Είπε ο Ιησούς:"Τιποτε από όσα εισέρχονται απ' έξω ως τροφή στον άνθρωπον δια του σώματος, δεν ημπορεί να κάμη τον άνθρωπον βέβηλον και ακάθαρτον απέναντι του Θεού. Αλλά όσα βγαίνουν από ακάθαρτον καρδίαν, αυτά είναι που μολύνουν τον άνθρωπον."
Πολλές φορές αυτή η φράση χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία από τους χριστιανούς για να αποφύγουν τη νηστεία. Αυτή είναι βέβαια μια μεγάλη πονηριά. Χρησιμοποιούν μια ρήση του Κυρίου, αποκομμένη από όλα τα υπόλοιπα που έχει πει, ώστε να αποφύγουν κάτι που θεωρούν βάρος. Και αν συνεχίσουν παράλληλα να έχουν ήσυχη και κοιμισμένη την συνείδησή τους.
Και εδώ έχουμε να κάνουμε με το δεύτερο κομμάτι της φράσης. Τι υπάρχει δηλαδή μέσα στην καρδιά μας. Γιατί όταν φτάνουμε στο σημείο να επικαλούμαστε το Ευαγγέλιο για να αποφύγουμε τη νηστεία τι αποκαλύπτει αυτό άραγε για το περιεχόμενο της καρδιάς μας; Τι υπάρχει εκεί μέσα εκτός από πονηριά και κακομοιριά; Είναι κατά πολύ προτιμότερο να πει κάποιος ότι "δεν νηστεύω γιατί η κοιλιά μου είναι πιο δυνατή από το μυαλό μου" παρά να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους τερτίπια.
Από την άλλη, πράγματι, η νηστεία που γίνεται από άνθρωπο ο οποίος τρώει τους συνανθρώπους του καθημερινά, είτε με το κουτσομπολιό είτε με την εκμετάλλευση είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, είναι νηστεία μόνο για τους τύπους, μόνο για τα μάτια των ανθρώπων και για την αυτοδικαίωση του καθενός.
H νηστεία, όπως και ο,τιδήποτε άλλο έχει να κάνει με τις σχέσεις μας με τον Θεό όπως η προσευχή, η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, η φιλανθρωπία κλπ είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις. Δεν μας παίρνει ούτε να τις αποφεύγουμε με δήθεν δικαιολογίες ούτε να τις τελούμε(ή να μην τις τελούμε, άλλο θέμα αυτό) με στόχο την γνώμη των άλλων. Οι σχέσεις μας με τον Θεό δεν μπορούν παρά να είναι απολύτως καθαρές και ξεκάθαρες. Από το να αναμειγνύονται με πονηριές, εξυπνάδες, συμφέροντα, καλύτερα να μην υπάρχουν καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου