Κυριακή της Ορθοδοξίας

Η σημερινή πρώτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Γιορτάζουμε τη διατύπωση των δογμάτων της Εκκλησίας τα οποία μας κρατούν στην ορθή πίστη αλλά και το γεγονός της αναστήλωσης των εικόνων και την διακήρυξη πως δε λατρεύουμε τις εικόνες, το ξύλο και το χαρτί, αλλά αποτίνουμε τιμή στο εικονιζόμενο πρόσωπο. 

Εικόνα Θεού είναι και ο κάθε άνθρωπος. Δημιουργηθήκαμε κατ' εικόνα και αγωνιζόμαστε να φτάσουμε στο καθ' ομοίωσιν. Έτσι ο κάθε άνθρωπος έχει μια ιδιαίτερη ιερότητα, όχι μόνο η ψυχή του αλλά και το σώμα του. Και όταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η εικόνα αυτή καταστρέφεται, είτε από κάποια δολοφονική πράξη είτε από εξίσου δολοφονικές παραλείψεις θλιβόμαστε περισσότερο. Όχι γιατί φοβόμαστε τον θάνατο ή επειδή ξεχνάμε πως υπάρχει η Ανάσταση, την οποία όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα βιώσουμε ακολουθώντας τον Χριστό, αλλά επειδή μας θλίβει αυτή η υποβάθμιση του δώρου που ο Θεός έδωσε σε μας. Της ζωής. Όταν χάνονται ζωές στο βωμό του κέρδους ή της αδιαφορίας δεν πρόκειται - για τη χριστιανική οπτική- για μια εγκληματική πράξη. Πρόκειται για βλασφημία. 

Και τι κάνει ένας Χριστιανός απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση; Ποιο είναι το καθήκον του; Πέρασε η πρώτη εβδομάδα της νηστείας. Μιας περιόδου που χαρακτηρίζεται, εκτός από τη στέρηση κάποιων τροφών, από ησυχία και προσευχή. Η ησυχία βοηθά να καθαριστούμε από τα πάθη και η προσευχή να επικοινωνήσουμε με το Θεό. Μια καθαρά λατρευτική περίοδος θα έλεγε κάποιος. Τι είναι όμως λατρεία; Μας λέει ο Θεός μέσα από τον προφήτη Ησαϊα: "Το λόγο του Κυρίου ακούστε άρχοντες των Σοδόμων· μάθε το νόμο του Θεού μας, των Γομόρρων λαέ. «Τι μου χρειάζονται οι πολυάριθμες θυσίες σας;» λέει ο Κύριος. «Έχω χορτάσει από των κριαριών τα ολοκαυτώματα, από το πάχος των καλοθρεμμένων μοσχαριών. Το αίμα των ταύρων, των προβάτων και των τράγων δεν μ’ ευχαριστεί. Μπροστά μου ερχόσαστε να παρουσιαστείτε· αλλά ποιος σας το ζήτησε του ναού μου να πατάτε τις αυλές; Πάψτε πια να προσφέρετε ανώφελες θυσίες· μ’ αηδιάζει το θυμίαμα. Νουμηνίες και Σάββατα, προσκλήσεις σε γιορταστικές συνάξεις, ασέβειες μαζί με πανηγυρικές λατρείες δεν μπορώ να τ’ ανεχθώ. Απεχθάνομαι τις νουμηνίες σας και τις γιορτές σας! Για μένα είναι φορτίο· μού είναι βαρετό να τις ανέχομαι. Όταν υψώνετε τα χέρια σας, κλείνω τα μάτια μου να μη σας βλέπω. Κι όταν απανωτές λέτε τις προσευχές σας, εγώ δεν τις ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι στο αίμα βουτηγμένα. Λουστείτε κι εξαγνιστείτε, να μη βλέπουν τα μάτια μου τις πονηρές σας πράξεις· πάψτε να κάνετε το κακό. Μάθετε το καλό να κάνετε, τη δικαιοσύνη επιδιώξτε, τον καταπιεσμένο βοηθήστε· το δίκιο αποδώστε στο ορφανό, υποστηρίξτε την υπόθεση της χήρας". Και από το στόμα του προφήτη Αμώς: "Λέει ο Κύριος: «Μισώ, αηδιάζω τις γιορτές σας! Δε με αγγίζουν πια τα πανηγύρια σας. Ναι! Όταν μου προσφέρετε τα ολοκαυτώματα και τις αναίμακτες τις προσφορές σας, μ’ εξοργίζετε· αποτροπιασμό μου προκαλούνε τα θρεφτάρια, που τα προσφέρετε θυσία κοινωνίας. Πάψτε πια να με ξεκουφαίνετε με τους ύμνους σας. Τον ήχο από τις άρπες σας δεν θέλω πια να τον ακούω. Αντί γι’ αυτά, ας ρεύσει σαν νερό το δίκαιο άφθονο και η δικαιοσύνη σαν χείμαρρος αστείρευτος".

Ο Θεός δε σηκώνει ημίμετρα. Όταν λέμε πως προσευχόμαστε για κάτι δε μένουμε στα λόγια. Όταν ζητάμε κάτι στη προσευχή μας καλό είναι να γνωρίζουμε πως εμείς, οι πράξεις μας, οι καθαρισμένες από πάθη, είναι η απάντηση στις προσευχές αυτές. Προσευχόμαστε για να διορθωθούν τα λάθη και οι αδικίες αλλά και ορθώνουμε το ανάστημά μας απέναντί τους. Προσευχόμαστε να παρηγορήσει ο Κύριος τους θλιμμένους αλλά στεκόμαστε κι εμείς συμπαραστάτες δίπλα τους. Ζητάμε δικαιοσύνη και αγάπη αλλά αν εμείς δεν τις φέρουμε πώς περιμένουμε να εξαπλωθούν στον κόσμο; Η προσευχή δεν είναι μαγική επίκληση, είναι αφύπνιση πνευματική και κάλεσμα σε δράση. Η βασιλεία του Θεού δεν θα έρθει από το πουθενά στη γη, αν εμείς δε κινήσουμε τα χέρια και τα πόδια μας. 

Σήμερα, σε μια περίοδο ιδιαίτερης θλίψης, ίσως και οργής, εξαιτίας του σιδηροδρομικού ατυχήματος και πνευματικού αγώνα το κάλεσμα της Εκκλησίας μέσα από τις διδασκαλίες της για ορθή πίστη και γνήσια λατρεία είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Και η μετάνοια αυτή, διότι αυτό είναι η μετάνοια, η απόρριψη του παλαιού τρόπου ζωής με τη χλιαρή πίστη και τη ψεύτικη λατρεία, είναι ο δρόμος και ο τρόπος όχι μόνο για τη προσωπική σωτηρία του καθενός αλλά και για τη μεταμόρφωση του κόσμου όλου υπό το φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.