Πλούτος

 

Κάποιος άρχοντας πλησίασε τον Ιησού και τον  ρώτησε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς του απάντησε: «Γιατί με αποκαλείς «αγαθό»; Κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας: ο Θεός. Τις εντολές τις ξέρεις: μη μοιχεύσεις, μη σκοτώσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Κι εκείνος του είπε: Όλα αυτά τα τηρώ από τα νιάτα μου» Όταν το άκουσε ο Ιησούς του είπε: «Ένα ακόμα σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό∙ και έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις εκείνος τ’ άκουσε αυτά, πολύ στεναχωρήθηκε, γιατί ήταν πάμπλουτος. Όταν ο Ιησούς τον είδε πολύ στεναχωρημένο, είπε: «Πόσο δύσκολά αυτοί που έχουν χρήματα θα μπούν στη βασιλεία του Θεού! Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα μέσα από βελονότρυπα, παρά να μπεί ο πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όσοι τον άκουσαν είπαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί; Κι εκείνος τους απάντησε: «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά». 

Η σημερινή είναι η τρίτη Κυριακή, μετά την παραβολή του πλουσίου και του Φτωχού Λαζάρου και την Κυριακή που διαβάσαμε την παραβολή του άφρονα πλουσίου, στην οποία ο Χριστός παρουσιάζει τον πλουτισμό ως εμπόδιο για την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών. Πολλές φορές λέμε στα κηρύγματα πως δεν είναι ο πλούτος καταδικαστέος αλλά η κακή του χρήση. Ποια όμως είναι η καλή χρήση του πλούτου; Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής λέει όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα, ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός πηγαίνει ένα βήμα πιο μακριά. Λέει στον άρχοντα της σημερινής περικοπής: «Ένα ακόμα σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό∙ και έλα να με ακολουθήσεις». Η σωστή διαχείριση του πλούτου είναι να τον μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας που ζουν στη φτώχια. Μα αυτό δε σημαίνει αυτομάτως την κατάργηση του πλούτου; Και θα ρωτήσει κάποιος. Γιατί να μοιραστώ αγαθά με κάποιον άλλον; Τα λεφτά μου τα κέρδισα τίμια και θα τα διαχειριστώ όπως θέλω. Πράγματι, ισχύει αυτό, αλλά να μη ξεχνάμε κάτι. Τα ρούχα που φοράμε, τα τρόφιμα που τρώμε, τα κινητά που έχουμε και τα αυτοκίνητα, όλα αυτά δεν είναι δικά μας. Δεν τα παραγάγαμε εμείς. Παραχθήκαν από ανθρώπους οι οποίοι παίρνουν ένα μεροκάματο που δεν τους φτάνει ούτε μια φρατζόλα ψωμί να πάρουν. Επομένως εγώ που έχω χρήματα και αγοράζω από τις εταιρείες αυτά τα προϊόντα, χρωστάω σε αυτούς που τα παρήγαγαν. Και εγώ και η εταιρεία. Γιατί εγώ καλοπερνάω και η εταιρεία πλουτίζει από τον κόπο τους.

Ο Χριστός είπε "μη μεριμνάτε τι θα φάτε και τι θα πιείτε αύριο". Γιατί; Γιατί θα βρέξει ο Θεός φαγητό και ποτά από τον ουρανό όπως τότε στην έρημο; Όχι. Γιατί οι χριστιανοί θα πρέπει να δημιουργούμε κοινωνικές συνθήκες τέτοιες στις οποίες τουλάχιστον η τροφή και η στέγαση θα είναι κάτι δεδομένο και απλό. Κοινωνίες όπου θα υπάρχει εργασία για όλους και όχι επιδόματα και ελεημοσύνες. Κανένας άνθρωπος που είναι ικανός να εργαστεί δε θα πρέπει αν επιβιώνει με επιδόματα και ελεημοσύνες. Και αυτό είναι που κάνει μια κυβέρνηση πιστή στις χριστιανικές αρχές. Όχι η δήθεν ευσέβεια των μελών της.

Και θα μου πει και κάποιος άλλος μα και η Εκκλησία έχει περιουσία. Εκεί δεν ισχύουν τα λόγια του Χριστού; Εκεί ίσως ισχύουν και περισσότερο. Μπορεί να λέμε πως η Εκκλησία χρειάζεται χρήματα για να συντηρεί ιδρύματα και ναούς αλλά δεν είναι ούτε οι μεγαλοπρεπείς ναοί ούτε και τα ιδρύματα σκοπός της Εκκλησίας. Σκοπός μας είναι η διάδοση του Ευαγγελίου, των διδαχών του Χριστού, των Αποστόλων και των Αγίων. Πότε όμως πετυχαίνεις αυτή τη διάδοση; Όταν διδάσκεις και ζεις σύμφωνα με αυτό που διδάσκεις ή όταν άλλο διδάσκεις και αλλιώς ζεις; Πόσο ειλικρινής είσαι όταν επικαλείσαι λόγια αγίων αλλά μένεις μακριά από έναν ανάλογο με τον δικό τους βίο;

Φυσικά δε θα λυθούν μέσα από ένα κυριακάτικο κήρυγμα των πέντε λεπτών αυτά τα θέματα. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός άλλωστε. Αλλά ο σκοπός ήταν να βρούμε έναν νέο ορίζοντα ώστε να επεκτείνουμε τη σκέψη μας. Να προσεγγίσουμε θέματα με τέτοιο τρόπο που να μας θέσει κάποια πιο δύσκολα ερωτήματα. Ερωτήματα που θα μας οδηγήσουν και σε μια πιθανή αμηχανία. Γιατί και ο Χριστός σήμερα αυτό κάνει. Δεν περιμένει ο πλούσιος νέος να αρχίσει να μοιράζει την περιουσία του αλλά να σκεφτεί και κάτι διαφορετικό. Να μην είναι σίγουρος πως μόνο ακολουθώντας τυπικές διατάξεις θα σωθεί. Να δει πως υπάρχουν πολλά περισσότερα που πρέπει να κάνει. Γιατί η σωτηρία μας και η Βασιλεία του Θεού  είναι κάτι που θα πρέπει να σκεφτόμαστε διαρκώς.