Μεγαλύτερη ανοησία από τον "περιορισμό της θρησκείας στον ιδιωτικό χώρο" πραγματικά δεν πρέπει να έχω συναντήσει πουθενά.Και δεν μου κάνει εντύπωση ότι είναι ιδέα που γεννήθηκε από τον λεγόμενο "δυτικό πολιτισμό".
Ο πιστός,ο πραγματικά πιστός,δεν μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε χωρίς η πίστη του να είναι βασικό συστατικό.Δεν έχει σημασία αν ένας Ορθόδοξος,για παράδειγμα μια που ζούμε σε χώρα Ορθοδόξων,δεν αναφέρει ούτε μια φορά το όνομα του Χριστού δημόσια. Ό,τι κι αν λέει , ό,τι κι αν κάνει έχει αναφορά στον Χριστό και την Εκκλησία.
Το ζητούμενο για την Εκκλησία δεν είναι να έχει κάποιο συγκεκριμένο δημόσιο λόγο.Το ζήτημα για την Εκκλησία είναι να μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων.Να τους εμπνεύσει και να τους οδηγήσει στη σωτηρία.Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η Εκκλησία(λαός και κλήρος,για να μην έχουμε παρεξηγήσεις) δεν μπορεί να εκφράσει άποψη για θέματα της καθημερινότητας εφόσον απασχολούν τους πιστούς.Αυτό λέγεται φίμωση,έστω με την ταμπέλα της "προοδευτικότητας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου