Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή: «Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά κι έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του: «Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπαγας, άδικος, μοιχός, ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο απ’ όλα τα εισοδήματά μου». Ο τελώνης, αντίθετα, στεκόταν πολύ πίσω και δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό. Χτυπούσε το στήθος του και έλεγε: «Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό». Σας βεβαιώνω πως αυτός έφυγε για το σπίτι του αθώος και συμφιλιωμένος με το Θεό, ενώ ο άλλος όχι· γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί».
Δε ξέρω πόσοι άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, δίνουν πραγματικά σημασία στην παραπάνω παραβολή. Δε ξέρω πόσοι τη διαβάζουν μεν αλλά επίτηδες κλείνουν τα μάτια τους και το μυαλό τους ώστε να μη τη καταλάβουν. Δε ξέρω πώς γίνεται μια από τις πιο γνωστές παραβολές του Ευαγγελίου να μένει στην πραγματικότητα τόσο άγνωστη σε εμάς.
Τα λόγια του Φαρισαίου, λόγια που λίγο πολλοί όλοι μας λέμε είτε φωναχτά είτε σιωπηλά, δεν είναι ψεύτικα. Τουλάχιστον δε μας λέει αυτό η παραβολή. Όλα όσα λέει ο Φαρισαίος ισχύουν. Δεν είναι αμαρτωλός όπως ο τελώνης ή όπως οι άλλοι άνθρωποι και πράγματι τηρεί με ακρίβεια τον ιουδαϊκό νόμο. Και όμως τον Θεό δεν Τον βρίσκει. Δε φτάνει η προσευχή του στα αυτιά του Κυρίου. Γιατί; Όχι μόνο εξαιτίας της υπερηφάνειας του, η οποία είναι διάχυτη στην προσευχή του αλλά και εξαιτίας της αυστηρότητάς του όταν κρίνει τους άλλους. Εξαιτίας της φιλοκατηγορίας του. Φαίνεται να απαριθμεί με μεγαλύτερη ευχαρίστηση τα ελαττώματα και τις αμαρτίες των άλλων παρά τα δικά του προτερήματα και τις δικές του αρετές. Νομίζω ότι όλοι αναγνωρίζουμε έστω λίγο τις σκέψεις μας στη προσευχή αυτού εδώ του Φαρισαίου. Ή μήπως όχι;
Από την άλλη, ο τελώνης, δε προλαβαίνει να ασχοληθεί με τις αμαρτίες των άλλων. Γνωρίζει τις δικές του και το μόνο που ζητά από τον Θεό είναι να τον συγχωρέσει. Και ο Θεός τον ακούει και κάνει δεκτή η προσευχή του. Δε χρειάστηκε να απαριθμήσει τις αμαρτίες όλου του άλλου κόσμου ο τελώνης, παρά μόνο να αναγνωρίσει τη δική του αμαρτωλότητα, γιατί ο Θεός αυτό ζητά από εμάς,. Να του προσφέρουμε μετανιωμένοι τις αμαρτίες μας ώστε να μας συγχωρήσει.
Βέβαια, είναι πολύ μεγάλος πειρασμός να βλέπουμε τα κακά των άλλων ώστε να εξυψώνουμε τον εαυτό μας που έχει προφανώς λιγότερα. Είναι γλυκό δηλητήριο η κατακεραύνωση των αμαρτιών των άλλων ανθρώπων ώστε να φανούν περισσότερο οι αρετές μας. Και είναι ένας σίγουρος δρόμος για να μη βρεθούμε ποτέ μα ποτέ με τον Θεό.
Ανοίγει το Τριώδιο σήμερα, όπως λέμε και έρχονται Τσικνοπέμπτη, Απόκριες, ευκαιρίες για γλέντια και εορτασμούς αλλά και για τέτοιου είδους επικρίσεις. Όταν λοιπόν δούμε κάποιους να το παρακάνουν ή όταν θα μας έρθει η επιθυμία να κατακρίνουμε τη συμμετοχή σε αμαρτωλούς εορτασμούς, ας κάνουμε μια παύση. Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας θυμηθούμε τη σημερινή παραβολή. Και αντί να μιλήσουμε σαν τον Φαρισαίο ας προσευχηθούμε σαν τον τελώνη. Και αφού το καταφέρουμε αυτή τη περίοδο, τότε θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή για να το επεκτείνουμε και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Τότε λοιπόν, θα δούμε πόσο κοντά στον Θεό ερχόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου