Ανωριμότητα.

 

Τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς και να έχουμε μια σωστή οπτική και όχι μονόπλευρη, να μην τα ρίχνουμε όλα στους δεσποτάδες και τους παπάδες. Σε συνέχεια του χθεσινού σημειώματος (αν δεν το έχετε διαβάσει δε χάνετε τίποτα, για τη χλιδή και τις υπερβολές στις εκκλησίες έγραφα), να δούμε και την άλλη πλευρά. Αν οι εκκλησίες ήταν όλες απλές και φτωχικές, αν οι παπάδες κινούνταν με τα πόδια και οι δεσπότες με ποδήλατα, αν υπήρχε παντού απλότητα και λιτότητα πάλι αυτοί που δεν πάνε στην εκκλησία δε θα πήγαιναν. Όταν ακούω κάποιον αν μου λέει ότι "δε πάω εκκλησία γιατί ο τάδε παπάς στο τάδε μέρος έκανε πριν από χρόνια κάτι που δε μου άρεσε", έχω βάλει τα γέλια, έστω από μέσα μου, πριν τη πέμπτη λέξη. Αυτό το επιχείρημα είναι τόσο σοβαρό όσο το να λες ότι δεν αγοράζω κρέας γιατί στο χωριό μου ή στη γειτονιά μου ένας κρεοπώλης φτερνιζόταν πάνω από το κρέας που έκοβε. Απλά οι άνθρωποι δε πάνε στην εκκλησία είτε γιατί δεν καταλαβαίνουν και δε μπορούν να καταλάβουν τι συντελείται στη λειτουργία είτε απλά δε πιστεύουν. Τώρα, γιατί νιώθουν την ανάγκη να δικαιολογηθούν; Πρώτον γιατί έχουν τις μνήμες από τις γιαγιάδες και τους παππούδες που μας κυνηγούσαν να πάμε εκκλησία τη Κυριακή, αλλά αυτοί έχουν πια πεθάνει και όσοι λίγοι ζουν δεν έχουν δυνάμεις και αντοχές να ασχολούνται με τέτοια πράγματα, δεύτερον γιατί νομίζουν ότι πραγματικά κάποιος νοιάζεται για το αν θα πάνε ή όχι στην εκκλησία και σκαρφίζονται διάφορες δικαιολογίες και τρίτον επειδή είναι απλά κουτοπόνηροι. Γιατί οι κουτοπόνηροι έχουν μάθει να κατασκευάζουν δικαιολογίες και το κάνουν από κεκτημένοι ταχύτητα και σε θέματα που δε χρειάζεται. Να πω την αλήθεια δε με νοιάζει αν κάποιος δεν έρχεται στην Εκκλησία, εννοώ πως στεναχωριέμαι που δε μπορεί να κατανοήσει τη σημασία της λειτουργίας, των ακολουθιών, της προσευχής, της πίστης γενικότερα, αλλά από εκεί και πέρα είναι προσωπική του επιλογή. Την έκανε και θα ζήσει και θα πεθάνει με αυτή. Όπως κι εγώ με τη δική μου. Επιπλέον καταλαβαίνω πως όταν μιλάς σε Έλληνα για ζωή με ταπείνωση, σε Ελληνίδα για ζωή χωρίς επιδειξιομανία και στους δυο μαζί για τη δευτερεύουσα θέση που έχουν τα χρήματα στη ζωή μας(αυτό ισχύει και για άλλες εθνικότητες αλλά με αυτές θα ασχοληθώ αν πάω να ζήσω εκεί) δε μπορείς να περιμένει και τίποτα πλήθη να έρχονται μαζί σου(αυτά όμως θα τα δούμε άλλη μέρα). Τέλος πάντων το θέμα είναι απλό. Όποιος θέλει έρχεται στην εκκλησία και όποιος δε θέλει κάνει κάτι άλλο. Έτσι είπε κι ο Χριστός. Όλα τα άλλα, δικαιολογίες, αφορμές και λοιπές χαζομάρες δείχνουν απλά ανθρώπους που δεν τολμάνε ούτε αυτά που πιστεύουν και κάνουν να υποστηρίξουν ούτε σε κλειστούς κύκλους κοινωνικούς, πόσω μάλλον στον ευρύτερο δημόσιο βίο. Με άλλα λόγια είναι δείγματα, τρανταχτά, ανωριμότητας.