Ότι στο όνομα μιας κάποιας αδιόρατης "κοινωνικοποίησης" μας βάζουν από μικρή ηλικία σε ομάδες ανθρώπων πουν δεν έχουμε επιλέξει οι ίδιοι και μας κάνουν να συναναστρεφόμαστε καθημερινά με τύπους ανθρώπων με τους οποίους καμία σχέση δε θέλουμε να έχουμε, κάτι που συνεχίζεται και στις επόμενες ουσιαστικά φάσεις της "ενεργής" ζωής μας , μέχρι τη σύνταξη και τον πεθαμό θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τραγικό. O με το ζόρι συναγελασμός με ανθρώπους που δεν ταιριάζουμε δεν οδηγεί σε καμία είδους κοινωνικοποίηση. Αντιθέτως οδηγεί σε μια εμπέδωση της υποταγής σε άσχημες καταστάσεις μηδενίζοντας τη διάθεση αντίστασης που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του.
Σχετικοποιεί την αξία της άποψης, αφού ο κάθε άνθρωπος όσο ηλίθιος κι αν είναι έχει μία και αυτή είναι ισοδύναμη με όλων των άλλων ανεξαρτήτως των ποιοτικών χαρακτηριστικών και επομένως αδυνατίζει και την ικανότητα διάκρισης ακόμα και σε επίπεδο θεωρίας και ιδεών πόσο μάλλον αποφάσεων και ενεργειών. Τελικά το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο η με το ζόρι συναναστροφή με ανθρώπους που δε θέλουμε αλλά μέσω διαφόρων κοινωνικών πιέσεων η υποταγή σε αυτή τη κατάσταση, πολλές φορές η προσπάθεια να κερδίσουμε τη συμπάθεια τέτοιων ανθρώπων, κάτι που οδηγεί σε εκπτώσεις του χαρακτήρα και των αρχών μας μετατρέποντάς μας έτσι σε εύκολη λεία για τα διαφόρων ειδών συστήματα προεξάρχοντος του ισοπεδωτικού νεοφιλελευθερισμού ο οποίος θέτει ως ύψιστο κριτήριο αξίας την ικανότητα κατανάλωσης . Έτσι αντί να αντισταθούμε στο παράλογο αυτού του κριτηρίου προσπαθούμε να το ακολουθήσουμε μιμούμενοι και συναγωνιζόμενοι ανθρώπους των οποίων τα στοιχεία της προσωπικότητας στην πραγματικότητα μας απωθούν αφού δε μπορούμε να συγκροτήσουμε ομάδες με ανθρώπους που εκτιμούμε. Είναι ουσιαστικά το αντίθετο του "ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος." που είπε ο Χριστός στους μαθητές Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου