Αναχωρησάντων των Μάγων

 

Πολύ ορθά εντοπίζουμε την μετάλλαξη της γιορτής των Χριστουγέννων από μια χριστιανική γιορτή με όλο το πνευματικό της πλούτο σε μια στεγνή καταναλωτική κοσμική γιορτή που τελικά αντί να μας γεμίζει, αντί να μας μεταμορφώνει, μας αφήνει ένα κενό ακόμα μεγαλύτερο από αυτό που είχαμε πριν. Όμως, πάντα υπάρχει ένα όμως σε αυτά που γράφω, η πρόκληση για τους χριστιανούς σήμερα δεν είναι η αντίσταση στο καταναλωτικό πνεύμα της κοσμικής πλευράς των Χριστουγέννων που το μόνο που κάνει είναι να υπογραμμίζει και να μεγεθύνει το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αλλά να καταφέρουμε να αντισταθούμε στο καταναλωτικό πνεύμα εντός της Εκκλησίας. Στην ειδωλοποίηση και απολυτοποίηση αυτού που κάπως αφηρημένα είναι η αλήθεια, αφού χωράμε εκεί μέσα ό,τι μας βολεύει, ονομάζουμε παράδοση, να αντισταθούμε στην προσωπολατρεία και στη λατρεία κληρικών ως άλλων γκουρού, με απόλυτη εξουσία στις ζωές μας και με λύσεις για κάθε πιθανό και απίθανο πράγμα. Στην ολίσθηση σε μια πολυτέλεια και μια κακόγουστη μεγαλοπρέπεια που καθόλου δε συνάδει με την εικόνα του Θεανθρώπου που γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο, μακριά από τα βλέμματα των πολλών. Να αντισταθούμε στην ευθυγράμμιση με πολιτικές δυνάμεις και ιδεολογίες, που ως αποτέλεσμα έχουν την αποκοπή μεγάλου μέρους συνανθρώπων μας από το εκκλησιαστικό γεγονός. Τέλος να κρατηθούμε μακριά από τον πειρασμό της άσκησης εξουσίας προς όφελός μας. Η Εκκλησία, οι χριστιανοί όλοι, ασκούμε εξουσία και χρησιμοποιούμε τη δύναμη που μπορεί να έχουμε προς όφελος των άλλων, όχι δικό μας, ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι, είναι εχθρικά διακείμενοι προς εμάς. Γιατί οι άλλοι, είναι κι αυτοί εικόνες του Θεού. Σήμερα οι Μάγοι αναχωρούν και ο Ιωσήφ παίρνει τη Παναγία και τον μικρό Ιησού και καταφεύγουν στην Αίγυπτο. Σήμερα ο Ηρώδης διατάζει την θανάτωση των νηπίων για να εξαλείψει κάθε κίνδυνο για την εξουσία του και την εξουσία των απογόνων του. Κι εμείς καλούμαστε ή να είμαστε με τους προσκυνητές και τους πρόσφυγες ή με τους τυράννους αυτού του κόσμου.