Εν συντομία για το Πολυτεχνείο. Επειδή γενικά αυτές τις κουβέντες τις ψιλοβαριέμαι κάθε χρόνο. Όποιος κυβερνά μια χώρα, όπως κι αν βρέθηκε σε αυτή τη θέση, κρίνεται από τρία πράγματα. Από το επίπεδο φτώχιας του λαού, από το επίπεδο ίσων ευκαιριών και από το επίπεδο ελευθερίας. Όχι από το ένα από τα τρία αλλά και από τα τρία. Το πρώτο πρέπει να είναι στο ελάχιστο, στο μηδέν και τα άλλα δύο στο μέγιστο. Η πορεία της λεγόμενης "Γενιάς του Πολυτεχνείου" δεν ακυρώνει την ανάγκη για το ίδιο το Πολυτεχνείο. Όπως την Επανάσταση του '21 ή την αντίσταση και τον πόλεμο του '40 δεν τις ακυρώνει η μετέπειτα εξέλιξη της χώρας. Αυτά είναι σαχλαμάρες καφενειακές. Και αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε οικονομία, ισότητα και ελευθερία θα επέλεγα την τελευταία γιατί αυτή θα φέρει τη δεύτερη στην οποία πάνω μπορεί να χτιστεί δίκαια η πρώτη. Γι' αυτό το Πολυτεχνείο είναι επίκαιρο και σήμερα και θα είναι - δυστυχώς- και αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου