Τις τεράστιες διαφορές που χωρίζουν την Ευρώπη, και την Δύση γενικότερα, από ένα μεγάλο τμήμα του Ισλάμ έφερε και πάλι στο προσκήνιο η περιπέτεια της χριστιανής Άσια Μπίμπι. Αν και το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν την αθώωσε, αναιρώντας τις προηγούμενες καταδίκες της σε θάνατο για βλασφημία, η ίδια παραμένει στην φυλακή, ενώ η οικογένειά της ζητά άσυλο. Αφορμή οι γενικευμένες ταραχές που ξέσπασαν στην χώρα, εξαιτίας της αθώωσής της.
Η Άσια Μπίμπι είναι σήμερα μία πενηντάχρονη γυναίκα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, η οποία ποτέ στην ζωή της δεν είχε φανταστεί ότι θα απασχολούσε την διεθνή κοινότητα. Ήταν και παραμένει άλλωστε μία φτωχή αγράμματη γυναίκα και όλη της η ζωή απείχε πολύ από αυτό που τελικά έγινε: Ένα σύμβολο για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανεξιθρησκίας.
Η Άσια Μπίμπι ήταν μία απλή γυναίκα που δούλευε σε αγροτικές δουλειές στο Παντζάμπ (Πέντε Νερά), την περιοχή που οι Αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν Πενταποταμία και το 1947 μοιράστηκε ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Στα χωράφια του πακιστανικού Παντζάμπ, έξω από την Λαχώρη, βρισκόταν και εκείνη την ημέρα του 2009 που η Ιστορία αποφάσισε να της μιλήσει.
Για ένα ποτήρι νερό και την δόξα του Προφήτη
Κουρασμένη από την δουλεία και την ζέστη η Άσια Μπίμπι ζήτησε από δύο γειτόνισσές της, με τις οποίες δούλευαν μαζί, ένα ποτήρι νερό. Επικαλούμενες θρησκευτικούς λόγους οι δύο μουσουλμάνες αρνήθηκαν να το μοιραστούν μαζί της με αποτέλεσμα να «λογοφέρουν».
Λίγες ημέρες αργότερα, οι δύο μουσουλμάνες ανέφεραν το περιστατικό σε έναν ιμάμη της περιοχής, ο οποίος κατηγόρησε την Άσια Μπίμπι ότι «προσέβαλε» τον Προφήτη. Η ίδια το αρνήθηκε, όμως ο ιμάμης προσέφυγε στην αστυνομία, η οποία ξεκίνησε έρευνα για το συμβάν. Τελικά η χριστιανή Άσια Μπίμπι συνελήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη με βάση άρθρο του Ποινικού Κώδικα του Πακιστάν, το οποίο προβλέπει την θανατική ποινή σε περιπτώσεις βλασφημίας. Το 2010, η πενηντάχρονη σήμερα χριστιανή, καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό, ενώ όλες οι εφέσεις που έκανε απορρίφθηκαν, η μία μετά την άλλη.
Η Άσια Μπίμπι, η οποία πάσχει από άσθμα, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, όμως η πρώτη εκδίκαση της υπόθεσής της, η οποία ήταν προγραμματισμένη για το 2016, ματαιώθηκε. Αιτία; Η αιφνίδια παραίτηση ενός από τους τρεις δικαστές.
Απειλές μέχρι την δικαίωση
Από το 2009 μέχρι σήμερα η Άσια Μπίμπι έδινε έναν μαραθώνιο δικαστικό αγώνα, ενώ την ίδια ώρα δεχόταν απειλές η ίδια και η οικογένειά της. Ο σύζυγός της μάλιστα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή, όπου έμεναν, και να μετακομίσει, μαζί με τις δύο μικρότερες κόρες τους, σε μία παραγκοσυνοικία της Λαχώρης.
Παραλλήλως όμως η Άσια Μπίμπι άρχισε να αναδεικνύεται σε σύμβολο. Πάνω στον δικαστικό αγώνα που έδινε πρόβαλαν τις αντιρρήσεις τους όλοι οι επικριτές του συγκεκριμένου νόμου, ο οποίος χρησιμοποιείται συχνά στο Πακιστάν από ιδιοτελείς πολίτες για την επίλυση άσχετων με την βλασφημία του Προφήτη διαφορών.
Όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκαν στο πλευρό της αρκετοί ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολλές δυτικές και χριστιανικές οργανώσεις, ενώ η περίπτωσή της κίνησε το ενδιαφέρον του πάπα Βενέδικτου, όπως και του διαδόχου του, πάπα Φραγκίσκου. Υπό τον φόβο μάλιστα να την σκοτώσουν μέσα στην φυλακή, μεταφέρθηκε στην απομόνωση, στις γυναικείες φυλακές του Μουλτάν.
Η Άσια Μπίμπι βρήκε υποστήριξη και σε πολιτικούς του Πακιστάν. Αυτή όμως ήταν περιορισμένη, καθώς δύο από τα πολιτικά πρόσωπα που την υπερασπίστηκαν το πλήρωσαν με την ζωή τους. Ο ένας από αυτούς μάλιστα, ο κυβερνήτης του Παντζάμπ, Σαλμάν Τασίρ, δολοφονήθηκε το 2011 από έναν σωματοφύλακά του, ο οποίος κυριολεκτικά τον γάζωσε με 29 σφαίρες. Ο δολοφόνος καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 2016, αυτό όμως εξόργισε τους εξτρεμιστές, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους, ζητώντας και τον δικό της θάνατο.
Το τριήμερο της οργής
Την περασμένη Τετάρτη, η Πακιστανή Άσια Μπίμπι αθωώθηκε για την κατηγορία της βλασφημίας του Προφήτη, όμως, πριν ακόμη ο δικαστής βγάλει την απόφαση, σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές είχαν αρχίσει τις κινητοποιήσεις. Κλείνοντας δρόμους σε πολλές πόλεις του Πακιστάν, οι διαδηλωτές, καθοδηγούμενοι από την ακραία οργάνωση Τεχρίκ-ε-Λαμπάικ Πακιστάν (TLP), ζητούσαν τον θάνατο της πενηντάχρονης, αλλά και των δικαστών που την αθώωσαν .
Ακολούθησε ένα τριήμερο ταραχών με τον πρωθυπουργό Ίμραν Καν να απευθύνει διάγγελμα και να προειδοποιεί τους διαδηλωτές ότι η κυβέρνηση δεν θα ανεχθεί καταστροφές και βία. Είχε προηγηθεί όμως προτροπή του συνιδρυτή του ισλαμιστικού κόμματος TLP, ο οποίος καλούσε τους πολίτες να ανατρέψουν την κυβέρνηση και τους συνεργάτες των δικαστών να τους σκοτώσουν.
Τελικά επήλθε συμφωνία για αναστολή των κινητοποιήσεων με αντάλλαγμα να απαγορευτεί στην Άσια Μπίμπι η έξοδος από τη χώρα και να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι συλληφθέντες διαδηλωτές. Το ερώτημα είναι βέβαια, αν μπορεί να μείνει και στην χώρα, μέσα σε αυτό το κλίμα. Ήδη ο σύζυγός της ζητά πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ, την Βρετανία ή τον Καναδά, απευθυνόμενος προσωπικά στον Τραμπ, την Μέι και τον Τριντό.
Ο δικηγόρος της πάντως έφυγε ήδη το Σάββατο από το Πακιστάν για την Ευρώπη, δηλώνοντας ότι φοβάται για τη ζωή του και ότι «πρέπει να μείνει ζωντανός γιατί πρέπει να συνεχίσει τον δικαστικό αγώνα για την ‘Ασια Μπίμπι». Σε ό,τι αφορά την συμφωνία της κυβέρνησης με τους διαδηλωτές εκτίμησε ότι αυτή προδικάζει, ότι η εντολέας της, παρά την αθώωσή της, θα παραμείνει στην φυλακή.
Νέα παράδοση
Η κυβέρνηση του Ίμραν Καν κατηγορήθηκε έντονα για αυτήν την συμφωνία, η οποία δημιουργεί, σύμφωνα με δημοσιεύματα δυτικών εφημερίδων, μία «νέα παράδοση».
Η Daily μάλιστα, έκανε λόγο για υποχώρηση «απέναντι σε βίαιους εξτρεμιστές που δεν πιστεύουν ούτε στη δημοκρατία ούτε στο Σύνταγμα». Σχολίασε επίσης ότι ο λόγος του πρωθυπουργού Ίμρα Καν, την περασμένη Τετάρτη, «ήταν ήδη καταδικασμένος για τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας». Την Ιστορία άλλωστε την γράφουν αυτοί που αντιστέκονται και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να υποκύπτουν στις πιέσεις όχλων.
Αυτό έκαναν για την Ευρώπη, αιώνες πριν, φωτεινά πνεύματα, όπως ο Γαλιλαίος και ο Τζιορντάνο Μπρούνο, πριν οδηγηθεί αυτή η ήπειρος στον δρόμο του Βολταίρου, του Διαφωτισμού και της Ανεξιθρησκίας. Αυτός ο δρόμος όμως δεν ήταν σπαρμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αίμα, ενίοτε των πλέον επιφανών Ευρωπαίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου