π.Georges Massouh
Ορισμένοι Ορθόδοξοι της Αντιοχείας στοιχειώνονται από όνειρα μιας αφύπνισης που τους οδηγεί σε πτήσεις φαντασίας και τους αποξενώνει από την περιβάλλουσα πραγματικότητα. Αυτά τα όνειρα αφύπνισης εμποδίζουν αυτούς που τα έχουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τους ρίχνουν στα χέρια της φανταστικής ψευδαίσθησης που ικανοποιεί κρυφές επιθυμίες που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν στην πραγματική ζωή. Ξεφεύγουν από την πραγματικότητα αναζητώντας ένα χαμένο παράδεισο που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αναζητούν έναν φανταστικό παράδεισο. Αλλά τα όνειρά τους παραμένουν μια ασυνάρτητη συλλογή εικόνων και ιδεών που αντικατοπτρίζουν συμπτώματα συμπλεγμάτων και ψυχολογικών προβλημάτων.
Τα όνειρά τους έχουν οδηγήσει στην απομάκρυνση και τους οδήγησαν να αναζητήσουν έναν άχρηστο και άσκοπο ρόλο. Κυνηγούν μια δελεαστική και απατηλή ψευδαίσθηση σαν τους ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από ηλίαση. Προσπαθούν να την αγγίξουν, αλλά βρίσκουν πλήρη αποτυχία. Ο αντικατοπρισμός της κενής δόξας, το δέλεαρ της εξουσίας και ο πειρασμός του κέρδους είναι αυτό που αναζητούν κάτω από το δυνατό και ευγενές λάβαρο της Εκκλησίας. Ο Σατανάς ντύνεται με μανδύα φωτός, αυτό δεν λέει ο Απόστολος Παύλος;
Υπάρχουν αυτοί που ονειρεύονται να αποκαταστήσουν τη δόξα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της πρωτεύουσας της Κωνσταντινούπολης και απόδειξη αυτού είναι ότι θέτουν το λάβαρο του βυζαντινού κράτους ως έμβλημά τους , σαν να μην ήταν η ορθόδοξη πίστη αληθινή χωρίς την επιστροφή μιας αυτοκρατορίας της οποίας η συμπεριφορά δεν ήταν καλύτερη από "τους βασιλιάδες αυτού του κόσμου". Πόσες σφαγές, εγκλήματα και κατοχές διαπράχθηκαν στο όνομα του Χριστιανισμού; Πόσες φορές οι Πατέρες της Εκκλησίας, κύριοι μεταξύ τους ο Άγιος Αμβρόσιος του Μιλάνου και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, συγκρούστηκαν με τους αυτοκράτορες εξαιτίας της κατάχρησης της εξουσίας και της παραμέλησης των διδασκαλιών του Ευαγγελίου.
Η αντιοχειανή εμπειρία του κράτους διαφέρει από την μεταγενέστερη βυζαντινή και ρωσική εμπειρία. Η Εκκλησία της Αντιόχειας δεν έχει κυριαρχήσει ποτέ στη χώρα μας, δόξα τον Θεό. Η Εκκλησία της Αντιόχειας δεν αμαυρώθηκε από την κηλίδα αυτού του κόσμου, των ισχυρών και των τυράννων. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να φροντίσει τις χώρες και τους λαούς της και να εργαστεί για να συνειδητοποιήσει τη Βασιλεία στο εδώ και τώρα, όπου ζει περιμένοντας την αναγγελία της Βασιλείας που πρόκειται να έρθει. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα εκτός από το να δώσει μαρτυρία του Δασκάλου της, του Κυρίου της, του Λυτρωτή της με το λόγος,την σκέψη και την πράξη. Δεν αρνήθηκε το σταυρό της. Τον έφερε για να σταυρωθεί για την αγάπη, όχι για να σταυρώσει με μίσος τους άλλους για χάρη της γήινης δόξας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει συνειδητοποιήσει ότι η αγιότητα δεν ανήκει σε γη ή πόλεις ή μέρη. Όλα αυτά είναι απλά σκόνη. Μάλλον, η αληθινή αγιότητα είναι ένας υψηλός στόχος που καλούνται να αποκτήσουν τα ανθρώπινα όντα, η σάρκα και το αίμα. "Ούτε σε αυτό το βουνό ούτε στην Ιερουσαλήμ θα λατρεύετε τον Πατέρα ... Εκείνοι που λατρεύουν αληθινά τον Πατέρα λατρεύουν με πνεύμα και αλήθεια», είπε ο Κύριος σθεναρά στη Σαμαρείτιδα. Εκεί όπου είναι η Εκκλησία (δηλαδή η ομάδα των πιστών που ονομάζεται από εκείνο τον τόπο), εκεί θα είναι ο Κύριος. Ο Ιουδαϊσμός δεν κατανόησε αυτά τα λόγια και συνέχισε να εργάζεται για να επιστρέψει στην Παλαιστίνη. Το τίμημα της επιστροφής του ήταν η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από τη γη του μετά από πολέμους, συγκρούσεις και σφαγές που κόστισαν χιλιάδες θύματα. Πόσο μεγάλο θα ήταν το τίμημα μιας επιστροφής στην Κωνσταντινούπολη, αν τα μέσα ήταν διαθέσιμα; Πόσο μεγάλο θεωρούν αυτοί οι άνθρωποι ότι θα είναι το τίμημα για την αποκατάσταση της δόξας της αυτοκρατορίας τους;
Αυτά τα φανταστικά όνειρα που παίρνουν τη μορφή ενώσεων, ομάδων και κομμάτων γυρεύουν μια Ανδαλουσία που χάθηκε και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Είναι όνειρα θερινής νυκτός το καταμεσήμερο, όταν η τεμπελιά και η υπνηλία καταλαμβάνουν τις αδύναμες ψυχές: «Σώσε μας, Κύριε, από τον δαίμονα της μεσημβρίας ». Αντί οι Ορθόδοξοι να εργάζονται για να σιγουρέψουν την παρουσία τους στη Βηρυτό, την Τρίπολη, το Ακάρ, τη Δαμασκό, την Χομς, το Χαλέπι και την Χαμά ... και αντί να προσπαθούν επειγόντως να επιστρέψουν στα χωριά από τα οποία εκδιώχθηκαν στα βουνά κοντά στη Βηρυτό, προσπαθώντας να σταματήσουν την έξοδο σε χώρες με ισχυρές οικονομίες, βλέπετε μερικούς ανθρώπους να διασκεδάζουν με χίμαιρες που δεν εξαλείφουν την πείνα.
Ιδιαίτερα αξίζει να επιτιμήσουμε το γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις φαντασιώσεις δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν ιερά ονόματα που προσδίδουν στον εαυτό τους, ειδικά τη λέξη "Ορθόδοξος" και τα παράγωγά του, τα οποία διαλαλούν στην αγορά μισητού σεκταριανισμού που κυριαρχεί στις καρδιές και τα μυαλά στο Λίβανο. Υπάρχει ένα "Κόμμα του Θεού" και ένα κόμμα που οικειοποιείται τον σταυρό, ένα κόμμα που ισχυρίζεται ότι μιλά στο όνομα των Χριστιανών και κόμματα με ισλαμικά ονόματα ... και τώρα μερικοί Ορθόδοξοι έχουν πάρει σειρά για να αλλάξουν την Εκκλησία του Κυρίου, την οποία λύτρωσε με το αίμα Του, σε ένα σεχταριστικό κόμμα. Η Ορθοδοξία είναι πάρα πολύ πολύτιμη για να διαστρεβλωθεί και να παραχαραχθεί η ιστορία της από μερικούς ανθρώπους που επιδιώκουν να πάρουν τη σειρά τους εις βάρος μιας ζωντανής παράδοσης που χαρακτηρίζεται από αληθινή μαρτυρία στον Χριστό Θεό τον Λυτρωτή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου