Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,από τις μεγάλες τάξεις του δημοτικού δηλαδή,είχα έναν άκρως παράλογο και προβληματικό τρόπο στην επιλογή ανθρώπων που αποφάσιζα να συμπαθήσω και να εμπιστευτώ.
Τα κριτήρια διαφορετικά κάθε φορά.Χωρίς κάποια σειρά ή προγραμματισμό.Το μόνο σταθερό σημείο,το υψηλότατο ποσοστό αποτυχίας της μεθόδου.
Παρ' όλα αυτά,κι ενώ η μέθοδος απέτυχε στο δημοτικό,το γυμνάσιο και το λύκειο,στα φοιτητικά χρόνια και τέλος πάντων μέχρι σήμερα,δεν την άλλαξα.Εξακολουθώ να δείχνω τον ίδιο ενθουσιασμό,να χρησιμοποιώ τα ίδια κριτήρια που αποτυγχάνουν,να κάνω τα ίδια λάθη.
Όχι από εγωισμό ή μαζοχιστική διάθεση.Αλλά επειδή πιστεύω πως τα λάθη είναι αυτά που γλυκαίνουν τη ζωή.Μέσω των λαθών στις διαπροσωπικές σχέσεις ωριμάζεις,μαθαίνεις και εξελίσσεσαι.
Δεν θα άλλαζα ούτε μισή λάθος εκτίμηση που έχω κάνει για ανθρώπους.Αντίθετα θα άλλαζα πολλές σωστές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου