Στρατάρχες

 

Δε μπορεί κανείς σώφρων και λογικός άνθρωπος να μην είναι ενθουσιασμένος από το ιδιοφυές μέτρο του καλαθιού του νοικοκυριού. Πρόκειται για μία πραγματικά ρηξικέλευθη και πρωτοποριακή ιδέα η οποία με την εφαρμογή της ρίχνει τις τιμές των προϊόντων, συγγνώμη κάποιων προϊόντων, στα ήδη πολύ υψηλά επίπεδα των προηγούμενων μηνών. Από την άλλη, επιτέλους το κράτος μεριμνά και μας ενημερώνει για το ποιο ακριβώς προϊόν είναι απαραίτητο για τον κοσμάκη και ποιο αποτελεί μια άφθαστη πλέον πολυτέλεια.

Φυσικά για μείωση των τιμών σε επίπεδα Γερμανίας ή κάποιας άλλης Ευρωπαϊκής χώρας δε γίνεται λόγος αλλά και δε δίνεται η παραμικρή εξήγηση για τα ήδη υπάρχοντα ύψη των τιμών. Εκτός από κάποιοες θολές εξηγήσεις περί αγορών, προσφοράς και ζήτησης, δυνατοτήτων παραγωγής, εισαγωγών και εξαγωγών.

Ομοίως και για κανένα λόγο δε γίνεται συζήτηση για το ύψος- ή μάλλον το βάθος- των μισθών. Οι οποίοι είναι - σε σύγκριση με άλλες καπιταλιστικού συστήματος χώρες- δυσανάλογα χαμηλοί σε σχέση με τα κέρδη των επιχειρήσεων. Τα οποία κέρδη ορθώς και υπάρχουν αφού χωρίς αυτά δε θα υπήρχαν επιχειρήσεις και επομένως δυνατότητα εργασίας αλλά αυτό δε δικαιολογεί την τόση μεγάλη διαφορά μεταξύ του ρυθμού αύξησης των κερδών και του ρυθμού αύξησης των μισθών. 

Παρ' όλα αυτά απολαμβάνουμε υπουργούς και βουλευτές να παρελαύνουν ως άλλοι τροπαιούχοι στρατηγοί και εκατόνταρχοι στις τηλεοπτικές οθόνες διαφημίζοντας και εγκωμιάζοντας τις θαυμάσιες επιτυχίες τους. Την υποβάθμιση της ζωής στο επίπεδο της επιβίωσης και την ευημερία της τραπεζοκρατούμενης οικονομίας.

Αλλά δίχως αντίπαλο σοβαρό στο πεδίο της μάχης ακόμα και οι αυλικοί αυτοαποκαλούνται στρατάρχες...