Ο Συμεών ο Θεοδόχος και η προφήτιδα Άννα είναι δυο πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα που συνδέονται με τη γιορτή της Υπαπαντής.Δύο άνθρωποι που έζησαν γνήσια πνευματική ζωή,με προσευχή,νηστεία,ανάγνωση των Γραφών και φιλανθρωπία.Μια ζωή η οποία προσέλκυσε το Άγιο Πνεύμα.Και στους δύο δόθηκε το προφητικό χάρισμα.Και οι δύο περίμεναν(ή μάλλον έλπιζαν) να δουν τον Μεσσία.Και οι δύο αξιώθηκαν να Τον δουν στα βαθειά γεράματά τους.
Η Εκκλησία αφιερώνει πολύ χρόνο και κόπο(αν το κάνει σωστά ή λάθος είναι άλλο θέμα)στην διαποίμανση των νέων.Νομίζω όμως ότι αφήνει λίγο στο περιθώριο τους ηλικιωμένους.Κάπου θεωρούμε την παρουσία τους δεδομένη,ίσως λόγω του φόβου της ασθένειας και του θανάτου.Ή ίσως να πιστεύουμε ότι ό,τι έχει να κάνει ο άνθρωπος για να σώσει την ψυχή του πρέπει να το κάνει εγκαίρως και μετά κατασταλάζει.Αυτό όμως δεν ισχύει καθόλου μα καθόλου.Άλλωστε το αποδεικνύουν οι δυο αυτοί άνθρωποι,ο Συμεών και η Άννα.Με μια παιδική χαρά γέμισε η ψυχή τους όταν αντίκρισαν τον μικρό Ιησού.Δεν ήταν ο φόβος της αρρώστιας ή του θανάτου που τους διατηρούσε στην ενάρετη ζωή.Ήταν αυτή η άσβεστη δίψα να συναντήσουν τον Μεσσία.Για πόσους ηλικιωμένους που εκκλησιάζονται μπορούμε να το πούμε αυτό;Ή μήπως η μετάνοια έχει ημερομηνία λήξεως;Μέχρι και τη τελευταία στιγμή μπορεί να αλλάξει κάποιος και να σωθεί.
Μήπως καλό θα ήταν να δούμε λίγο και την ποιμαντική των ηλικιωμένων όχι σαν ανθρώπων πιο δεκτικών λόγω της εγγύτητας του θανάτου και της απώλειας των δυνάμεων αλλά ως ανθρώπων με ψυχή το ίδιο δυναμική και το ίδιο ανήσυχη όσο των νεώτερων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου