Στο τέλος του ενάτου κεφαλαίου του Βιβλίου του Ιώβ,στον στίχο 33,ο Ιώβ παρουσιάζει την απεγνωσμένη σύγκρουσή του με τον Θεό και λέει: "Είθε ην ο μεσίτης ημών και ελέγχων και διακούων ανά μέσον αμφοτέρων".Δεν υπήρχε πράγματι κανείς που να μπορεί να σταθεί στο μέσον των δύο συγκρουόμενων πλευρών,μεταξύ του παντοδύναμου Θεού και του αδύναμου ανθρώπου- που στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε αγνή πρόθεση και άρα ήταν δίκαιος. Δεν υπήρχε κανείς που να είναι μίσος και με τους δύο, ώστε να μπει στη μέση,να βάλει το χέρι στον ώμο του Κυρίου και στον ώμο του ανθρώπου,όχι για να τους χωρίσει,αλλά για να φέρει κοντά αυτά που χωρίστηκαν.
Αυτό επιτεύχθηκε κατά την Ενσάρκωση,αυτή η σύγκρουση μεταξύ Θεού και ανθρώπου γίνεται αντιπαράθεση μέσα σ'ένα Πρόσωπο,ένα Πρόσωπο που είναι Θεός και άνθρωπος ταυτοχρόνως και εξίσου.Μέσα σ' αυτό το Πρόσωπο υπάρχει μια θεανθρώπινη ενότητα:είναι η υπόσταση του Χριστού.Στην υπόσταση αυτή,όλα όσα είναι ο άνθρωπος έρχονται αντιμέτωπα με όσα είναι του Θεού· και η σύγκρουση λύνεται εκ των έσω, από την εσωτερική τραγωδία και νίκη της ενότητας των δύο.
Anthony Bloom,Ο Ευάλωτος Θεός,εκδ.Εν Πλω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου