Άγιος Μόδεστος

 

Ο Άγιος Μόδεστος, Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων, θεωρείται προστάτης των ζώων και των κτηνοτρόφων. Αυτό συμβαίνει επειδή όσο βρισκόταν στον αρχιερατικό θρόνο των Ιεροσολύμων θεράπευε όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα τους. Ακόμα όταν συνελήφθη από τον τοπικό βασιλιά ώστε να βασανιστεί μέχρι να αλλάξει την πίστη του, τον έδεσαν σε δυο άγριους ημιόνους και τους χτύπησαν ώστε να τρέξουν και να τον διαμελίσουν. Ο άγιος όμως ευλόγησε τα δύο ζώα τα οποία παρέμειναν ήρεμα στη θέση τους ακόμα κι όταν τα έδεσαν πιο σφιχτά και τα χτύπησαν δυνατότερα. 

Ο Άγιος Μόδεστος, όπως και ο άγιος Μάμας, ο όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης, ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, οι Γεωργιανοί άγιοι Σίω ο Σπηλαιώτης και Δαβίδ Γκαρεντζέλι, είχαν ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα είτε άγρια είτε οικόσιτα. Όπως και ο -πιο "δικός" μας- Άγιος Παϊσιος. Αγαπούσαν τα ζώα και αυτά τους ανταπέδιδαν την αγάπη τους είτε κρατώντας τους συντροφιά είτε προστατεύοντάς τους είτε παρέχοντάς τους τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Αξίζει να θυμηθούμε εδώ και τον προφήτη Ηλία τον οποίον έτρεφαν τα κοράκια. 

Για τους Αγίους μας δεν υπήρχαν βλαβερά και ενοχλητικά ζώα, δεν υπήρχαν κοπρόσκυλα ή βρωμόγατες, δεν υπήρχαν ζώα που άξιζαν να βασανιστούν. Τα αγαπούσαν και τα αγαπάνε αλλά με τρόπο υγιή. Δεν προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη παρουσία με τη παρουσία των ζώων ούτε και έφταναν ποτέ στο σημείο ν πουν ότι αυτά είναι καλύτερα από τους ανθρώπους, αν και πολλές φορές χρησιμοποίησαν τις συμπεριφορές των ζώων για να διδάξουν τους ανθρώπους. 

Ναι, οι άνθρωποι μας πληγώνουν, μας στενοχωρούν, μας κάνουν να θυμώνουμε και να απογοητευόμαστε. Ναι οι άνθρωποι είναι ικανοί να φτάσουν σε αφάνταστα βάθη της αβύσσου και να προκαλέσουν ανυπολόγιστο κακό. Τα ζώα δεν το κάνουν αυτό. Δε μπορούν πέσουν τόσο όσο οι άνθρωποι. Αλλά και δεν μπορούν να φτάσουν στα ύψη που μπορεί η ανθρώπινη ψυχή να φτάσει. Δε μπορεί η αγάπη που μας προσφέρουν, ειλικρινής και άδολη πραγματικά, να αντικαταστήσει την αγάπη που κάποιος άνθρωπος μπορεί να μας προσφέρει όσο σπάνια κι αν είναι αυτή. Αυτή η σπανιότητα είναι άλλωστε που ανεβάζει και την αξία της.

Σήμερα λοιπόν είναι η ευκαιρία να δούμε την πραγματική και τη διαστρεβλωμένη εικόνα. Από τη μία οι Άγιοι που αγαπούν τα ζώα όπως και όλη την κτίση και ζουν αρμονικά μαζί τους χωρίς να τους προκαλούν επώδυνες αλλαγές και από την άλλη, τα σημερινά φαινόμενα με ανθρώπους να αγαπούν υστερικά τα ζώα, να προσπαθούν να τους προσδώσουν χαρακτηριστικά ανθρώπινα έστω και με το ζόρι, ή ανθρώπους που θεωρούν πως μπορούν να τα εκμεταλλεύονται όπως κρίνους αυτοί, όσο βάρβαρο κι αν είναι αυτό, να τα βασανίζουν για την αρρωστημένη διασκέδασή τους ή να τα εκπαιδεύουν ώστε να γίνονται άγρια και να αποτελούν κίνδυνο για τους άλλους ανθρώπους επειδή έτσι θεωρούν οι "ιδιοκτήτες" τους ότι αποκτούν κάποιο κοινωνικό στάτους.

Αφού λοιπόν η Εκκλησία μας έδωσε και γι' αυτή τη περίπτωση το κριτήριο, είναι στη δική μας ευχέρεια και στην προδιάθεση της ψυχής μας ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε. Της ισορροπημένης αγάπης ή της παράλογης λατρείας και του ψυχασθενικού μίσους.