Του Τεύκρου Σακελλαρόπουλου (Teucris)
Πριν από λίγες ημέρες Ελληνισμός γιόρτασε μία σπουδαία λέξη: Το ΟΧΙ. Ανεξαρτήτως εάν το ΟΧΙ ειπώθηκε από έναν δικτάτορα, σαφώς εξέφραζε την διάθεση του Ελληνικού λαού να αρνηθεί έναν εκβιασμό, να αντισταθεί σε ένα φασιστικό καθεστώς και φυσικά να μην δεχθεί να ξεπουλήσει την εθνική του κυριαρχία, σε έναν πανίσχυρο τότε αντίπαλο.
Πάντα ο Ελληνικός λαός εκφραζόταν καλύτερα με το ΟΧΙ. Μην ξεχνάμε πως η παράδοση στους Γερμανούς ναζί υπογράφτηκε από έναν Τσολάκογλου, έναν προδότη και μάλιστα στρατηγό, τον οποίον δεν πρόλαβε να καθαιρέσει η έστω -τονίζω- φασιστική κυβέρνηση του Ι. Μεταξά.
Η Ελληνική ιστορία βρίθει προδοτών, οι οποίοι ενάντια στην θέληση του λαού της μετέτρεψαν την αγωνιστική του διάθεση σε άνευ όρων ατιμωτική παράδοση.
Αλλά ο στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι ακριβώς το ΟΧΙ. Το ΟΧΙ ειπώθηκε και γνωρίζουμε πως οδήγησε στο έπος του 40. Εάν ήταν ΝΑΙ, όπως του Τσολάκογλου θα ήταν μία παράδοση, όπως και έγινε. Εάν τα ΝΑΙ ήταν δύο δεν γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε. Εάν όμως τα ΝΑΙ ήταν… τρία, τι θα συνέβαινε ενδεχομένως;
Πάντα ο Ελληνικός λαός εκφραζόταν καλύτερα με το ΟΧΙ. Μην ξεχνάμε πως η παράδοση στους Γερμανούς ναζί υπογράφτηκε από έναν Τσολάκογλου, έναν προδότη και μάλιστα στρατηγό, τον οποίον δεν πρόλαβε να καθαιρέσει η έστω -τονίζω- φασιστική κυβέρνηση του Ι. Μεταξά.
Η Ελληνική ιστορία βρίθει προδοτών, οι οποίοι ενάντια στην θέληση του λαού της μετέτρεψαν την αγωνιστική του διάθεση σε άνευ όρων ατιμωτική παράδοση.
Αλλά ο στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι ακριβώς το ΟΧΙ. Το ΟΧΙ ειπώθηκε και γνωρίζουμε πως οδήγησε στο έπος του 40. Εάν ήταν ΝΑΙ, όπως του Τσολάκογλου θα ήταν μία παράδοση, όπως και έγινε. Εάν τα ΝΑΙ ήταν δύο δεν γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε. Εάν όμως τα ΝΑΙ ήταν… τρία, τι θα συνέβαινε ενδεχομένως;
Το ερώτημα δεν είναι τόσο ρητορικό ή φιλοσοφικό, όσο εξ αρχής φαίνεται. Είναι άκρως ρεαλιστικό και προέρχεται από μία αληθινή ιστορία με τεράστιες ουσιαστικές επιπτώσεις.
Ο Ραββίνος Ρουβέν Ίσραελ Κόττ ήταν ένας εξαιρετικής ευφυίας και ήθους Εβραίος στην Πολωνία. Γεννημένος το 1897 σε νεαρότατη ηλικία έδειξε τις ικανότητές του και ανέλαβε διδασκαλικό αξίωμα μόλις στα 17 του χρόνια.
Μετά το 1920 αν και ο Εβραϊκός πληθυσμός ζούσε σε πολύ καλές συνθήκες στην Πολωνία, ο Ρουβέν διείδε πως τα πράγματα δεν έβαιναν καλώς. Οι μεγάλοι δάσκαλοι βλέπετε δεν αρκεί να μεταδίδουν γνώσεις, πρέπει να αποπνέουν και προφητεία. Και δεν είχε καθόλου άδικο. Το ναζιστικό μαύρο πέπλο απλωνόταν άκρως απειλητικό στην γειτονική Γερμανία.
Ο Ρουβέν αμέσως παρότρυνε τους συμπατριώτες του να αναχωρήσουν από την επισφαλή Πολωνία προς την Γη της Επαγγελίας. Τότε όμως το σημερινό Ισραήλ ήταν υπό Βρετανική εντολή. Και οι πολύ ικανοί στα διεθνή ζητήματα Βρετανοί απαγόρευαν την είσοδο πέραν ενός συγκεκριμένου αριθμού Εβραίων μεταναστών εκεί. Βλέπετε δεν έγινε τυχαία αυτοκρατορία η Αγγλία. Γνώριζε πως να διαχειρίζεται τους λαούς, προς.,, όφελός της όμως μόνο.
Ο Ρουβέν ωστόσο ανακάλυψε μία αδυναμία του συστήματος. Η απαγόρευση στον αριθμό μεταναστών αφορούσε οικογένειες και όχι άτομα. Τότε σκέφτηκε να “αυξήσει” τον αριθμό των μελών κάθε οικογένειας στα… 12 άτομα, ώστε να μεταναστεύει, σαφώς μεγαλύτερος αριθμός Εβραίων στην Παλαιστίνη.
Το σκεπτικό ήταν πολύ ευφυές αλλά προϋπέθετε τον… μετασχηματισμό ξένων μεταξύ τους ατόμων σε μία οικογένεια. Και από πολιτειακής απόψεως, νέα (πλαστά) διαβατήρια και προφανώς δωροδοκίες.
Η δράση του Ρουβέν έγινε κάποια στιγμή αντιληπτή από τις Πολωνικές αρχές και συνελήφθη. Επί μήνες κρατήθηκε στις φυλακές και μάλιστα κόντεψε να πεθάνει από την πείνα διότι ακολουθούσε την Εβραϊκή δίαιτα, η οποία προφανώς δεν προσφερόταν στις όχι και τόσο… πολυτελείς Πολωνικές φυλακές. Η κόρη του, του έφερνε φαγητό όλο αυτό το διάστημα καλύπτοντας μία διαδρομή δύο ωρών με το τραίνο σε καθημερινή βάση.
Κάποια στιγμή αποφασίστηκε να εκδικαστεί η υπόθεσή του, περί δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων. Όταν του το ανακοίνωσε ο αδελφός του, ο οποίος τον επισκέφθηκε στην φυλακή, ο Ρουβέν του ενεχείρισε ένα σημείωμα στο οποίο έκπληκτος ο αδελφός του διάβασε, πως του ζητούσε να προσλάβει τον καλύτερο αλλά και σκληρότερο αντισημίτη δικηγόρο της Βαρσοβίας!
Μερικοί νόμισαν πως η φυλακή τον είχε κάνει να χάσει το μυαλό του. Αλλά ο αδελφός του δεν είχε την ίδια άποψη και όντως προσέλαβε τον καλύτερο μεν δικηγόρο της Βαρσοβίας, ο οποίος όμως ήταν και σφοδρός πολέμιος των Εβραίων.
Οι Πολωνικές αρχές επέτρεψαν μόνο τρία λεπτά ακρόασης μεταξύ Ρουβέν και του δικηγόρου του, ελάχιστα πριν αρχίσει η δίκη.
Μετά τη συνάντηση των τριών λεπτών ο αντισημίτης δικηγόρος απήγγειλε μία λαμπρή αγόρευση και ο Ρουβέν αθωώθηκε! Έκπληκτοι όλοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πως συνέβη το γεγονός αυτό.
Ο Ρουβέν όμως τους εξήγησε:
Οταν εισήλθε στο κελί του ο δικηγόρος, του έθεσε τρεις απλές ερωτήσεις:
Μισείς τους Εβραίους;
Θέλεις να με δεις να σαπίζω και να πεθαίνω στην φυλακή;
Θα ήθελες να φύγουν όλοι οι Εβραίοι από την Πολωνία;
Και ο αντισημίτης δικηγόρος απάντησε με τρία ΝΑΙ.
Τότε ο Ρουβέν του πρότεινε αντί να τον αφήσει να σαπίσει στην φυλακή να τον απελευθερώσει και αυτός να κανονίσει να διώξει όλους τους Εβραίους από την Πολωνία προς την Γη του Ισραήλ.
Ο δικηγόρος δέχτηκε και όχι μόνον αυτό, αλλά στην πορεία και ο ίδιος συμμετείχε στο σχέδιο για να μεταναστεύσουν (κατά τον δικηγόρο… ξεκουμπιστούν σε λαϊκότερη γλώσσα) όσο το δυνατόν περισσότεροι Εβραίοι από την Πολωνία!
Και με τρία ΝΑΙ, το σημαντικότερο από τα οποία ήταν το τρίτο και τελευταίο ο Ρουβέν επέτυχε τον στόχο του! Σήμερα μισό εκατομμύριο Εβραίοι του Ισραήλ είναι απόγονοι εκείνων των διασωθέντων.
Δυστυχώς ο ίδιος ο Ρουβέν ήθελε να είναι ο τελευταίος, ο οποίος θα εγκατέλειπε την Πολωνία, αφού προηγουμένως θα είχε διασώσει όλους του υπολοίπους, αλλά δεν πρόλαβε. Το 1942 δολοφονήθηκε από τους ναζί στο Άουσβιτς.
Και το (πολύ) σπουδαίο μήνυμα αυτής της αληθινής ιστορίας είναι ως εάν ένα ΟΧΙ μπορεί να εμπνεύσει έναν ολόκληρο λαό να μεγαλουργήσει, τρία ΝΑΙ μπορούν μέσα σε μόλις τρία λεπτά, εάν τεθούν τα ερωτήματα σωστά, ακόμα και από έναν ασήμαντο άνθρωπο, να επιτύχουν θαύματα πέραν από κάθε όριο και λογική.
Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είσαι ΕΣΥ στην καθημερινή ζωή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου