Στην πραγματικότητα, δεν είναι το πρόβλημα ένας ιερέας ο οποίος αυτοπροβάλλεται σαν θαυματουργός. Και δεν έχει σημασία αν το πιστεύει πως είναι, αν κοροϊδεύει ή αν κάπου στη πορεία του χάθηκε. Αυτό είναι ένα μικρό μέρος του προβλήματος, που βέβαια αποκαλύπτει άλλα προβλήματα της ιερωσύνης. Αλλά τέτοιου είδους φαινόμενα "θαυματουργών" θρησκευτικών λειτουργών υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Σε όλες τις θρησκείες. Είναι κάτι σαν το "θα καταργήσω τα μνημόνια με ένα νόμο" ή το "ανάπτυξη για όλους" των πολιτικών.
Το πρόβλημα είναι οι χιλιάδες που συνέρρεαν γυρεύοντας το θαύμα. Οι χιλιάδες που δηλώνουν πιστοί Ορθόδοξοι και που όπως φαίνεται δεν έχουν ιδέα ούτε από Ορθοδοξία ούτε από χριστιανισμό. Ο Χριστιανισμός, σύμφωνα με τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς είναι η θρησκεία με τα λιγότερα θαύματα. Και το θαύμα, το σημείο για να το πω πιο σωστά δεν είναι μια ωφελιμιστική παρέμβαση του Θεού αλλά ένα σημάδι, μια υπενθύμιση για τους πιστούς, πως υπάρχει και μας αγαπά.
Αλλά από πού βρέθηκαν όλοι αυτοί οι χιλιάδες θηρευτές θαυμάτων; Ποιος τους έχει αφήσει ακατήχητους και άσχετους από την εκκλησιαστική ζωή; Πώς έχουμε καταντήσει να πιστεύουμε και να αναζητούμε κάθε είδους προφητεία-μελλοντολογία; Γιατί πρωτοστατούν οι χριστιανοί στη χώρα μας σε κάθε είδους συνωμοσιολογία; Για να μη μιλήσω για τις εκατοντάδες φοβίες που κουβαλούν οι "πιστοί" στο μεγαλύτερο μέρος τους ή το ύπουλο μίσος που κρύβουν όταν μιλούν για τη δικαιοσύνη του Θεού, εννοώντας μια θεία τιμωρία που θα πέσει στα κεφάλια αυτών με τους οποίους δε συμφωνούν. Δε θα πιάσω καν τον έξαλλο εθνικισμό που παρατηρείται σε μεγάλο μέρος του ποιμνίου.
Για όλα αυτά ποιος ευθύνεται; Ένας ιερέας σε κάποιο ύψωμα; Ένας πολιτικός που είχε επιστολές του Χριστού; Όχι βέβαια. Αυτοί δεν είναι πρόβλημα. Αυτοί είναι σύμπτωμα. Και το σύμπτωμα κι αυτό πρέπει να καταπολεμηθεί. Δεν αντιλέγω. Με όποιον τρόπο επιλέξουν οι αρμόδιοι. Αλλά να μη νομίζουμε πως το σύμπτωμα είναι η αιτία. Και μην αυταπατόμαστε πως εξαλείψαμε το πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου