Ο Χριστός ως ιερέας

 

https://www.enoriako.info/index.php/2018-07-02-09-20-01/1463-to-megaleio-tis-ierosynis-tou-xristoy

Συγγραφέας: Erik Varden

Το μεγαλείο της ιεροσύνης του Χριστού

Και η μετοχή σ’ αυτό των ιερέων

(Κήρυγμα που δόθηκε σε μια αναθηματική λειτουργία για τον Χριστό τον Αιώνιο Αρχιερέα κατά την τελευταία ημέρα μιας κατασκηνωτικής ημέρας για τους κληρικούς της επισκοπής της Κοπεγχάγης, από τον επίσκοπο Trondheim Erik Varden)

Εβρ. 10.4-10: Ήρθα για να κάνω το θέλημά σου.

Ματθ. 26.36-42: Όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ θέλεις.

 

Σε μεγάλο μέρος της σημερινής συζήτησης για την Εκκλησία, είναι φανερό ότι η υποτιθέμενη εικόνα του Χριστού είναι σχεδόν αποκλειστικά εγκόσμια! Ακούμε για τον Χριστό τον ενθαρρυντή, τον θεραπευτή, τον παρηγορητή και τον ευγενικό φίλο. Σε αυτή τη βάση επιθυμούμε μια Εκκλησία που να είναι περιεκτική, επιβεβαιωτική και παρηγορητική. Οι εικόνες δεν είναι ψεύτικες. Η προσδοκία δεν είναι ψεύτικη. Αλλά η προοπτική είναι ανεπαρκής.

Αν δεν τη διευρύνουμε, πέφτουμε σε εκείνη την αρχαία παγίδα, την οποία χαρακτήρισε ο Άγιος Παύλος ως μεγάλο κίνδυνο, να "αδειάσουμε τον Σταυρό του Χριστού από τη δύναμή του" (Α΄ Κορινθίους 1.17). Αν η πρόθεση του Θεού ήταν μόνο να μας διορθώσει, να μας επιβεβαιώσει και να μας παρηγορήσει, δεν θα υπήρχε ανάγκη να χυθεί αίμα. Ο Σταυρός δεν θα ήταν παρά ένα επαίσχυντο σκάνδαλο - ίσο με την κρίση που προκάλεσε τον θάνατο του Σωκράτη.

Αλλά δεν είναι έτσι. Δοξάζουμε τον Σταυρό! Ο Χριστός που γνωρίζουμε και ομολογούμε είναι ο σταυρωμένος Χριστός (πρβλ. Α΄ Κορινθίους 2.2), ο οποίος θυσιάστηκε - πλήρως ανθρώπινος, πλήρως θεϊκός - για να εξαλείψει τις αμαρτίες μας και, με τον θάνατο, να καταστρέψει τον θάνατό μας. Τι βάθος νοήματος στη δήλωση, που η προς Εβραίους επιστολή βάζει στα χείλη του Χριστού: "Ήρθα για να κάνω το θέλημά σου!"

Δείχνει προς μια ολοκληρωτική θυσία.

Σε αυτή την θυσία εσείς και εγώ βρίσκουμε το παράδειγμά μας, την πρόκληση και τη χαρά μας. Η ιεροσύνη μας δεν είναι μια δουλειά που κάνουμε- είναι η ζωή που ζούμε, μια ζωή στην οποία τα πάντα μπορούν να αποκτήσουν ιερατικό χαρακτήρα. Καλούμαστε να προσφέρουμε μυστηριακές δωρεές. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Καλούμαστε να προσφέρουμε τον εαυτό μας, μέχρι τέλους.

Δεν είμαστε μόνο πρεσβύτεροι και ποιμένες· είμαστε ιερείς, των οποίων η λειτουργία και ο λόγος ύπαρξης είναι η προσφορά της θυσίας του Χριστού για τη σωτηρία του κόσμου. Σ' αυτή τη μεγάλη θυσία έχουμε προσέλθει ως συμμέτοχοι. Την προσφέρουμε ως αντιπρόσωποι του Χριστού του οποίου η δράση είναι παρούσα, αφού από Αυτόν, επί του Σταυρού, όλα ετελέσθησαν και από εμάς… "επικαιροποιούνται".

Δεν το επινοώ αυτό. Η Εκκλησία μας το υπενθυμίζει συχνά. Σκεφτείτε την Προσευχή της προσφοράς σε αυτή τη Λειτουργία:

Concede nobis, quaesumus, Domine, haec digne frequentare mysteria, quia, quoties huius hostiae commemoratio celebratur, opus nostrae redemptionis exercetur.

Δώσε μας, προσευχόμαστε, Κύριε, να συμμετέχουμε επάξια σε αυτά τα μυστήρια, διότι όσο συχνά τελείται η μνήμη αυτής της Θυσίας, τόσο συχνά επιτελείται το έργο της λύτρωσής μας.

Θα μπορούσαμε να θυμηθούμε τις προτροπές που μας απηύθυνε ο επίσκοπος όταν χειροτονηθήκαμε. Αφού άλειψε τα χέρια μας με άγιο χρίσμα, προσευχήθηκε να "αγιάσουμε τον χριστιανικό λαό και να προσφέρουμε θυσία στον Θεό". Δίνοντάς μας τον δίσκο και το ποτήριο, τα οποία θα φέρουν την ιερότερη ουσία που μπορεί να περιέχει η γη, είπε: "Μιμηθείτε αυτό που γιορτάζετε και προσαρμόστε τη ζωή σας στο μυστήριο του Σταυρού του Κυρίου". Τα χέρια μας έχουν αγιασθεί για να ευλογήσουν· η ζωή μας έχει διαμορφωθεί στο πάθος του Χριστού. Είναι αυτό φανερό στον τρόπο που ζούμε;

Πρέπει να είμαστε μια προσφορά δοξολογίας. Η αμαρτία και η χάρη, ο Θεός και ο άνθρωπος συναντιούνται μέσα μας. Μέσα από εμάς, ο Θεός θα εκχύσει τη λυτρωτική, αγιαστική του χάρη. Μας διαπερνά ένας κάθετος και ένας οριζόντιος άξονας. Η δομή που προκύπτει έχει σχήμα σταυρού. Το σημείο τομής είναι η καρδιά μας.

Αυτό είναι τρομακτικό. Είναι επίσης υπέροχο. Όπως ψάλουμε τη Μεγάλη Παρασκευή: "Με το ξύλο του Σταυρού, η χαρά μπήκε στον κόσμο" (Ίδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ). Ας ευχαριστήσουμε τον Χριστό, τον Θεό μας και δίκαιο κριτή του κόσμου, που μας ξεχώρισε (βλ. Έξοδος 29.1) και μας παραχώρησε να γίνουμε εντελώς δικοί του. Ας προσευχηθούμε να γίνουμε άνθρωποι που μαρτυρούν τον Σταυρό στην πληρότητα αυτού που σημαίνει. Ας αποφασίσουμε να γίνουμε τέτοιοι. Άλλωστε, αυτό είναι το νόημά μας. Αμήν.