Τα παρακάτω αποτελούν κάποιες προσωπικές σκέψεις(ούτε καν απόψεις).
Η αυτοκτονία θεωρείται το μεγαλύτερο αμάρτημα. Είναι όμως αμάρτημα του αυτόχειρα μόνο;
Οι αυτόχειρες(αυτοί που διαπράττουν αυτοκτονία δηλαδή) είναι κατά κάποιον τρόπο μάρτυρες. Είναι μάρτυρες που θυσιάζουν ακόμα και αυτή την ίδια την ψυχή τους μήπως και ξυπνήσουν ολόκληρη την κοινωνία, στην οποία ανήκουν ή στην οποία είναι εγκλωβισμένοι, από τον θλιβερό λήθαργο στον οποίο είναι βυθισμένη.
Ο τρόπος μάλιστα που επιλέγει κάποιος να αυτοκτονήσει περνά και ένα μήνυμα. Διότι τι ζητούσε κάποιος που αυτοκτονεί παίρνοντας χάπια αν όχι θεραπεία; Τι καταγγέλλει κάποιος που αυτοπυροβολείται αν όχι τον βίαιο τρόπο με τον οποίο η ίδια η κοινωνία του φέρθηκε; Τι προσπαθούσε να πετύχει κάποιος που πηδά στο κενό αν όχι να πετάξει πέρα από τα όρια στα οποία τον αναγκάσαμε να περιοριστεί;
Η αυτοκτονία είναι πράγματι ασυγχώρητο αμάρτημα. Αλλά όχι μονάχα των αυτοχείρων αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Όλων μας. Εμείς είμαστε που τους οδηγήσαμε στην απογοήτευση, στην απελπισία και τελικά στην απόγνωση. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου