Η βροχή (ένα λυρικό αφιέρωμα)

 Μια που υπάρχει αναβροχιά ιδεών και έμπνευσης, είπα να γράψω ένα ακόμα επικολυρικό κείμενο που να σχετίζεται με τη βροχή. Όπως έχετε καταλάβει η βροχή πολύ μου αρέσει. Αρκεί να μη μένω σε σπίτι που μπάζει όταν βρέχει. Που τώρα που το καλοσκέφτομαι, συνήθως σε τέτοια σπίτια έμενα για αρκετά χρόνια με αποτέλεσμα ο ρομαντισμός που η βροχή δημιουργούσε να πνίγεται στον κουβά που έβαζα για να στάζει μέσα το νερό από την οροφή. Ναι, η αλήθεια είναι πως με τα χρόνια ανακάλυψα πως για κάποιο λόγο είναι πολύ δύσκολο για τους εργαζόμενους στην οικοδομή να φτιάξουν ένα σπίτι που να μη μπάζει. Και ήταν εξίσου δύσκολο για εμένα να μη το βρω και να το νοικιάσω. Συνήθως τη διαρροή(η οποία ποτέ δεν επισκευαζόταν αποτελεσματικά) την ανακάλυπτα με μια μεγαλοπρεπή γλίστρα στη λιμνούλα που είχαν σχηματίσει τα νερά στο πάτωμα. Κι επειδή συνήθως σε αυτή τη περίπτωση ο γοφός πήγαινε μια μικρή εκδρομή από το υπόλοιπο σώμα, μπορώ να πω πως το πάτωμα γινόταν ξεπάτωμα(λίγο χοντροκομμένο χιούμορ ποτέ δεν έβλαψε).

Πάντως ακόμα αγαπώ τη βροχή. Πρώτα απ' όλα όταν βρέχει κυκλοφορεί μικρότερος αριθμός ανθρώπων στους δρόμους και στα ΜΜΜ. Γεγονός που κάνει τις μετακινήσεις μου πιο άνετες και πιο ευχάριστες αφού, σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει, συμπαθώ τους ανθρώπους όσο οι πολιτικοί την τιμιότητα. 

Επιπλέον η βροχή είναι πάντα μια καλή δικαιολογία για να αναβάλλεις μια δουλειά που δε θες να κάνεις ή μια συνάντηση που θες να αποφύγεις. Αν και θα έρθεις αντιμέτωπος κάποιες φορές με κάτι περίεργους τύπους που ούτε η βροχή τους πτοεί και έτσι δε γλιτώνεις συναντήσεις και δουλειές...

Φυσικά δε μπορώ να ξεχάσω πως η βροχή δημιουργεί και μια όμορφη και πολλές φορές ρομαντική ατμόσφαιρα για περιπάτους κατά τη διάρκεια ή και μετά. Μόνο να προσέχετε γιατί όταν έχει βρέξει γλιστράει και μπορεί να πάθετε ό,τι πάθαινα εγώ στα σπίτια της πρώτης παραγράφου. Τώρα που είπα για ρομαντισμό, θυμάμαι πως μια φορά....ναι , σιγά μη κάτσω να γράψω τέτοια ιστορία.

Ακόμα η βροχή αποτελεί πηγή έμπνευσης για την τέχνη. Τραγούδια, ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής αμέτρητοι έχουν δημιουργηθεί για χάρη του νερού που πέφτει από τον ουρανό. Άλλο τώρα αν έχουν γίνει τόσα πολλά που μας  πνίγουν πιο πολύ και από την ίδια τη βροχή.

Έχει και πρακτικό κομμάτι η βροχή. Νερό πέφτει, ποτίζεται η γη, βγαίνουν τα ζαρζαβατικά, βρίσκουν νερό τα ζωάκια και γεμίζουν οι υδάτινοι ταμιευτήρες των πόλεων. Επίσης καθαρίζει και η ταράτσα του σπιτιού μου από τις κουτσουλιές των πουλιών που έχω μαζέψει και ταΐζω κάθε πρωί. Αχάριστα πλάσματα. Εγώ τους εξασφαλίζω τροφή κι αυτά με έχουν χεσ...νο!

Λοιπόν, νομίζω πως ο στόχος μου επετεύχθη. Δημιουργήθηκε ένα κείμενο-αφιέρωμα στη βροχή αντάξιο των λυρικών ποιημάτων της αρχαιότητας ίσως και του πρώιμου Βυζαντίου. Κι επειδή είμαι σίγουρος πως δεν έχετε διαβάσει κάποιο τέτοιο ποίημα(ούτε εγώ έχω διαβάσει) πέρα από όταν μας αναγκάζανε με απίστευτα βαρετό τρόπο στο σχολείο, θα αρκεστείτε στη μαρτυρία μου για την αλήθεια του παραπάνω συμπεράσματος. Και δεν έχω κανένα λόγο να είμαι επιεικής με τον εαυτό μου...

ΥΓ. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από όσους περίμεναν ένα πραγματικά λυρικό αφιέρωμα στη βροχή αλλά αν με γνωρίζετε και παρ' όλα αυτά περιμένατε κάτι τέτοιο, ε, δε σας φταίει κανείς. Καλά να πάθετε.