Με ρώτησαν αν προτιμώ να είμαι ονειροπόλος ή ονειροπαρμένος και διάλεξα, χωρίς πολλή σκέψη ως συνήθως, το δεύτερο. Βλέπετε ο ονειροπόλος έχει μια κάποια γοητεία καθώς κάνει μεγάλα σχέδια, τα οποία σπάνια έχουν κάποια έστω μικρή ρεαλιστική βάση και προσπαθεί να κινηθεί βάσει των ονείρων του. Παρ' όλα αυτά παραμένει σε μια σχετική κατάσταση ασφάλειας αφού τα σχέδια γεννιούνται στο χαρτί κι εκεί παραμένουν ενώ ο ονειροπόλος από το μόνο που κινδυνεύει είναι να μείνει με μια συλλογή ματαιωμένων ονείρων.
Ο ονειροπαρμένος από την άλλη, όπως το φανερώνει και η λέξη(και να ξέρετε πως οι λέξεις είναι ζωντανά πλάσματα με δική τους ζωή η καθεμία ανάλογα πως τις χρησιμοποιούμε στη καθημερινότητά μας και στο λόγο μας και άλλες φορές αποκαλύπτουν ενώ άλλες αποκρύπτουν μυστικά) είναι αυτός που παρασέρνεται από το όνειρο. όχι από κάποιο συγκεκριμένο όνειρο αλλά από την ίδια την ονειρική ουσία. Η ζωή του είναι ένα όνειρο, η πραγματικότητά του είναι ταυτόσημη με το όνειρο. Και ζει πάνω σε ένα λεπτό στρώμα αιθέρα. Χωρίς κανένα δίχτυ ασφαλείας από κάτω να περιμένει την πτώση του. Χωρίς κάποιο προστατευτικό
Αλλά η ζωή όταν είναι ασφαλής, όταν έχει μια κάποια σιγουριά δε μπορεί αν είναι πλήρης καθώς η απουσία αβεβαιότητας και κινδύνων συνεπάγεται λίγες ή καθόλου ανακαλύψεις και η έλλειψη κινδύνου πτώσης ισούται και με παντελή αδυναμία πτήσης. Η ζωή βιώνεται στο απόλυτο όταν δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα και καμία ασφάλεια.
Βέβαια αυτή είναι η δική μου άποψη και γνώμη και πολλές φορές κάνω λάθος. Μα κι έτσι ακόμα πόσο απολαμβάνω αυτές τις στιγμές που πέφτω στην άβυσσο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου