Η Υπαπαντή του Κυρίου

 

Όταν ο Συμεών ο Θεοδόχος κράτησε στα χέρια του τον μικρό Ιησού, τον οποίο είχαν πάει ο Ιωσήφ και η Μαρία στο Ναό για τον σαραντισμό κατά τις προβλέψεις του Μωσαϊκού Νόμου, ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε τη γνωστή ωδή: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη· ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις άποκάλυψιν εθνών και δόξαν λάου σου Ισραήλ». Τώρα, δηλαδή, πάρε την ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα με το λόγο σου, ειρηνικά, διότι τα μάτια μου είδαν αυτόν που θα φέρει τη σωτηρία που ετοίμασες για όλους τους λαούς και θα είναι γι’ αυτούς φως, που θα αποκαλύψει τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου Ισραήλ.

Αυτό είναι που ξεχωρίζει τον πνευματικό άνθρωπο, τον πραγματικό χριστιανό, τον γνήσιο άνθρωπο του Θεού από όλους τους άλλους. Δεν είναι μόνο η καλοσύνη, οι αγαθοεργίες, η προσφορά στον συνάνθρωπο. Αυτά μπορούν να τα κάνουν όλοι, ασχέτως αν δεν θέλουν. Ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που πεθαίνει, που λιώνει για τη συνάντηση με τον Θεό. Είναι αυτός που ολόκληρη η ζωή του, όλη η ύπαρξή του έχει στο κέντρο της τον θεό, αρχίζει και τελειώνει με την αναζήτησή Του. Ο Συμεών, έζησε πολλά χρόνια, κατά τη παράδοση ήταν ένας από τους σοφούς που κλήθηκαν να μεταφράσουν την Παλαιά Διαθήκη από την εβραϊκή στην ελληνιστική γλώσσα. Γνωστός για την ευλάβειά του, θεωρούταν άνθρωπος φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα. Όλα αυτά όμως για τον ίδιο δε σήμαιναν τίποτα. Το μόνο που είχε πραγματικά σημασία ήταν να δει τον Μεσσία, να δει τον Υιό της Παρθένου, να συναντηθεί με τον ίδιο τον Θεό. Από εκεί πήγαζε και η ευλάβεια και καλοσύνη και η δικαιοσύνη του για τις οποίες ήταν γνωστός. 

Αλλά και για τη προφήτιδα Άννα, η οποία έμεινε πολύ νέα χήρα και αφιερώθηκε στη προσευχή και τη νηστεία, οι αγαθοεργίες της από εκεί πήγαζαν. Από τη δίψα της για να συναντήσει τον Θεό. 

Η ζωή του Χριστιανού αυτό έχει ως κέντρο και αυτό ως κινητήριο δύναμη. Τη συνάντηση με τον Χριστό. Την ένωση, τρόπον τινά, με τον Θεό. Από εκεί πηγάζουν οι σκέψεις, οι πράξεις και οι λόγοι του. Από εκεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν. Και μόνο τότε έχουν πραγματικό νόημα. Μόνο τότε δε ξεπέφτουν και δεν αλλοιώνονται από τα ανθρώπινα πάθη και τις επιθυμίες. Ας το έχουμε αυτό τη σημερινή γιορτή, η οποία μας δίνει δυο τέτοια ξεκάθαρα παραδείγματα πραγματικών πνευματικών ανθρώπων.