Μπήκαμε πια, με την έναρξη της νηστείας και με το -κατά τη παράδοση των τελευταίων αιώνων- τρίτο Ψυχοσάββατο, στη πιο κατανυκτική και πένθιμη περίοδο του εκκλησιαστικού έτους. Μια περίοδος που θα κορυφωθεί τη Μεγάλη Εβδομάδα που με τη σειρά της θα μας οδηγήσει στην Ανάσταση. Το πένθιμο ύφος της περιόδου αυτής έρχεται να το κάνει ακόμα πιο βαρύ το τραγικό ατύχημα που συνέβη πριν μόλις τρεις ημέρες. Ένα αβάσταχτα θλιβερό γεγονός που μας γεμίζει θλίψη. Που μας κάνει να αναρωτιόμαστε πού βρίσκεται ο Θεός σε τέτοιες στιγμές. Που μας κάνει να αισθανόμαστε αβεβαιότητα και φόβο.
Πού ήταν λοιπόν ο Θεός; Ήταν εκεί. Ήταν δίπλα στους ανθρώπους που σώθηκαν και που αμέσως κοίταξαν να βοηθήσουν τους συνεπιβάτες τους. Ήταν δίπλα στους διασώστες και τους γιατρούς που έδωσαν τη μάχη τους για να σώσουν ζωές. Θα είναι δίπλα στους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους των θυμάτων και θα πονά και θα υποφέρει μαζί τους. Γιατί αυτοί που σκοτώθηκαν ήταν πρωτίστως δικά Του παιδιά. Θα είναι εκεί και για τα θύματα γιατί Αυτός είναι η Ζωή και η Ανάσταση. Γιατί μας υποσχέθηκε την αιώνια ζωή και ξέρουμε πως ο Χριστός δεν ψεύδεται.
Όχι, δεν είναι ευκαιρία η τραγωδία για να μιλήσουμε πνευματικά. Δεν θα πρέπει να συμβαίνουν τέτοιου είδους τραγωδίες και δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι τόσο συγκλονιστικό για να μιλήσουμε πνευματικά. Γιατί αν είναι έτσι, καλύτερα να μη μιλήσουμε ποτέ πνευματικά. Μπροστά όμως σε τέτοιες τραγωδίες θα είναι καλό να θυμόμαστε ότι πάντα μπορούμε να αντλούμε δύναμη και παρηγοριά από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Που ήρθε για να έχουμε ζωή. Που είναι ο Υιός του Θεού του Ζώντος ο οποίος είναι Θεός ζωντανών, γιατί ο θάνατος έχει καταργηθεί και η Ανάσταση είναι μπροστά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου