Σοφιστείες...

Δεν είμαι σοφός άνθρωπος. Πραγματικά,κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει για κάτι τέτοιο.

Γνωρίζω όμως από λάθη.Μάρτυς μου ο Θεός, από τις 100 αποφάσεις που έχω πάρει, οι 95 τουλάχιστον ήταν λανθασμένες.Και το κακό είναι ότι αν γύρναγα πίσω, πάλι τις ίδιες αποφάσεις θα έπαιρνα.

Τέλος πάντων,μπορεί να μην είμαι σε θέση να μιλήσω με λόγια βαθιάς σοφίας και πνευματικότητας(δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς) αλλά όταν βλέπω μια απόφαση που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια κάποιον-α να χτυπά με δύναμη την κεφάλα του/της στον τοίχο το καταλαβαίνω.Και προειδοποιώ.


Αναρωτιέμαι πως γίνεται άνθρωποι που έχουν -και λόγω θέσεως(θέση την οποία ήθελαν και κατάφεραν να πάρουν μετά από ώρες καλοπιάσματος,δώρων,διαπραγματεύσεων,υποχωρήσεων κλπ)- αναλάβει να καθοδηγούν ανθρώπους στη ζωή τους, να μην βλέπουν και να μη μιλάνε.Πολλές φορές δε, να παροτρύνουν την συνέχιση της πορείας προς το ντουβάρι.

Τελικά τι είναι σημαντικό.Να κάνεις ή να πεις αυτό που είναι το καλύτερο για τον άλλον που σε εμπιστεύεται έστω κι αν σε αντιπαθήσει ή απλά να είσαι αρεστός κι ας φάνε κάποιοι τα μούτρα τους;

Τροφή για σκέψη μάγκες...