Δευτερολογία περί έρωτος. Ο έρωτας δεν είναι προνόμιο των νέων. Και όχι, αντίθετα με ότι μας μαθαίναν τόσα χρόνια ούτε περιορίζεται από την ηλικία ούτε ημερομηνία λήξεως έχει. Και όχι, στο γάμο δεν υποχωρεί ο έρωτας, με όλη τη παλαβομάρα του, για να δώσει τη θέση του στην αγάπη. Αυτή είναι μια ανόητη θεωρία η οποία προέρχεται από γενιές που παντρεύονταν με συνοικέσιο. Η αγάπη είναι άλλο πράγμα και εντελώς άσχετο ουσιαστικά με τον γάμο(το κρατάω για πιθανή τριτολογία). Ένα ζευγάρι, ας πούμε εξηντάρηδων(το βλέπω ακόμα και σε πολύ νεότερες ηλικίες), που ντρέπονται να περπατήσουν χέρι χέρι στο δρόμο, είναι άνθρωποι που ζουν μια ζωή συμβιβασμών και κατάπνιξης των συναισθημάτων τους. Γιατί ο έρωτας, που είναι μυστήριο ανάλογο του θανάτου και δεν εξηγείται με τις γνώσεις φυσικής, χημείας, μαθηματικών και μακροοικονομίας, είναι αυτός που δίνει και ένα νόημα και μια κινητήριο δύναμη, όχι μόνο στο γάμο αλλά σε ολόκληρο το πλέγμα της καθημερινότητας. Χωρίς αυτόν προφανώς και αναπτύσσεται ρουτίνα που κάποια στιγμή σαν τη σκουριά καλύπτει τα πάντα.
ΥΓ1. Ο έρωτας για τους παντρεμένους, για τα ζευγάρια γενικότερα, στρέφεται προς το έτερον ήμισυ, σε ανθρώπους που είναι μόνοι τους μπορεί να αφορά μια τέχνη, μια ασχολία, τη φύση ή ο,τιδήποτε άλλο.
ΥΓ2 Από αγάπη ο Πατέρας έφτιαξε τον κόσμο αλλά από έρωτα ο Υιός σταυρώθηκε γι' αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου