H άσκηση είναι ίδια. Είτε είναι σωματική είτε πνευματική. Και έχει τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά και τον ίδιο σκοπό. Τη βελτίωση, την ενδυνάμωση. Και όπως στη σωματική άσκηση, πριν ακόμα κουραστούμε πολύ, ακόμα μια μικρή φωνούλα που μας λέει ότι δεν αντέχουμε να συνεχίσουμε τη γυμναστική, έτσι και στη πνευματική, όταν αρχίσουμε πια και μπαίνουμε σε ένα κάποιο δρόμο, ακούμε μια φωνή μέσα μας που προσπαθεί να μας πείσει πόσο κουραστήκαμε. Μη βιαστείτε να απορρίψετε τη σωματική άσκηση ως υποδεέστερη της πνευματικής. Είναι εξίσου σημαντική καθώς η υγεία του σώματος και η ανθεκτικότητά του βοηθά στην υγεία του νου και τα δυο τους συνεργάζονται ώστε να μπορέσουμε να αγωνιστούμε για την πνευματική μας προκοπή. Ο νους δεν έχει κεντρική θέση με τη πνευματική ανάπτυξη, σε αντίθεση με το τι πιστεύεται από κοσμικούς ανθρώπους ή και από δυτικούς θεολόγους, αφού τη θέση αυτή τη κατέχει η καρδιά, αλλά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην επίτευξή της.
Ένα υγιές σώμα, υπηρετεί έναν υγιή νου και τα δύο μαζί συνεργάζονται και βοηθούν την πνευματική εξέλιξη. Υγιές σώμα δε σημαίνει μύες και τέτοια πράγματα. Υγιές μπορεί να είναι και ένα σώμα κάποιου που έχει κάποια αναπηρία. Σημαίνει σώμα που δεν είναι έρμαιο στις ανάγκες ή στις ορέξεις του. Και νους υγιής δεν είναι ο εύστροφος νους αλλά αυτός που δε γεννά ή αντιστέκεται στις κακές σκέψεις και ιδέες. Και οι αντιστάσεις γεννιούνται μέσα από την άσκηση και την κούραση, από τη προσπάθεια και τον κόπο. Έτσι λοιπόν η σωματική άσκηση όπως και η πνευματική, έχουν αποτέλεσμα όταν ξεπερνάμε τη ζώνη άνεσής μας και δυσκολεύουμε τον εαυτό μας. Οπότε καλό είναι να αγνοούμε τη μικρή φωνούλα στο κεφάλι μας η οποία έχει μάλλον ύποπτη προέλευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου