Σκεφτόμουν τι να γράψω και απόψε, οπότε μου ήρθε η ιδέα να γράψω τα πιο ανόητα πράγματα που έκανα για να εντυπωσιάσω κάποια κοπέλα. Χμμμ...λοιπόν, αυτά και πολλά είναι κα εξευτελιστικά κάποια οπότε μάλλον να το αφήσω προς ώρας, άσε που κάποια μάλλον θα τα πάρω στον τάφο μαζί μου. Οπότε...ας ασχοληθώ με κάτι πιο ευχάριστο και πιο ενδιαφέρον...χμμ... α, το βρήκα. Με το θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ!
Λοιπόν, η Βασίλισσα Ελισάβετ πέθανε. Και πλημμύρισε θλίψη ο κόσμος όλος. Βεβαίως και στην Ελλάδα καταθλιφτήκαμε πολύ όλοι εμείς που ονειρευόμαστε ένα πιο υψηλού επιπέδου, ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Και ναι, πιστεύω ότι πράγματι το συγκεκριμένο γεγονός μαζί με τη στέψη του Καρόλου(όλοι μαζί ας αναφωνήσουμε Long live the King! Ευχαριστώ) θα έπρεπε να μονοπωλήσει την ειδησεογραφία τόσο στα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές, τις ενημερωτικότατες εκπομπές, όσο και τις πρωινές εκπομπές πολιτιστικού περιεχομένου.
Ναι, σίγουρα υπάρχουν αυτοί που θα πουν: "Μα τι μας λες τώρα! Εδώ οι Τούρκοι μας απειλούν καθημερινά, ο πόλεμος στην Ουκρανία φέρνει μια ενεργειακή κρίση άνευ προηγουμένου κι εσύ μας λες για τη Βασίλισσα της Αγγλίας". Ναι θα υπάρξουν τέτοιοι τύποι. Άλλωστε η Ελλάδα πάντα στη πλειοψηφία της κατοικούταν από μίζερους καράβλαχους, που αράζανε στις καρέκλες μιας χασαποταβέρνας τρώγοντας σπληνάντερο και κοκορέτσι. Για όλους αυτούς ναι, υπάρχει αυτή η ειδησεογραφία που σας αξίζει.
Για εμάς όμως, που έχουμε έναν άλλον αέρα και που ο εκλεπτυσμένος ουρανίσκος μας δεν τέρπεται από ψημένα λίπη και εντόσθια και που η όσφρησή μας προσβάλλεται τα μάλα από την τσίκνα που διαχέεται και μολύνει την καθάρια αττική ατμόσφαιρα αυτή η είδηση, για την εκλιπούσα βασίλισσα μας έχει συνταράξει. Προσωπικά δε μπορώ καν να αντικρίσω το εξώφυλλο του Ρομπέν των Δασών. Είναι πραγματικά τέτοια η στεναχώρια μου που έχω αφήσει από την Πέμπτη τον φασιανό στο ψυγείο χωρίς να φάω μισή μπουκιά.
Βέβαια θα βρεθούν κάποιοι φουστανελοφόροι οι οποίοι θα μας τονίσουν πως επί βασιλείας της Ελισσάβετ οι Άγγλοι έκαναν στην Ελλάδα και τη Κύπρο φοβερά και τρομερά εγκλήματα. Τι να απαντήσει σε αυτούς τους θλιβερούς τύπους, σε αυτά τα απολιθώματα της ιστορίας; Πώς να τους δώσεις να καταλάβουν πως αν δε σε συνεπαίρνει ο ποιητικός λόγος του μεγάλου Χρήστου Ζαμπούνη και οι τόσο γλαφυρές αναλύσεις του περί βασιλικής οικογενείας, πρωτοκόλλου(αφήστε τα χυδαία λογοπαίγνια παρακαλώ), σαβουάρ βιβρ, βασιλικού οικογενειακού δέντρου, λόρδων κλπ; Χαμένα τα λόγια θα πάνε σαν πουλιά στο θλιμμένο, νεφελώδη βρετανικό ουρανό.
Έτσι λοιπόν, σαν ένα τελευταίο φόρο τιμής, θα γονατίσω στο ένα μου γόνατο, θα κρατήσω ένα λεπτό σιγής και μετά θα αναφωνήσω με καυτά δάκρυα να κυλούν από τα πράσινα μάτια μου(καταλαβαίνετε πως αυτή η αναφορά είναι περιττή αλλά δίνει μια τσαχπίνικη νότα ωραιοπάθειας) "The Queen is dead! Long live the King"!
Άει στα κομμάτια συγκινήθηκα πάλι σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου