Είπε ο Κύριος: «Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού».
O Χριστός δεν ήρθε για να καταδικάσει αλλά για να σώσει τον κόσμο. Δεν ήρθε για να στείλει τον άνθρωπο να καίγεται στη κόλαση ως τιμωρία για τις αμαρτίες του αλλά αντίθετα ήρθε να ανυψώσει τον άνθρωπο και να του χαρίσει την αιώνια ζωή. Να τον ανυψώσει όπως ύψωσε ο Μωυσής το χάλκινο φίδι στην έρημο και δεν δάγκωσαν τα φίδια τους Εβραίους, όπως υψώθηκε ο Τίμιος Σταυρός και από σύμβολο θανάτου και βασανιστηρίων έγινε σύμβολο αθανασίας μετά την Ανάσταση του Κυρίου.
Όμως πώς μας ανυψώνει ο Κύριος; Έτσι, μόνος Του, ανυψώνει τους πάντες ή όποιον θέλει Αυτός; Μήπως επιλέγει μετά από κλήρωση; Όχι βέβαια. Πάντα στη συνάντηση Θεού και ανθρώπου απαιτείται και η δική μας κίνηση εκτός από του Κυρίου. Και αυτή η κίνηση έχει να κάνει με την ανάληψη του σταυρού από μέρους μας. Όπως ο Χριστός θυσιάστηκε για να σωθούμε εμείς, έτσι κι εμείς οι χριστιανοί πρέπει να επιδείξουμε μια ανάλογη και μέχρι θυσίας αγάπη για τους άλλους συνανθρώπους. Γιατί όλη η γραφή στηρίζεται στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη προς τον άνθρωπο. Και τα δυο όμως προϋποθέτουν διάθεση θυσίας αλλιώς είναι μόνο παραφουσκωμένα λόγια.
Μόνο μέσω αυτού του είδους της αγάπης κινείται ο άνθρωπος προς τον Θεό και μόνο μέσω αυτής της αγάπης, ανοίγει ο δρόμος για τη Βασιλεία των ουρανών.
Έτσι λοιπόν, τώρα που πλησιάζει η γιορτή του Σταυρού καλό θα ήταν να αναλογιστούμε αν έχουμε τέτοιου είδους αγάπη. Να αναλογιστούμε αν ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος έχει πια τέτοια αγάπη. Και να σκεφτούμε μήπως η Εκκλησία δε λάμπει σήμερα όσο παλιά όχι επειδή κάποιες σκοτεινές δυνάμεις κάνουν υπόγειο πόλεμο αλλά επειδή μας λείπει ακριβώς αυτή η αγάπη. Μήπως αυτή ψυχρότητα που υπάρχει πια σε μας τους χριστιανούς θολώνει και την εικόνα του Χριστού;
Ευτυχώς έρχεται η γιορτή της Παγκόσμιας υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ήδη έχουμε μπει σε αυτή τη περίοδο, και μας δίνεται η ευκαιρία να αναλογιστούμε πόσο μας αγάπησε ο Χριστός, που έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε για να μας δώσει τη πολυπόθητη σωτηρία και να δούμε αν μπορούμε κι εμείς με τη σειρά μας να δείξουμε ένα ελάχιστο ποσοστό αυτής της αγάπης στον υπόλοιπο κόσμο ως μέλη του Σώματος του Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου