Ο καφές της σχολής

 

Μια που έπιασα χθες τις αναμνήσεις με το ΤΕΙ και όλα αυτά τα ωραία, είναι και επίκαιρο αυτές τις ημέρες με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, διαπίστωσα πως δύο πράγματα δε κατάλαβα όσο βρισκόμουν εκεί. Τι στην ευχή είναι τελικά η λογιστική και πως λειτουργεί και τι έβαζαν στον καφέ που έφτιαχναν στο κυλικείο του ΤΕΙ. Και, καλά, το πρώτο δε με πολυνοιάζει να πω την αλήθεια, υπάρχουν λογιστές, αυτοί έχουν καταλάβει το αντικείμενο οπότε δε θα χαθεί η γνώση. Αλλά εκείνα τα πλαστικά ποτηράκια που μας έδιναν όταν ζητούσαμε καφέ, τι στο καλό είχαν μέσα; Πιθανότατα να είχαν κάποιο αδιευκρίνιστο είδος καφέ, είτε σε μορφή στιγμιαίου είτε σε μορφή ελληνικού(τότε δεν είχαν γίνει ακόμα της μόδας οι καπουτσίνοι και οι εσπρέσσοι και οι φρέντοι, ήμασταν στην αρχή του ξεβλαχέματος) ενώ είμαι σίγουρος πως έβαζαν τον ίδιο καφέ και στις δύο παραγγελίες. Επιπλέον ποτέ δε κατάλαβα γιατί στον ελληνικό του ΤΕΙ το κατακάθι βρισκόταν πάνω και όχι στον πάτο του ποτηριού. Ούτε κατάλαβα γιατί έπαιρνα ελληνικό καφέ εδώ που τα λέμε αφού δε με έπιανε. Πάντως έχω τη βεβαιότητα ότι όσοι ήπιαμε από εκείνους τους καφέδες δεν είχαμε καμία παρενέργεια από τα εμβόλια ενώ και ο covid δε μας πολυζόρισε. Μάλλον θα ήταν καφές rna πειραματικός, δεν εξηγείται αλλιώς. Τέλος πάντων, τουλάχιστον ήταν φτηνός, αν και πιθανότατα θα έπρεπε να διεκδικήσουμε και μια κάποια αμοιβή που πίναμε τα πειραματικά τους σκευάσματα...