Παράτησε πια αυτό το κομπολόι σου, και πάψε τις προσευχές και τις ψαλμωδίες. Ποιον θαρρείς πως υμνείς στην έρημη και σκοτεινή γωνιά ενός ναού, που είναι όλες οι πόρτες κλειστές; Άνοιξε τα μάτια σου καλά και θα δεις πως ο Θεός δεν είναι μπρος σου.
Είναι εκεί που οργώνει ο γεωργός τη γη, στα μονοπάτια, εκεί όπου με κόπο ο εργάτης τσακίζει τις πέτρες. Είναι μαζί τους στη βροχή και στον ήλιο, και σκόνη σκεπάζει την περιβολή Του. Γδύσου το ράσο σου και σαν κι Εκείνον κατέβα κάτω και συ στις σκόνες και στα χώματα.
Λύτρωση; Πού εννοείς να βρεις τη λύτρωση; Μήπως ο ίδιος ο Θεός μας μ' ευχαρίστηση δε δέθηκε με της δημιουργίας τα δεσμά, δε δέθηκε μαζί μας για πάντα;
Παράτησε τις βαθιές σου προσευχές κι άφησε κατά μέρος τα λουλούδια και τους λιβανωτούς. Τα ρούχα σου θα σκονιστούν και θα λερωθούν, μα δεν πειράζει. Πήγαινε κι αντάμωσέ Τον, και στάσου κοντά Του με την εργασία και με τον ιδρώτα στο μέτωπό σου.
Ταγκόρ, Λυρικά Αφιερώματα, εκδ. Ηριδανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου