Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της.
Η Χαναναία είναι ένα υπόδειγμα υπομονής και ταπείνωσης. Ακολουθεί τον Χριστό και Τον παρακαλά να την βοηθήσει και να θεραπεύσει την κόρη της που ταλαιπωρείται από δαιμόνιο. Κι ενώ ο Ιησούς την αγνοεί αρχικά αυτή δεν απελπίζεται και δεν εκνευρίζεται. Συνεχίζει να Τον ακολουθεί και να Τον παρακαλεί. Και κάποια στιγμή, αφού οι μαθητές Του τον παρακάλεσαν να τη διώξει γυρνά στη Χαναναία και της λέει λόγια που θα αποθάρρυναν κάθε άλλον: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες» και «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». Την παρομοιάζει δηλαδή, αυτή ως ειδωλολάτρισσα με τα αδέσποτα σκυλιά. Όμως η Χαναναία απαντά πως «και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Η υπομονή και η ταπείνωσή της είναι αδιαμφισβήτητα σημάδια που επιβεβαιώνουν το μέγεθος της πίστης της.
Με την υπόθεση της Χαναναίας μοιάζει και η δική μας αναζήτηση για τον Θεό. Ο Θεός δε βρίσκεται εύκολα. Θέλει διάθεση για αναζήτηση από μέρους μας, χρειάζεται θέληση, χρειάζεται να μοχθήσουμε και ναι, χρειάζεται υπομονή και ταπείνωση. Γιατί πολλές φορές θα βρεθούμε σε απόλυτη σιωπή. Χωρίς να παίρνουμε καμία απάντηση. Και πολλές φορές θα ακούσουμε μια απάντηση η οποία θα μας οδηγεί στα όρια της απελπισίας. Θα δούμε άλλους ανθρώπους να τους χαρίζει ο Θεός αυτά που ζητούν ενώ εμείς μένουμε σαν τα αδέσποτα σκυλιά να περιμένουμε να τραφούμε από τα αποφάγια των ανθρώπων. Και εκεί είναι που θα ατσαλωθεί η πίστη μας. Εκεί που θα τελειωθεί η υπομονή μας. Εκεί είναι που θα σιγουρευτούμε ότι είμαστε στο σωστό δρόμο για να βρούμε τον Θεό. Και όταν πράγματι το πιστέψουμε αυτό, τότε είναι που θα ακούσουμε τη φωνή του Ιησού να μας λέει: «Μεγάλη είναι η πίστη σου! Ας γίνει όπως το θέλεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου