε με τιμιότητα πως η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στην πατροπαράδοτη κεφαλαιοκρατία,ούτε στον μαρξισμό.Τόσο η πρώτη όσο και ο δεύτερος αντιπροσωπεύουν μια αλήθεια μερική.Ιστορικά το κεφαλαιοκρατικό σύστημα δεν κατάλαβε το αξιόλογο στοιχείο που περικλείνει η επιχειρηματική οργάνωση σε συλλογική βάση,ούτε ο μαρξισμός αντιλήφθηκε την αξία της ιδιωτικής δραστηριότητας.Η κεφαλαιοκρατία του ΧΙΧ αιώνα αγνόησε την κοινωνική μορφή ζωής και του μαρξισμού του διέφυγε και του διαφεύγει ακόμη ο προσωπικός χαρακτήρας της ζωής.Η Βασιλεία του Θεού δε συμφωνεί ούτε με τη θέση της μιας θεωρίας,ούτε με την αντίθεση της άλλης αλλά με τη σύνθεση εκείνη που συμφιλιώνει την αλήθεια της μιας με την αλήθεια της άλλης.
Μ.Λ.Κινγκ,Η δύναμη της αγάπης,εκδ.Δορκάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου