H μαγεία, η πραγματική, η υψηλή μαγεία, (δε μιλάω για κουκλάκια με καρφίτσες, κόκκινες κλωστές και ερωτικά φίλτρα ούτε για "μαγεία" τύπου Χάρι Πότερ που έτσι κι αλλιώς είναι κάτι άλλο), είναι ουσιαστικά η επανάληψη τους προπατορικού αμαρτήματος και του πύργου της Βαβέλ. Ενώ η προσευχή ζητά να πραγματωθεί το θέλημα του Θεού και τον φωτισμό της ψυχής αν και εφόσον Εκείνος το παραχωρήσει μετά από την απαραίτητη προσπάθεια, η μαγεία( η επίκληση "αγγέλων" και δαιμόνων μέσω τελετουργιών) επιζητά την πραγμάτωση του δικού μας θελήματος και τη απόκτησης μιας θέασης ή ενός βιώματος του πνευματικού κόσμου χωρίς τον κόπο που απαιτείται από τον Θεό. Πρόκειται για μια προσπάθεια λαθραίας θέωσης, μια απόπειρα απόσπασης ενός κομματιού της προ της Πτώσεως ζωής χωρίς τον εξαγνισμό και τη φώτιση. Γι' αυτό και η μαγεία είναι ταυτόσημη με την αμαρτία. Γιατί είναι ουσιαστικά η μεγάλη αμαρτία. Η προσπάθεια του ανθρώπου να φτάσει και να κατακτήσει τον Παράδεισο παρακάμπτοντας τον ίδιο το Θεό. Και αυτό πρέπει να μας θυμίζει την ιστορία ενός πολύ λαμπρού αρχαγγέλου που κάνοντας την ίδια απόπειρα βρέθηκε να έχει το βασίλειο που τόσο ποθούσε στο χώρο που ονομάζουμε κόλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου