Ας υποθέσουμε ότι ένα μέλος κόμματος- βουλευτής, υποψήφιος βουλευτής ή απλός αγωνιστής- αναλαμβάνει δημόσια να στρατευθεί ως ακολούθως: "Όλες τις φορές που εξέτασα οποιοδήποτε πολιτικό ή κοινωνικό πρόβλημα, υποχρεώθηκα να λησμονήσω απόλυτα το γεγονός ότι είμαι μέλος της τάδε ομάδας και να ασχοληθώ αποκλειστικά για να διακρίνω το δημόσιο αγαθό και τη δικαιοσύνη".
Ένα τέτοιο λεξιλόγιο θα το υποδέχονταν με απαρέσκεια. Οι δικοί του και πολλοί άλλοι ακόμη θα τον κατηγορούσαν για προδοσία. Οι λιγότερο εχθρικοί θα του έλεγαν: "Γιατί λοιπόν εντάχθηκες σε ένα κόμμα;", ομολογώντας έτσι αφελώς ότι, μπαίνοντας σε ένα κόμμα, παραιτούμαστε από την αποκλειστική αναζήτηση του δημοσίου αγαθού και της δικαιοσύνης. Αυτός ο άνθρωπος θα αποκλειόταν από το κόμμα του ή τουλάχιστον θα έχανε το αξίωμά του. Είναι βέβαιο ότι δε θα επανεκλεγόταν.
Σιμόν Βέιλ, Για την κατάργηση των κομμάτων, εκδ. Αρμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου